به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در آستانه اربعین سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و حضور میلیونی زائران سیدالشهداء(ع) در پیادهروی اربعین، خبرگزاری ابنا سلسله گفت‌وگوهایی با علما و برخی شخصیت‌ها درباره اهمیت این آئین انجام داده است.
گفت‌وگوی زیر با آیت الله «خلیل مبشّر کاشانی» از اساتید حوزه علمیه قم درباره جایگاه پیادهروی اربعین در مکتب شیعه است که در پی می‌آید:
*در ابتدا، به صورت مختصر درباره فضیلت و جایگاه بزرگداشت اربعین حسینی در مکتب شیعه بگویید.
بسم الله الرحمن الرحیم
«يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ» (التوبه: 32).
در آغاز کلام این آیه را تلاوت کردم به جهت اینکه در اصل اربعین و فضیلت زیارت سیدالشهداء(ع) در روز اربعین در بین علمای شیعه هیچ تردیدی نیست، گرچه ممکن است اشکالاتی در طول تاریخ شده باشد و جواب داده‌اند ولی از سال 61 هجری اولین راهپیمایی که توسط اسراء از شام به طرف کربلا آغاز شد و اسرای کربلا برای زیارت ابدان مطهره‌ی سیدالشهداء(ع) و اصحاب ایشان حرکت کردند. تاریخ نشان می‌دهد که سال بعد و سال‌های دیگر به طور استمرار مردم عراق و کشورهای دیگر این حرکت را انجام دادند ولی آغاز آن از مردم و بلاد عراق بود که هر سال مردم برای زیارت سیدالشهداء(ع) با پای پیاده حرکت می‌کردند. آنان به حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) و اسراء تأسی کردند و این حرکت الهی و نهضت و عبادت را استمرار بخشیدند که ابعاد مختلف معنوی، سیاسی در این حرکت نهفته است. همچنین روایاتی در فضیلت زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین از امام صادق(ع) و سایر امامان صادر شده است. پس در اصل حرکت مردم قبل از اربعین برای زیارت سیدالشهداء(ع)، تردیدی نیست و تقریباً 1400 سال است که هر ساله مردم این حرکت را انجام می‌دهند. پس کلام در اصل مطلب نیست. یعنی یک واقعه‌ی تاریخی است که از سال 61 هجری تا کنون ادامه داشته است، آغازگر آن هم خود اسرای کربلا بودند و سال‌های بعد امت اسلامی، امت حسینی(ع) شدند و این حرکت، حرکت عشاق الحسین(ع) است که تا کنون هم ادامه داشته است.
در سال‌های قبل علما با پای پیاده از نجف برای زیارت اربعین می‌رفتند. علما و مردم نجف و مردم سایر بلاد عراق این سیره را داشتند، اما این حرکت جهانی نبود. آیا یک حرکت محاسبه شده بوده است؟ دولت‌ها این حرکت را ایجاد و سیاست‌گذاری کردند؟ نه، یک حرکت خودجوش و بدون محاسبه‌ی خاص ایجاد شده که بسیار هم مردمی بوده است. این اتفاق شبه اعجاز است که تمام مؤمنین و مؤمنات جهان از هر کشوری، شیعه، مسلمان و حتی غیرمسلمان و بعضی از مسیحیان می‌آیند. هر کسی در قلبش عشق امام حسین(ع) بوده حرکت کرده است. تعداد کشورهایی که مردم آن‌ها در این مسیر قرار دارند را نمی‌دانم اما زیاد هستند. اما این سؤال وجود دارد که این اعجاز چگونه شروع شد؟
