به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت‌الله العظمی سبحانی از مراجع تقلید شیعه، در نامه‌ای از رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی خواستند تا اجازه ندهند طرح تعطیلی شنبه بار دیگر وارد کمیسیون‌های مجلس شود.
متن نامه این مرجع تقلید به محمدباقر قالیباف به شرح زیر است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
حضور محترم جناب آقای دکتر قالیباف – دام مجده
ریاست محترم مجلس شورای اسلامی
با اهداء سلام و عرض تسلیت بمناسبت ایام اربعین سالار شهیدان علیه السلام
تصدیع می دهد؛ در خبرها آمده است «تعطیلی شنبه مجدداً در مجلس بررسی می‌شود»! علت بازگشت به مجلس چنین بیان شده تعطیلی شنبه به نفع کشور و اقتصاد می‌باشد و این کار بر اساس تعطیلات جهانی است تا در مراودات جهانی و اقتصادی دچار مشکل نشویم.
نظر جنابعالی و همه نمایندگان مجلس را به امور ذیل جلب می‌کنم:
۱ـ آیا مصوبه‌ای که از طرف شورای نگهبان مردود شمرده شده و نهاد نظارت بر مصوبات مجلس نیز آنرا مغایر با مصالح دانسته است و جمعی از مراجع نیز آن را نپذیرفته اند چگونه این طرح بار دیگر به مجلس برمی‌گردد.
۲ـ در متن خبر تعطیلی روز شنبه چنین توجیه شده است: تعطیلی شنبه به نفع اقتصاد کشور، است. این استدلال عجیب است تعطیلی شنبه، یعنی تعطیلی کلیه دستگاه‌های مولد. آیا چنین کاری به نفع اقتصاد کشور است؟!
۳ ـ جمعی که با خارج ارتباط دارند از ۵ درصد از جمعیت کشور فزون تر نیست، چگونه یک اکثریت فدای اقلیت شود.
۴ ـ چگونه می توان فرهنگ ملی و دینی را که سابقه هزار و چهارصد سال و اندی دارد، با یک قیام و قعود به هم زد؛
۵ ـ محور تنها مسائل اقتصادی نیست. تعطیلی روز شنبه، تعطیلی مراکز تحصیلی، دانشگاهها و مدارس و حوزه‌ها و مراکز پژوهشی را در پی دارد آیا این به نفع کشور است.
۶ ـ از همه گذشته تعطیلی شنبه بر خلاف قانون اساسی است که می‌گوید تعطیلی هفته روز جمعه است و این عبارت مفید حصر است. چنانکه دو اصلی که که در کنار آن آمده است نیز مفید حصر است: «زبان فارسی» که زبان رسمی کشور است (اصل ۱۵) . آیا می‌توان عبری را هم به رسمیت شناخت؟! پرچم کشور اسلامی از سه رنگ تشکیل شده(اصل ۱۸) آیا می‌توان رنگ چهارمی به آن افزود.
اینجانب از حضرتعالی و سایر نمایندگان تقاضا می‌کنم اجازه ندهید چنین طرحی بار دیگر وارد کمیسیون‌های مجلس شود امروز کشور مشکلات فراوانی دارد و نباید وقت مجلس را با امثال این مسائل تلف کرد.
قم – جعفر سبحانی
۵ شهریور ۱۴۰۳»
....................................
پایان پیام/ 167