به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ بیستوچهارم ذیالحجه مصادف است با واقعه مباهله که از اتفاقات مهم تاریخ اسلام محسوب میشود و سندی زرین بر اثبات حقانیت دین حق و همچنین تثبیت جایگاه محوری اهلبیت(ع) است.
مباهله را میتوان سرگذشت مسیحیانی دانست که باورهای تحریف شدهی خود را قطعی و مسلّم میدانستند و در مقام مجادله با پیامبر اکرم(ص) برخاستند، اما یارای مقابله با علم و منطق فرستادهی خدا را نداشتند و هر لحظه خود را بازندهی این میدان میدیدند؛ اما از سویی دیگر، داستان مباهله، سرآغاز فصلی جدید در تاریخ اسلام شد و همگان را با جایگاه واقعی اهلبیت(ع) آشنا کرد. پیامبر(ص) با همراه کردن عزیزان خود در این واقعه، پیام روشنی را به همگان منتقل کرد و «نفس و جان» خود را معرفی نمود؛ و در نتیجه مسیحیان نجران از مباهله عقب نشستند و به مصالحه تن دادند.
امام حسین(ع) نیز که شاهد این واقعه بودند، بعدها مباهله را به شکل عملی در کربلا به نمایش گذاشتند و برای بیان حقیقت، عزیزترین نزدیکان خود را به میدان آوردند. به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی، «وقتی دشمن فضا را آلوده و خراب میکند، باید یا با فعل یا با قول روشنگری کرد؛ امام حسین علیهالسّلام این کار را انجام دادند، آن هم با این هزینهی سنگین».
مباهله، مواجههی جبهه حق و باطل
در این راستا، آیت الله العظمی خامنهای در جلسات
مختلف، به اهمیت داستان مباهله پرداخته و در تشریح ابعاد آن میفرمایند:
روز مباهله، روزی است که پیامبر مکرم اسلام، عزیزترین عناصر انسانی خود را به صحنه میآورد. نکتهی مهم در باب مباهله این است: «و انفسنا و انفسکم و نساءنا و نساءکم»؛ عزیزترین انسانها را پیغمبر اکرم(ص) انتخاب میکند و به صحنه میآورد برای محاجهای که در آن باید مایز بین حق و باطل و شاخص روشنگر در معرض دید همه قرار بگیرد. هیچ سابقه نداشته است که در راه تبلیغ دین و بیان حقیقت، پیغمبر دست عزیزان خود، فرزندان خود و دختر خود و امیرالمؤمنین را - که برادر و جانشین خود هست - بگیرد و بیاورد وسط میدان؛ استثنائی بودن روز مباهله به این شکل است. یعنی نشان دهندهی این است که بیان حقیقت، ابلاغ حقیقت، چقدر مهم است؛ میآید به میدان با این داعیه که میگوید بیائیم مباهله کنیم؛ هر کدام بر حق بودیم، بماند، هر کدام بر خلاف حق بودیم، ریشهکن بشود با عذاب الهی.
در حالی که اطراف پیغمبر زنان زیادی بودند، همسران پیغمبر بودند، نزدیکانِ دیگر پیغمبر بودند، شاید آن وقت بعضی از دختران دیگر پیغمبر [هم] بودند؛ امّا «نِساءنا» فقط فاطمهی زهرا سلاماللهعلیها است؛ برای چه؟ برای مواجههی جبههی حق با جبههی باطل. فاطمهی زهرا مظهر این حقایق والا و فوقالعاده است. فضائل حضرت زهرا(س) اینها است.
مباهله که یاد آن را باید گرامی داشت و بسیار مهم است، در واقع مظهر اطمینان و اقتدار ایمانی و تکیهی بر حقّانیّت است و این، آن چیزی است که ما همیشه به آن احتیاج داریم. امروز هم ما احتیاج داریم به همین اقتدار ایمانی و همین تکیهی بر حقّانیّت خودمان؛ چون در راه حق داریم حرکت میکنیم، باید در مقابل دشمنی دشمنان و دشمنی استکبار به این امر تکیه کنیم و الحمدلله تکیه هم میکنیم.
................................
پایان پیام | 348