آیه‌ی شریفه‌ای که قرائت کردم «يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ»، قصد کفار و مشرکین این بود که نور خدا را خاموش کنند. در تفسیر آیه که مراد از نور خدا چیست، در دو آیه قبل بیان شده است که کفار انکار رسالت کردند، انکار وحی کردند، انکار قرآن را کردند؛ بنابراین این نور، نور رسالت و قرآن است. انکار قرآن و رسالت پیامبر(ص) مصداق نوری است که در آیه بیان شده است. می‌خواهند با افواه یعنی با تبلیغات لسانی و زبانی و به تبع آن با تبلیغات قلمی این کار را انجام دهند. در رسانه‌های غربی‌ها و شرقی‌‌هایی که مخالف اسلام هستند می‌بینیم که سال‌ها علیه اسلام و به خصوص تشیع تبلیغ می‌کنند. همچنین در بحث سیدالشهداء(ع) و عزاداری‌های اهل بیت و مخصوصا عزاداری سیدالشهداء(ع) کار می‌کنند و ما سال‌ها تبلیغات مسمومی را مشاهده کرده‌ایم که این تبلیغات مسموم همان مطلبی است که قرآن می‌فرماید: «يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ». این‌ها می‌خواهند با تبلیغات‌شان نور خدا را خاموش کنند و مصداق نور خدا، رسالت، قرآن و ولایت اهل بیت عصمت و طهارت و ولایت سیدالشهداء(ع) است. کفار می‌خواهند چراغ ولایت و هدایت را خاموش کنند ولی «اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ». بنای خدا چیست؟ در مقابل اراده‌ی آن‌ها فعل خدا چیست؟ اتمام نور است. خدا پیامی که در این آیه است را به مرحله‌ی ظهور رساند. «اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ»، اتمام‌گر این نور خود خدا است، یعنی غیرخدا دخیل نیست.
عرض کردم که بعضی از ادیان دیگر هم به این حرکت ورود کرده‌اند، بحث شیعه و اسلام نیست بلکه شیعه، سنّی، مسیحی، همه هستند. مکتبی به نام مکتب عشاق الحسین(ع) به صورت خودجوش کار می‌کند و فاعلش خدا است که خدا با این جمله‌ی «اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ» به مرحله‌ی ظهور رساند. کأنّه گویا خدا وعده داده که کفار می‌خواهند مصباح الهدایه را خاموش کنند، هم پیامبر(ص)، هم قرآن، هم اهل بیت(ع) مصباح الهدایه هستند. می‌خواهند نور خدا و مصابیح هدایت را خاموش کنند و «إنّ الحسين مصباح الهدى». کأنّه خدا این‌طور بفرماید که شما می‌خواهید چراغ هدایت سیدالشهداء(ع) را خاموش کنید و من تجلی، روشنگری، هدایت‌گری و ولایت‌داری این چراغ و این مصباح الهدایه و مصباح الولایه را روز به روز افزون می‌کنم. لذا می‌بینیم که این اعجاز و حرکت خودجوش مردمی و جهانی، بدون درخواست کسی ایجاد شد. سردار سلیمانی فرمود: ما امت حسینی هستیم، واقعاً همه‌ی این‌ها امت و عشاق امام حسین(ع) هستند. خداوند متعال عشق سیدالشهداء(ع) را در قلوب مؤمنین و عشاق الحسین(ع) جوشان کرد و به حرکت واداشت و مردم از سراسر جهان در این مسیر قرار گرفتند.
از طرفی هم خدا به وعده‌ای که در این آیه داده است عمل کرد. عرض کردم که شبه‌وعده است: «اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ»، یعنی من خودم اتمام نور می‌کنم، آن‌ها می‌خواهند اطفاء نور کنند و خاموش کنند، من بالعکس نه تنها نمی‌گذارم که این نور خاموش شود، بلکه ظهور و تجلیاتش را روز به روز بیشتر می‌کنم.
از طرف دیگر اینکه پیامبر(ص) در مورد سیدالشهداء(ع) فرمود: «إن الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة»، یک حقیقتی است که نه تنها تشریعی است، بلکه حقیقت تکوینی است. این حقیقت تکوینی که سیدالشهداء(ع) مصباح الهدی است، همان مصباحی است که در آیه‌ی نور آمده است: «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فِيها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ» (النور: 35). در روایت هم آمده است که مصداق مصباح، سیدالشهداء(ع) است و پیامبر(ص) هم که می‌فرماید: «إن الحسین مصباح الهدی»، اشاره به همان مصباحی دارد که در آیه‌ی نور آمده است.
