به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ قرآن کریم و امام حسین علیه‌السلام شباهتهای زیادی با هم دارند. از جمله این شباهت ها این است که قرآن، در بین کتب آسمانی سیدالکلام است، امام حسین علیه‌السلام، نیز در بین شهدا سیدالشهداء است.
همچنان که قرآن دارای مقام شفاعت است: نِعْمَ الشّفیعُ الْقرآن؛ قرآن چه خوب شفیعی است، امام حسین علیه‌السلام نیز از مقام شفاعت بهره‌مند است: أَللّهُمَّ ارْزُقْنی شَفاعَهَ الْحُسَیْنِ؛ خدایا، شفاعت حسین را روزیم کن.
قرآن نور است و خود را نُورًا مُبینًا؛ نور آشکار می‌خواند. امام حسین علیه‌السلام نیز نور می‌باشد و درباره‌اش می‌گوییم: كُنْتَ نُوراً فِي‌الْأَصْلَابِ الشَّامِخَةِ؛ شما نوری در صلب‌های عالی‌مرتبه هستید . همان‌طور که قرآن با نور خود، در ظلمات راهنمای انسان است، امام نیز در ظلمات دست انسان را می‌گیرد.
قرآن امر به معروف و نهی از منکر می‌کند: فَالْقُرآنُ آمِرٌ وَ زاجِرٌ ؛ قرآن امرکننده و نهی‌کننده است ؛ امام حسین علیه‌السلام نیز فرمود: هدف من از رفتن به کربلا، امر به معروف و نهی از منکر است.
منابع:
نساء، ۱۷۴
ابن قولویه، کامل الزیارات، ج۱، ص۲۳۰
ابوالفتوح، روض الجنان، ج۱، ص ۹۲
پاینده، نهج الفصاحه، دنیای دانش، ص۷۸۷
سید رضی، نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه ۱۸۲
خوارزمی، مقتل خوارزمی، انوار الهدی، ج۱، ص۲۷۳
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
