به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت‌الله «سیدمحمود هاشمی ارزگانی»، از اساتید درس خارج حوزه علمیه مشهد در مصاحبه اختصاصی با خبرگزاری بین‌المللی ابنا به بیان دلایل وضع محدودیت‌های عزاداری در افغانستان توسط طالبان پرداخت.
وی با اشاره به فراگیری محبت امام حسین(ع) در بین مسلمانان اظهار کرد: امام حسین(ع) و عزاداری برای ایشان در افغانستان، مختص شیعیان نبوده و نیست، زیرا ما اهل سنتی را پیدا نمی‌کنیم که حدیث نبوی «حسین منی و انا من حسین و احب الله من احب حسینا» را قبول نداشته باشد. بر پایه این باور اسلامی و نه صرفا شیعی، در گذشته‌های تاریخی، مراسم عزاداری محرم در افغانستان به صورت مشترک بین شیعه و سنی برگزار می‌گردید و جزو نقاط وحدت شیعه و سنی این کشور محسوب می‌شد.
این استاد دروس خارج حوزه با اشاره به محدودیت‌های ایجاد شده از سوی طالبان گفت: عملکرد طالبان را نباید به حساب فکر و اندیشه اهل سنت افغانستان گذاشت.
وی در ادامه افزود: در ابتدای روی کار آمدن حکومت دوم طالبان، یعنی حدود سه سال قبل، آنها ظاهری خوش به شیعیان نشان دادند و در محرم اولی که تازه روی کار آمده بودند، اجازه عزاداری آزادانه به شیعیان دادند، اما به مرور زمان واقعیت‌های میدانی و عینی خلاف این ظاهر فریبنده طالبان را ثابت کرد. سوال ما این است: چرا طالبان که ایجاد امنیت را بهانه‌ای برای محدودیت عزاداری بیان می‌کنند، در سال اول که توان و قدرتشان کمتر بود، اجازه برگزاری عزاداری دادند، اما امسال و سال گذشته با اینکه توان‌شان برای تامین امنیت بیشتر شده، سخت‌گیری‌ها هم افزایش پیدا کرده و در برگزاری عزاداری‌ها محدودیت ایجاد می‌کنند؟
نویسنده کتاب «تفکر دینی طالبان» درباره دلایل اعمال محدودیت عزاداری توسط طالبان گفت: از دو منظر می‌توان به این موضوع پرداخت: از منظر سیاسی، برخی حاکمیت‌ها از اینکه مردم آگاه شوند و با شخصیت‌های آزادی‌خواه و ظلم‌ستیز آشنایی پیدا کنند، هراس دارند. لذا سخنان آگاهی‌بخش، آزادی‌خواهانه و ظلم‌ستیزانه امام حسین علیه‌السلام و آموزه‌های متعالی ایشان که سرآمد اندیشه‌های آزادی‌خواهان جهان است، نباید در مراسم عزاداری و مجالس حسینی به گوش مردم برسد، تا مبادا این سخنان و قیام و جنبش رهایی‌بخش حسینی، الهام‌بخش مردم باشد.
وی منظر دوم را فکری و اعتقادی دانست و افزود: طالبان وامدار تفکرات تکفیری ابن تیمیه و ابن عبدالوهاب نجدی است که بر خود واجب و فرض می‌انگارند که از اشاعه فکر و اندیشه‌های ایشان جلوگیری کنند، لذا رفتار طالبان در قبال عزاداری محرم جای تعجب ندارد و جز این انتظار نمی‌رود و طبیعی است که از برگزاری مراسم‌های مذهبی آنها جلوگیری کنند.
وی منظر دوم را فکری و اعتقادی دانست و افزود: طالبان وامدار تفکرات تکفیری ابن تیمیه و ابن عبدالوهاب نجدی است که بر خود واجب و فرض می‌انگارند که از اشاعه فکر و اندیشه‌های ایشان جلوگیری کنند، لذا رفتار طالبان در قبال عزاداری محرم جای تعجب ندارد و جز این انتظار نمی‌رود و طبیعی است که از برگزاری مراسم‌های مذهبی آنها جلوگیری کنند.
وی در پاسخ به این سوال که؛ اگر طالبان بر اساس مبانی فکری‌شان مخالف عزاداری هستند، چرا سال اول آن را اجازه دادند؟ گفت: این که در سال نخست حاکمیت خود با اقامه عزاداری مخالفت جدی نمی‌کردند، و همین هم مایه بدفهمی و فریب خوردن بعضی از افراد شد، در حقیقت تاکتیکی برای عبور از موانع بود. این مماشات می‌توانست برای آنان فرصتی فراهم آورد تا در فردای استحکام پایه‌های حکومتشان به این امور با اطمینان خاطر و شدت بیشتری برخورد کنند. لذا گمان بر این است که رفتار طالبان در سال‌های پیش روی، با سنت دینی محرم رو به انقباض و سخت‌گیری بیشتری خواهد رفت.
این استاد حوزه و دانشگاه در پایان متذکر شد: اگر امروز ما در برابر این اعمال محدودیت‌ها سکوت کنیم و اعتراضی نکنیم، به آن دوران تلخ و فراموش نشدنی در تاریخ استبداد، انحصار و انسداد سیاسی افغانستان بر می‌گردیم که شیعیان مجبور بودند در پستوها و مخفیانه به عزاداری سیدالشهدا(ع) بپردازند. امیدوارم که مردم افغانستان و جامعه بین‌المللی در همکاری با یکدیگر، بتوانند پیش از آن که دیر شود و هزینه‌های بیشتری بر مردم مظلوم افغانستان و فکر و اندیشه دینی تحمیل شود، راهی برای فردای بهتر که در آن آزادی‌های فردی، مدنی، حقوق بشر و حقوق اسلامی زنان در حوزه های مختلف زندگی تأمین گردد و بر حیثیت، شرف و عزت و کرامت انسانی هیچ شهروندی تعرض نشود.
.............................
پایان پیام/