پس امام حسین(ع) و ولایت امام حسین(ع) و مکتب امام حسین(ع)، مصباح الهدی است و حرارت و نورانیتی دارد که قلب‌ها را گرم می‌کند، انسان‌ها را به هم پیوند می‌دهد؛ یک پیوند عاشقانه. رابطه‌ی خویشاوندی، زائرین و میزبان‌ها را به هم نزدیک نکرده است، حتی رابطه‌ی دینی هم آن‌ها را به هم نزدیک نکرده است، بلکه رابطه‌ی عاشقانه است. پیوندی به نام حبّ الحسین(ع) این کار را کرده است. یعنی زائر به عشق امام حسین(ع) حرکت می‌کند و هر مشکلی را به جان می‌خرد و میزبان صرفاً به عشق امام حسین(ع) میزبانی می‌کند، اگرچه هم‌مذهب و هم‌مکتب نباشد و چه تعبیر زیبایی که ما ملت امام حسینیم. امام حسین(ع) برای خودش ملتی دارد که این ملت همان امت بقیة الله(عج) خواهند بود و هستند و هنگام ظهور امام زمان(عج) همین امتی که به طرف زیارت سیدالشهداء(ع) حرکت می‌کنند، به عنوان سربازان و لشکریان و امت بقیة الله(عج) ظهور خواهند داشت.
*به عنوان سوال دوم، پیام‌های پیادهروی اربعین را تشریح کنید.
این حرکت یک رفراندوم جهانی است که پیام‌های متعددی دارد. یک پیام ظلم‌ستیزی علیه همه‌ی ظالمین جهان مانند صهیونیست‌ها دارد؛ اینکه ما اسرائیل را نابود خواهیم کرد، قدس را از دست کفار آزاد می‌کنیم. صهیونیست یک حزب است نه یک دین، یک حزب و یک رژیم خون‌خوار و حیوان‌صفت و بلکه از حیوانات بدتر است که می‌خواهند بر جهان حکومت کنند؛ نه تنها بر عرب یا مسلمین، بلکه اگر قدرت پیدا کنند می‌خواهند جهان را تصرف کنند.
پس این حرکت و نهضتی که در دهه‌ی اخیر ایجاد شده، خدا ایجاد کرده است، معجزه‌گر خدا است، بدون اینکه پیامبری تقاضای اعجاز کند، فقط مشیت الهی این حرکت را ایجاد کرد و خداوند متعال هم با تمام عنایات خودش حامی این حرکت و راهپیمایی اربعین است و روز به روز بر عظمت آن تا ظهور امام زمان(عج) افزون خواهد شد. این جریان هیچ‌گاه از حرکت نخواهد افتاد و بلکه سال به سال تعداد زائرین و عشاق الحسین(ع) زیادتر می‌شود و مکتب و عشاق حسین(ع) زیادتر خواهند شد. به طوری که در آینده مردم خواهند دید این حرکت که نماد ستم‌ستیزی است به یاری امام زمان(عج) خواهد آمد و ریشه‌ی ظلم در جهان را که یکی از مصادیق اکمل و بارز آن صهیونیست است نابود خواهد کرد.
لذا اسرائیل و آمریکا از این حرکت وحشت دارند و می‌ترسند. هیچ مانور نظامی، آمریکا و اسرائیل را به اندازه‌ی این مانور عشاق الحسین(ع) نگران نمی‌کند و روز به روز بر نگرانی‌شان افزوده خواهد شد. چون هرگز نمی‌توانند جلوی این حرکت را بگیرند. چرا؟ چون حرکت مربوط به یک کشور و جهان است. اسرائیل نمی‌تواند با جهان درگیر شود و جلوی سیل زائرین و عشاق الحسین(ع) را نمی‌تواند بگیرد. با هر گروهی می‌توان مبارزه کرد اما با مردمی که از هر کشوری در مکتب حسینی به نام عشاق الحسین(ع) قرار می‌گیرند، هرگز ابرقدرت‌ها نمی‌توانند مبارزه کنند.
