خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا / سرویس صفحات فرهنگی:
مراسم افتتاحیه دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی روز دوشنبه ۷ خرداد ماه ۱۴۰۳ با حضور مقامات بلند پایه کشوری و لشکری؛ از جمله رییس قوه قضاییه، سفرای کشورهای مختلف در تهران، روسای ادوار مجالس گذشته، وزرای دولت سیزدهم، سرپرست موقت ریاست جمهوری و دیگر مقامات در محل صحن علنی مجلس شورای اسلامی برگزار شد.
«زینب شریتعمدار» ایده‌پرداز و فعال حوزه بین الملل به مناسبت آغاز به کار دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در یادداشتی به حکمرانی زنان در نگاه انقلاب اسلامی پرداخت که این یادداشت تقدیم خوانندگان ابنا می‌شود:
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به قلم: زینب شریتعمدار
(ایده‌پرداز و فعال حوزه بین الملل)
◀️ ۹ خرداد ۱۴۰۳
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مجلس شورای اسلامی با حضور ۱۴ بانو رسما آغاز به کار کرد.
۱۴ بانویی که بنا نیست فقط نماینده بانوان این کشور باشند بلکه نماینده کل مردمند ولی بی شک نماد احساس مسوولیت، توانمندی، حضور در میدان و... بانوان این کشور هستند.
ما مثلا انقلابی‌ها گاهی درگیر بازی‌هایی می‌شویم که خودمان فکر می‌کنیم خیلی هم جدی است ولی در واقع در زمین خودمان نیستیم.
به طور مثال گفتگو و مطالبه در باب حکمرانی زنان فراوان شده و نماد آن را هم حضور بانوان در مدیریت مجلس شورا می‌بینند.
"چرا در هیات رئیسه یک زن حضور ندارد؟!"
آیا نمی‌شود مطالبه زنانه شدن کل هیات رییسه را داشت؟!
یا حتی مجلس؟!
این ادبیات برایم قابل درک نیست که مطالبه جنسیتی در چنین جایگاه‌هایی چه مفهوم و چه آورده‌ای دارد؟!
زن بودن یا مرد بودن چه نقشی در اداره مجلس دارد؟
آیا حکمرانی زنان منوط به حضور زنان در مجلس است یا در هیات رئیسه؟!
من این جنس حرف‌ها را بازی در زمین از قبل چیده شده‌ی غرب و فمنیسم می‌دانم هرچند از افواه ما انقلابی‌ها بیرون بیاید.
حکمرانی زنان را در طول تاریخ، در نقش‌آفرینی تاریخی و حضور سیاسی اجتماعی حضرت زهرا صلوات الله عليها بیشتر به چشم می‌آید و در نقش تاریخی و اقتصادی حضرت خدیجه صلوات الله عليها و در نقش تاریخی و سیاسی اجتماعی حضرت زینب کبری صلوات الله عليها و در نقش تاریخی زنان خرمشهر و بهبان و ...، در نقش تاریخی مادرانی دیده‌می‌شود که در دامن خود "امام" پرورش داده‌اند.
من رد حکمرانی زنان را در نقش‌آفرینی مادر و همسر بزرگوار رهبر عزیز انقلاب را دیده‌ام.
و در حاجه نهدیه صفی الدین مادر سید حسن نصرالله می‌بینم که دنیایی را از شرق و غرب عالم به وجود پسرش روشن کرد.
حکمرانی زنان را به حضور در مناصب سیاسی و اجتماعی آنان تقلیل ندهیم.
حکمرانی زنان از خانه شروع می‌شود ولی به خانه‌داری منتهی نمی‌شود همان‌قدر که به مشاغل اجتماعی و مناصب سیاسی منتهی نمی‌شود.
در یک بررسی بسیار ساده در عملکرد و نحوه حضور بانوان در مجلس، شما هم باور خواهید کرد برخی بانوان حتی نماینده خوبی برای مردم شهر خودشان هم‌نبوده‌اند و هیچ فعالیت درخوری از برخی نمایندگان دیده نمی‌شود، پس صلاحیت و یا توان حکمرانی ندارند.
حضور زنان در مناصب دولتی و مدیریتی، شاخص حکمرانی زنان نیست که شاخص توسعه است و انقلاب اسلامی اگر بنا بود در پی توسعه باشد که اصلا انقلاب نمی‌شد.
ما در نظام توحیدی یاد گرفته‌ایم باید در نقطه‌ای بایستیم که نقطه اثر و منشا خیر باشیم و در این نقطه است که حکمرانی رقم می‌خورد.
در پی تحقق حکمرانی زنان اگر هستیم، تلاش کنیم برای تقویت بانوان و ترویج گفتمان درست حکمرانی زنان که از نقش‌آفرینی در خانه شروع می‌شود و تا نقش‌آفرینی در اجتماع حتی بدون گرفتن منصب و جایگاه امتداد پیدا می‌کند.
حکمرانی زنان از جنس نرم است نه سخت که نیاز باشد در میانه میدان و بر قله بایستد و نام و نشان عرضه کند و به چشم همگان چونان بیاید که زنانگی‌اش دیده شود و نه توانمندی‌اش. حکمرانی زنان زن را در ساحت ولایت اجتماعی می‌طلبد اما در ساحت تبرج و مردوارگی هرگز.
امیدوارم فرصتی کنم و در باب حکمرانی زنان در نگاه انقلاب اسلامی که بی‌شک به تمدن نوین اسلامی منتهی خواهد شد بنویسم.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