به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ شاعر پُر آوازه کشورمان، استاد «محمدعلی بهمنی» بر اثر سکته مغزی، دار فانی را وداع گفت. او که زاده فروردین ۱۳۲۱ بود، بارها تندیس جشنواره‌های مختلفی را در زمینه شعر و ترانه دریافت کرد. بسیاری از آثار پر آوازه این شاعر کشور، در آلبوم‌های موسیقی و سریال‌های تلویزیونی اجرا شده است. یکی از غزل‌های این شاعر در وصف امام رضا(ع) غزلی است با مطلع «شرمنده‌ام که همت آهو نداشتم» که به گفته خود او، آن را در حرم امام رضا(ع) سروده است.
بهمنی در خاطره‌ای از چگونگی سرودن این شعر تعریف کرد: «در سفر به مشهد، در هتلی که ما را به آنجا برده بودند از هتلدار پرسیدم: کی می‌شود حرم را زیارت کرد، گفت هر زمان بروید شلوغ است، شاید ۳_۲ نیمه شب بروید خلوت تر باشد. من و همسرم همین ساعت‌ها رفتیم زیارت، دیدیم هیچ جوری نمی‌شود جلو برویم و هیچ کاری نمی‌توانم بکنم. از این زاویه فکر کردم حقم است، این همه سال نیامدم اصلاً راهم ندهد، این را توی دلم با آقا صحبت کردم و آمدم بیرون. به گنبد که نگاه می‌کردم که حس کردم این شعر در حال جاری شدن است.»
شرمنده‌ام که همت آهو نداشتم
شصت و سه سال راه به این سو نداشتم
اقرار می‌کنم که من این های و هوی گنگ
ها داشتم همیشه ولی هو نداشتم
جسمی معطر از نفسی گاه داشتم
روحی به هیچ رایحه خوشبو نداشتم
فانوس بخت گم‌شدگان همیشه‌ام
حتی برای دیدن خود سو نداشتم
وایا به من که با همه‌ی هم زبانی‌ام
در خانواده نیز دعاگو نداشتم
شعرم صراحتی‌ست دل‌آزار، راستش
راهی به این زمانه‌ی نه تو نداشتم
نیشم همیشه بیشتر از نوش بوده است
باور نمی‌کنید که کندو نداشتم؟!
می‌شد که بندگی کنم و زندگی کنم
اما من اعتقاد به تابو نداشتم
آقا شما که از همه‌کس باخبرترید
من جز سری نهاده به زانو نداشتم
خوانده و یا نخوانده به پابوس آمدم؟
دیگر سوال دیگری از او نداشتم
..............................
پایان پیام / 348