پس این حرکت از سال 61 هجری شروع شده است و بنای این حرکت را حضرت امام سجاد(ع)، زینب کبری(س) و اسرا گذاشتند، بنایی که گویا دید معنوی و دید سیاسی آن‌ها امروز را می‌دید، حرکتی را بنا گذاشتند و سال‌های بعد عراقیون و بعضی از کشورهای دیگر از سوریه و از ایران آمدند و اندک اندک این جمعیت افزون شد. شاید سال‌های اول 300 نفر و 1000 نفر بودند اما تا امروز به چند میلیون جمعیت می‌رسد و امت الحسین(ع) را تشکیل می‌دهند که عرض کردم این امت امام حسین(ع) همان یاران بقیة الله(عج) هستند. اینکه در بعضی از روایات آمده که هنگام ظهور امام زمان(عج) بعضی از افراد مسیحی به یاری امام زمان(عج) خواهند آمد، بعضی از مردم سیاه‌پوست از آفریقا غیر از ایرانی‌ها و مسلمین جهان، به یاری امام زمان(عج) خواهند آمد، به خاطر همین جهت است که همان سیاه‌پوستان و مسیحیان جهان و اهل تشیع و اهل تسنن، همه با یک معیار هستند که ما عاشق و از مکتب حسینیم. پس این حرکت یک مانور نظامی، سیاسی و دینی است که خدا این لشگر را برانگیخته است. خداوند چراغ هدایت امام حسین(ع) را روشن کرده است و امام حسین(ع) هم به تک تک این زوار عنایت خاص دارد و مدیریت می‌کند. خدا مدیریت می‌کند و امام حسین(ع) با چشم عین اللهی به تمام زوار نظاره و عنایت می‌کند و با دست ید اللهی خودش دست نوازش بر سر همه‌ی زوار و میزبانان می‌کشد. غیر از اینکه اجر اخروی نصیب آن‌ها خواهد شد، در همین دنیا تمام میزبانان و زائرین به حاجات دنیوی‌شان هم می‌رسند و مشکلات‌شان حل می‌شود.
اگر یک جمعیت چند میلیونی بخواهند وارد هر کشوری شوند، اگر آن کشور قوای نظامی خود را بسیج کند که در طول مدت کوتاهی از 5 میلیون جمعیت که نه آب و نه آذوقه دارند، پذیرایی کنند، هیچ کشور و قدرتی نمی‌تواند چنین میزبانی کند. می‌گویند: ما توانش را نداریم. اما این توان را خدا با وعده‌ی « يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ» داده و عملی می‌کند. اینجا مدیریت و تدبیر الهی است که ورود و خروج‌شان بدون هیچ مشکلی از حیث غذا و مسائل امنیتی است. الحمدلله با عنایت و لطف خدا و عنایت ولیّ خدا که امام حسین(ع) است، این حرکت مدیریت می‌شود. پس آغازگر اربعین اسرای کربلا بودند. آغاز و ایجاد این نور توسط امام سجاد(ع)، زینب کبری(س) و اسراء بود. این یک حرکت نور بود که توسط اسراء ایجاد شد و در سال‌های بعد «يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ». عرض کردیم که یکی از مصادیق تفسیری آیه، ایجاد امت حسینی(ع) است. «يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ» یعنی من امت حسینی(ع) و عشاق الحسین(ع) را روز به روز بیشتر می‌کنم و به اوج کمال می‌رسانم و تدبیر می‌کنم.
پیرمردانی که در قدیم نمی‌توانستند حرکت کنند و یا قادر نبودند و یا به جهتی معذور بودند، در روز اربعین چله‌ی زیارت عاشورا می‌گرفتند، از روز عاشورا تا روز اربعین 40 روز است و در این 40 روز زیارت عاشورا می‌خواندند، توسل پیدا می‌کردند و قلباً خودشان را در امت حسینی(ع) قرار می‌دادند.
پس امت حسینی(ع) یک امت جهانی است که خدا این امت را ایجاد کرده و همه‌ی شئون‌شان را تدبیر می‌کند و هیچ قدرتی نمی‌تواند این امت که منشأی جز معرفت و عشق امام حسین(ع) ندارند را بشکند و این چراغ را خاموش کند. بنابراین باید بدانیم که این امت حسینی(ع) امت مهدوی(عج) هم هست و همه یاران حضرت حجت خواهند بود و امام زمان(عج) در همین راستا ریشه‌ی ظلم و ستم و ستمگران را برخواهد کَند.
