به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ قرآن کریم علاوه‌بر ارائه ملاک‌های ایمان و کفر و حق و باطل، نمونه‌هایی از انسان‌های مؤمن و کافر را به عنوان الگو معرفی می‌کند و به آن‌ها عینیت خارجی می‌بخشد.
يزيد بن معاويه، الگوی امیران فاسد
یزید با زمینه سازی‌هایی که پدرش کرده بود، بر مسند خلافت نشست. معاویه که مسیر امامت و خلافت مسلمین را رنگی سلطنتی داده بود، با نصب فرزندش، این فرهنگ خطرناک و سنت سیئه را میان امت اسلام تثبیت کرد. او در زمان امام حسن علیه‌السلام برای یزید مخفیانه بيعـت می‌گرفت؛ اما پس از شهادت آن حضرت کار خود را علنی کرد!
معاویه برای بیعت گرفتن از امام حسین علیه السلام تندی روا نمی‌داشت؛ اما با مرگ وی، یزید بر خلاف پدرش با کمال خشونت، حریصانه بیعت‌گرفتن از آن حضرت را دنبال می‌کرد. او برای رسیدن به هدف شوم خود از هر دست‌آویزی استفاده می‌کرد و تنها به خلافت می‌اندیشید و برای برطرف کردن موانع راه خود حاضـر بـه هر کار بود. بر اساس این تفکر، نامه‌ای تند بـه والی مدینه نوشت: از حسین و.... با شدت تمام بیعت بگیر و هر کس که نپذیرفت گردن بزن و سرش را برایم بفرست.(۱)
اما امام حسین علیه‌السلام در پاسخ به این عمل فرمودند: ما اهل‌بیت نبوت، پایگاه رسالت و محل رفت و آمد فرشتگان و جایگاه رحمتیم، خدا به واسطه ما می‌گشاید و به انجام می‌رساند و یزید مردی شراب‌خوار است که قاتل نفس محترمه و اهل فسق آشکار است و فردی مانند من با مثل او بیعت نمی‌کند(۲)
یزید در ادامه فعالیت‌های خود، با توجه به این که امام عليه‌السلام، مسلم بن عقيل را به عنوان سفیر خود به کوفه فرستاد، ابن زیاد را به ولایت کوفه گماشت و به کشتن امام در آن شهر فرمان داد.
سرانجام در روز عاشورا به خیال خام خود، مانع مسیر حکومت خود را برداشت و امام حسين عليـه‌السلام را به شهادت رساند. يزيد بن معاویه همچون دودمانش، اندیشه‌های الحادی داشت و مبدأ و معاد و نبوت را انکار می کرد. ابن جوزی درباره دوران حکومت يزيد چنین نویسد: «چگونه قضاوت می‌کنید درباره مردی که سال اول، حسین علیه‌السلام را به شهادت رساند؛ در سال دوم مدینه را دچار وحشت ساخت و مدینه را برای لشکریان خود مباح ساخت»(۳)
۱) مقرم، مقتل الحسين عليه السلام، ص۱۲۹
۲) موسوعة كلمات الامام الحسين عليع السلام، ص ۲۸۳
۳) جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص٤٨٣.
................................
پایان پیام | 348