خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

پنجشنبه ۱ آذر ۱۴۰۳
۱۲:۰۴
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
دوشنبه
۱۹ شهریور
۱۴۰۳
۰:۰۹:۱۷
منبع:
ابنا
کد خبر:
1483766

در گفت‌وگو با ابنا؛

عالم شیعه استان بدخشان افغانستان: وهابیت در این استان مذهب تشیع و تسنن را تهدید می‌کند

عضو مجمع محبان اهل‌بیت(ع) افغانستان گفت: شبکه‌های مختلفی با امکانات زیاد برای گسترش و ترویج وهابیت در استان بدخشان فعالیت می‌کنند.

آآ

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام والمسلمین «شاکری بدخشانی» از عالمان شیعه استان بدخشان در شمال افغانستان نسبت به رشد گروه های تروریستی و ترویج وهابیت در این استان، ابراز نگرانی کرد.

این عضو مجمع محبان اهل بیت(ع) افغانستان در گفت و گو با خبرنگار ابنا گفت: پیروان مذاهب تشیع و حنفی در استان بدخشان، دو نگرانی دارند، نگرانی اول فعالیت عملی گروه های تروریستی در این استان است، چون خطر تروریست ها برای مردم بدخشان، بسیار بالا است. نگرانی دوم هم این است که هر طلبه حنفی که از استان بدخشان برای تحصیل دینی به پاکستان می رود با افکار سلفی بر می‌گردد. لذا تعدادی زیادی از علمای بدخشان، گرفتار افکار سلفی و وهابی شدند.

وی با تاکید بر این که روحیه اخوت و برادری میان پیروان مذاهب تشیع و تسنن در استان بدخشان افغانستان، وجود دارد، افزود: بیشترین تعداد علما در شمال افغانستان در استان بدخشان هستند و شبکه های مختلفی برای ترویج و گسترش وهابیت در این استان با امکانات زیاد فعالیت می‌کنند. این شبکه‌ها از میان پیروان مذهب اهل سنت و مذهب اسماعیلیه سربازگیری کرده‌اند و این خطری است که مهار آن ناممکن خواهد بود.

جمعیت و پراکندگی شیعیان در استان بدخشان

شاکری بدخشانی در خصوص جمعیت و پراکندگی شیعیان در استان بدخشان افغانستان افزود: حدود پنج هزار و پانصد خانواده شیعه در پنج شهرستان در این استان سکونت دارند. هم اکنون چهار حوزه علمیه و ۳۷ باب مسجد شیعیان در استان بدخشان فعال است و هیچ گونه ممنوعیتی برای فعالیت های مذهبی برای شیعیان این استان وجود ندارد.

وی خاطرنشان کرد: بیش از ۲۰ روحانی شیعه در استان بدخشان مشغول به تبلیغ دینی هستند و شیعیان این استان با حساسیت های مذهبی مواجه نیستند.

شایان ذکر است که تمام ساکنان استان بدخشان در شمال افغانستان را تاجیک ها تشکیل می دهند و شیعیان این استان نیز از همین قوم هستند.

..............................
پایان پیام/  ۲۶۸