*حضرتعالی به زواری که به پیادهروی رفتند چه توصیه‌ای دارید تا بیشتر از فیوضات آن استفاده کنند؟
زائرین باید بدانند که هر قدمی که برمی‌دارند به خدا نزدیک‌تر می‌شوند. یک سیر إلی الله است. حرکت عشاق الحسین(ع) و امت حسینی(ع) به طرف کربلا در این ایام، یک سیر إلی الله است. در بحث‌های عرفانی مطرح می‌شود که باید 40 منزل عرفانی را رفت تا به مقام وصال و لقاء خدا رسید. لذا زوار الحسین(ع) و عشاق الحسین(ع) سعی کنند عارفانه‌تر، عاشقانه‌تر گام بردارند. در بحث عرفان نظری و عملی انسان باید 40 منزل را طی طریق کند تا به مقام لقاء الله و وصال خدا برسد، اگر زوار توجه داشته باشند و همین‌طور که عاشقانه حرکت می‌کنند، عارفانه حرکت کنند تا عشق و معرفت‌شان را زیادتر کنند.
زوار باید سعی کنند که عشق و معرفت‌شان به ولیّ الله که امام حسین(ع) است بیشتر کنند تا الطاف و عنایات امام حسین(ع) به زوار بیشتر شود. هر چه عنایت اباعبدالله(ع) به زوار بیشتر شود، به لقاء الله نزدیک‌تر می‌شوند. پس هر گامی، حرکت به سوی لقاء الله است. این از حیث معنوی است و هر گامی اجر و ثواب عمره و حج و بلکه ثواب زیارت سایر امامان را هم دارد. یعنی کسی که پیاده به زیارت سیدالشهداء(ع) می‌شود از حیث معنوی به زیارت خدا می‌رود، به زیارت رسول الله(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و سایر اهل بیت(ع) می‌رود. چرا؟ چون همه‌ی این‌ها نور واحد هستند. اگر به زیارت یک امام رفتید، به زیارت همه ائمه(ع) رفته‌اید. در روایتی آمده است که زائر هر امام باشید، زیارت جامعه‌ی کبیره را بخوانید. به حرم امام رضا(ع) می‌روید زیارت جامعه‌ی کبیره می‌خوانید، به نجف می‌روید همین زیارت جامعه‌ی کبیره را می‌خوانید اما می‌گویید «السلام علیکم»، در حالی که بر یک امام وارد می‌شوید. روایت داریم که اگر مثلا به زیارت امام رضا(ع) رفتید، زیارت جامعه‌ی کبیره بخوانید، اگر به کربلا یا سامرا رفتید، زیارت جامعه‌ی کبیره بخوانید. چرا تعبیر «السلام علیکم» داریم و به همه ائمه(ع) سلام می‌دهیم؟ به خاطر اینکه یک امام معصوم، آیینه‌ی تمام‌نمای همه‌ی امامان است. به همین جهت وقتی امام زمان(عج) ظهور بفرمایند، می‌فرمایند: مردم، هر کسی می‌خواهد پیامبر(ص) را زیارت کند، مرا ببیند، هر کسی می‌خواهد علی بن ابی‌طالب(ع) را زیارت کند، مرا زیارت کند، هر کسی می‌خواهد موسی(ع)، عیسی(ع) و انبیاء را زیارت کند، مرا ببیند. پس یکی از معصومین، آیینه‌ی تمام‌نمای همه‌ی معصومین است. زیارت جمعی می‌خوانیم و می‌گوییم: «السلام علیکم یا اهل بیت»، در حالی که زائر یک امام شده‌ایم. ظاهرا زائر یک امام شده‌ایم ولی بر حسب باطن زائر همه‌ی امامان هستیم. پس زائرین سیدالشهداء(ع)، زائرین خدا هم هستند، زائرین پیامبر(ص)، زائرین امیرالمؤمنین(ع) و زائرین امام رضا(ع) هم هستند، گویا به مشهد و سامرا هم می‌روند.
