خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا: تعظیم شعائر حسینی و مطالب و مباحث پیرامون عزاداری حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در مواردی با ایجاد سوال و حتی شبهه همراه بوده است. برخی از این موارد به دلیل نقل‌های غیرمستند و غیرمعتبر بوده و برخی نیست صرفا برای ایجاد شک و شبهه در مسئله عزاداری امام حسین علیه‌السلام و یاران باوفای آن حضرت است.
از جمله سوالاتی که در این باره مکرر پرسیده شده، موضوع منع آب از کاروان حسينی و طرح مباحثی در خصوص غسل کردن و تنظیف امام حسین علیه‌السلام و دیگران در شب یا روز عاشوراست.
در تاريخ عاشورا سه نکته، قطعی است:
- مسأله آب از همان آغاز برای يزيديان، يک حربه نظامی بود. حرّ به فرمان ابن زياد مأمور بود تا امام حسين عليه‌السلام را در يک سرزمين بدون آب فرود آورَد و کربلا اين‌گونه بود.
در روز هفتم محرم، ابن‌زياد به عمربن سعد فرمان داد تا آب را بر روی کاروان حسينی ببندد. لذا شريعة فرات را با پانصد سوار بستند.
اهداف دشمن از منع آب:
1- کاهش توان رزمی نيروهای امام بر اثر تشنگی
2- فشار بر اطفال و زنان و نهايتاً فشار بر امام برای تسليم شدن؛
3- استفاده تبليغی و برانگيختن کينه های ديرين با اتهام دروغينِ بستن آب بر روی عثمان از سوی امام علي عليه‌السلام
- کاروان حسينی در اين سه روز با سختی زياد و بسيار محدود به آب دسترسی داشت. امام حداقل يک‌بار اقدام به حفر چاه کوچک کرد و به آب رسید و آب آن تمام شد.
حضرت عباس و گروهی از ياران امام نيز توانستند محاصره آب را بشکنند و مقداری آب بياورند.
- تشنگی و عطش در کربلا جزو قطعيات تاريخی است؛ البته فراز و نشيب داشته و اوج آن در روز عاشورا بوده است؛ به سببِ:
شرايط جنگی به‌شدت نابرابر، مبارزه و جراحت، گرمای شديد و محاصره کامل. چنان که حر خطاب به کوفيان گفت: «...مادرتان به عزايتان بنشيند؛... حسين و زنان و دختران و يارانش را از آب فرات بازداشتيد... و اينان از عطش پَرپَر می‌زنند...» و حضرت علی‌اکبر به امام عرض کرد: العطش قد قتلنی؛ «تشنگی مرا کشت...»
- پس از توجه به سه نکته قطعی بالا، بايد گفت غسل شب عاشورا، در روايتی از امام صادق عليه السلام آمده است که امام حسين عليه السلام در شب عاشورا نزديک نماز صبح، به يارانش فرمود:
«...برخيزيد آبی بنوشيد که اين، آخرين توشه شماست؛ وضو بگيريد و غسل کنيد...» (شیخ صدوق، الأمالي، ص۲۲۱)
غسل کردن، نمادی از طهارت و آمادگی برای شهادت است؛ اما صرفاً در «يک» خبر آمده، لذا ظنی است و متواتر و قطعی نيست. البته غسل بر خلاف عادت و ذهنيت ما، به آب فراوان نياز ندارد و با آب اندک هم ممکن است. همچنين احتمال دارد از آبی غيرقابل شرب برای غسل استفاده شده باشد.
همچنین در منابع تاريخی دارد که امام حسين عليه‌السلام صبح عاشورا خيمه‌ای قرار داد و در آنجا در ظرفی مقداری مُشک و مادة خوشبو گذاشتند و خود امام و بعداً اصحاب رفتند و آنجا بدنشان را آغشته به آن و خوشبو کردند و به نوعي مهياي شهادت شدند.
در متن عربي گزارش اخير، لفظ «توره» به معنای ظرفی است که مشک را در آن گذاشتند؛ اما اين عبارت را نوعا به اشتباه «نوره» گفته و اشکال شده است که صبح عاشورا با کمبود آب، تنظيف بدن چه وجهي داشت. (مقتل جامع سيدالشهداء ج۱، ص۷۴۲)
چنانکه مسکویه رازی، در کتاب تجارب الامم به خوشبو کردن بدن توسط امام حسین(ع) در شب عاشورا اشاره کرده است. (ابن مسکویه، تجارب الامم، ج۲، ص۷۰)
..............................
پایان پیام