مصیبت‌های موجود در زندگی دلایل مختلفی دارد. گاه آزمايش و امتحان است، گاه كفاره گناهان، گاه زنگ بيدارباش و گاه در ظاهر، مصيبت است و در باطن موهبت و رحمت و به طور دقيق نمى‌توان تعيين كرد كه هر مصيبتى از كجا سرچشمه گرفته هرچند در بعضى از موارد، قرائنى براى شناخت سرچشمه وجود دارد. با اين حال گاهی انسان با مشاهده مصيبتى بی‌تابی زیاد کرده و زبان به ناشكرى می گشايد!
در هر حال آن‌ها كه در برابر مصيبت‌هاى كوچك جزع و فزع مى‌كنند، مستحق مصيبت‌هاى بزرگترى مى‌شوند؛ چه بسا مولای متقیان حضرت علی علیه‌السلام می‌فرماید: مَنْ عَظَّمَ صِغَارَ الْمَصَائِبِ ابْتَلاَهُ اللّهُ بِكِبَارِهَا.(۱) آن كه مصائب كوچك را بزرگ شمارد، خداوند او را به مصيبت‌هاى بزرگ مبتلا مى‌سازد و به عكس اگر شكر الهى را به جا آورند و حتى آن را به عنوان موهبتى از پروردگار متعال پذيرا شوند چه بسا خداوند مواهب بزرگی نصيب آن‌ها كند كه آن مصيبت در برابر آن كوچك و ناچيز است.
نهج‌البلاغه ، ح ۴۴۰، ص ۱۲۹۳.
...………
پایان پیام/