معرفت امام‌شناسی و حسین(ع)شناسی این را به ما نشان می‌دهد که زوار اگر عارفانه بروند باید بدانند که هر قدمی که برمی‌دارند از طرفی به سوی لقاء الله می‌روند و از طرفی به زیارت همه‌ی معصومین و حتی انبیاء(ع) می‌روند، به زیارت موسی(ع) می‌روند، به زیارت عیسی(ع) می‌روند، به زیارت سایر انبیاء و اولیاء و امامان می‌روند. اگر این معرفت را در وجود خودشان افزون کنند، ارزش و بهای زیارت‌شان بیشتر خواهد بود.
*جاماندگان از اربعین برای اینکه در ثواب زائران شریک شوند، چه کاری انجام دهند؟
عرض کردم که عرفا و بزرگان قدیم بعضی بودند که شاید از نظر توان جسمی حتی نیمه‌فلج بودند و امکان پیادهروی نداشتند، اما از روز عاشورا تا اربعین 40 روز زیارت عاشورا را با صد لعن و صد سلام به نحو کامل و یا به نحو موجز می‌خواندند. به نحو موجز این است که در لعن فقط جمله‌ی «اللهم العنهم جمیعا» را 100 مرتبه بخوانند و در سلام جمله‌ی «السَّلَامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلَى أولاد الْحُسَيْنِ وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ» را 100 مرتبه بخوانند. در این صورت، همان ثواب را دارد. یعنی لعن و سلام موجز مثل لعن و سلام کامل ثواب خواهد داشت. پس یک ختم 40 روزه بگیرند و اگر تا کنون شروع نکرده‌اند، از امروز شروع کنند و خودشان را قلباً به زائرین برسانند. اگر با بدن نمی‌توانند، ناتوان هستند و یا به جهتی معذور هستند با خواندن زیارت عاشورا و روز اربعین با زیارت خاصه‌ای که برای سیدالشهداء(ع) وجود دارد، زیارت اربعین را بخوانند و قبل از زیارت روز اربعین، زیارت عاشورا را بخوانند. این یک جهت است.
جهت دیگر این است که اگر در ایران و کشورهایی که امام‌زاده دارند، مثل سوریه، برادران عشاق الحسین(ع) سوری که نمی‌توانند در این حرکت الهی حرکت کنند و خودشان را به زائرین اربعین برسانند، بنا را بر این بگذارند که به سوی زیارت حضرت زینب(س) حرکت جمعی کنند و از یک جایی قرار بگذارند و همه دسته‌جمعی به سوی زیارت حضرت زینب(س) حرکت کنند. در مشهد تمام عشاق الحسین(ع) و هیئات در یک جا اجتماع کنند و به سوی زیارت امام رضا(ع) حرکت کنند. پس بازماندگان در هر شهر و کشوری می‌توانند این کار را انجام دهند. در قم هم تمام هیئات جمع شوند و به سوی زیارت حضرت معصومه(س) حرکت کنند. در شیراز تمام هیئات و عشاق الحسینی(ع) که بازماندگان هستند جمع شوند و به سوی زیارت احمد بن موسی(ع) حرکت کنند و همین‌طور در بلاد دیگر که امام‌زاده‌ی معتبری دارند، پای پیاده به سوی آن حرکت کنند. ما باید نهضت حسینی(ع) را جهانی کنیم. البته جهانی شده و ما باید تلاش کنیم در جهانی شدن الهی تا جایی که قدرت داریم جهانی‌تر کنیم، کمک کنیم و از لطف و عنایت خدا بهره‌مند شویم. پس شیعیان و عشاق الحسین(ع) شهرهای سوریه، مکتب الحسین(ع) را جلوه‌گر کنند، زنده‌تر کنند و همه به صورت دسته‌جمعی به سوی زیارت حرکت کنند.
*حضرتعالی در جوانی و یا در دهه‌های اخیر، به پیادهروی اربعین تشریف برده‌اید؟
بنده عذر شرعی دارم و آن دیسک کمر شدید است و مشکل راه رفتن دارم؛ مقداری که راه بروم درد در پاهایم می‌ریزد و دیگر نمی‌توانم راه بروم. حتی زیارت حضرت معصومه(س) هم برای من سخت است که بخواهم پیاده بروم.
*در دوران قبل از انقلاب به پیادهروی تشریف بردید؟
نه، این سعادت نصیب ما نشد. آن زمان‌ها خیلی این شور و شعوری که الان هست، نبود. این شعور و احساساتی که الان می‌بینیم، در آن زمان به ندرت در بین بعضی از علما و عرفا بود و همه‌گیر نبود. الان انگیزه هم جهانی می‌شود. این نور چراغ هدایت در تمام خانه‌ها، در تمام روستاها و در تمام شهرها فراگیر می‌شود. «إن الحسین مصباح الهدی»، این مصباح الهدی یعنی شمس الهدی، خورشیدی است که نور آن تمام جهان و جهانیان، همه‌ی سرزمین‌ها، همه‌ی کشورها، شهرها، روستاها، کوه‌نشینان، صحرانشینان و همه را می‌گیرد. هیچ‌کسی نمی‌تواند جلوی اتمام نوری که خدا وعده داده را بگیرد. اگر تمام لشکریان کشورهای غرب و شرق جمع شوند، نمی‌توانند جلوی نهضت حسینی(ع) را بگیرند و بازدارنده باشند، چون عرض کردم که معجزه‌گر خود خدا است «يَأْبَى اللهُ إِلاَّ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ» و خدا وعده‌اش را عملی می‌کند و هیچ قدرتی در مقابل قدرت خدا نمی‌تواند بایستد، اما من به خاطر مشکل جسمی تا کنون توفیق پیادهروی اربعین را نداشتم.
*درباره احیاناً بعضی دشمنی‌هایی که با پیادهروی می‌شود بگویید.
اراده‌ی کفار، معاندین و مشرکین برای اطفاء نور امام حسین(ع) مقطعی نیست، یعنی اراده‌ی کفار تا آخر جهان خواهد بود، تا دنیا باقی است همین‌طور خواهد بود. امام زمان(عج) هم که ظهور بفرمایند باز عده‌ای می‌خواهند نور امام زمان(عج) را خاموش کنند. پس این معادله «يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ» هست و خواهد بود. این اطفاء نور با افواه و زبان، همان چالش‌هایی است که با تبلیغات مسموم‌شان می‌خواهند اذهان عموم مسلمین و حتی عموم جهان را خراب کنند تا گرایشی به سوی مکتب حسینی(ع) ایجاد نشود. تبلیغات‌شان را کرده‌اند، خواهند کرد و بعدا هم بیشتر خواهد شد. اراده‌ی آن‌ها برای اطفاء نور ولایت تعطیل نخواهد شد و در مقابل هم «يَأْبَى اللهُ إِلاَّ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ» است. پس این معادله همیشگی است. یعنی هم اراده‌ی آن‌ها همیشه بر این مسیر خواهد بود که اطفاء نور کنند و هم اراده‌ی خدا بر این است که اتمام نور کند؛ این تا ظهور امام زمان(عج) و حتی بعد از ظهور خواهد بود.
*در پایان اگر نکته‌ای دارید به عنوان حسن ختام بفرمایید.
امیدواریم که خداوند متعال به لطف خودش همه‌ی کسانی که می‌خواهند در این حرکت، نهضت و مکتب حسینی(ع) شرکت کنند و از عشاق الحسین(ع) باشند، حفظ کند چون نتیجه‌ی این عشاق الحسین(ع)، عشاق المهدی(عج) و مکتب مهدوی و مکتب بقیة الله(عج) است. امیدوارم خداوند تبارک و تعالی ما را در زمره‌ی عشاق الحسین(ع) و عشاق المهدی(عج) و در مکتب امام حسین(ع) قرار دهد و ما را با ثواب زائرین و میزبان‌ها شریک کند. موکب زدن به معنای میزبانی از زائرین است که ثواب هر دو در عالی‌ترین رتبه‌ی ارزش‌های معنوی است. عرض کردم که این‌ها به لقاء الله، لقاء الرسول(ص) و لقاء الامام(ع) می‌رسند. پس امیدواریم که خدا ما را هم به لطف خودش در این حرکت و این مکتب داخل کند و ما را هم از نصیب‌های معنوی که شامل آن‌ها می‌شود، بهره‌مند کند.
*ممنون از اینکه وقت ارزشمند خود را در اختیار ما گذاشتید.
........................................
پایان پیام/ 167