خبرگزاری اهل بیت (ع) / ابنا: زندگى مشترک هر انسانى داراى فراز و فرود و سختى و خوشى، و ثروتمندى و ندارى است. یقیناً براى هر کسى روزگارى پیش مى آید که از نظر معیشت ممکن است سخت در مضیقه و تنگنا قرار گیرد. زنان فهیم و متدینه در چنین روزهایى با تحمل کمبودهاى زندگى و فقر و ندارى و تحمل سختی هاى آن و ناملایمات مى سازند و با لبخند شادى آخرین حزن و اندوه را از دل شوهر و فرزندان مى زدایند. فاطمه زهرا (س) چنین انتظارى از زنان مؤمنه دارد چرا که خود در اوج صبر و بردبارى و تحمّل کمبودها و نداری هاى زندگى بود. به این نمونه ها توجه کنید:
1-
در یکى از صبحگاهان امیر مؤمنان على (ع) فرمود: «فاطمه جان! آیا
غذایى دارى تا گرسنگى ام برطرف شود؟ پاسخ داد: نه، به خدایى که پدرم را به نبوّت و
شما را به امامت برگزید سوگند که دو روز است در منزل غذاى کافى نداریم، آنچه بود
به شما و فرزندانم دادم و خود از غذاى اندک موجود استفاده نکردم.
امام با تأسف فرمود: فاطمه جان! چرا به من اطلاع ندادى تا به دنبال
تهیّه غذا بروم؟ فاطمه گفت: «یا اباالحسن انّى لاستحیى من الهى ان اکلف نفسک
مالاتقدّر علیه؛(20) اى اباالحسن! من از خدایم حیا مى کنم که تو را به چیزى وادار
نمایم (و از تو درخواستى داشته باشم) که تو بر آن توان و قدرت ندارى»
این درس بزرگى است براى همه زنانى که زهرا (س) را به عنوان الگو پذیرفته اند، که بخاطر درخواست هایى که در توان شوهر نیست زندگى و نشاط زندگى را از بین نبرند، و خداى ناکرده زندگى مشترک را متلاشى نکنند.
2- روزى على (ع) فرمود: فاطمه جان آیا غذایى موجود است که بیاورى؟ فاطمه پاسخ داد: سوگند به خداوندى که حق و قدر تو را بزرگ شمرد، سه روز است که غذاى کافى در منزل نداریم و همان مقدار ناچیز را در اختیار شما قرار دادم و خود گرسنگى را تحمل نمودم! حضرت على (ع) فرمود: چرا اطلاع ندادى؟ گفت: «کان رسول اللّه نهانى ان اسألک شیئاً فقال لاتسألى ابن عمّک شیئاً ان جاءک بشى ءٍ عفواً والّا فلا تسألیه ؛ رسول خدا مرا نهى فرمود که چیزى از تو درخواست نمایم و به من سفارش فرمود: چیزى از پسر عمویت درخواست مکن، اگر چیزى براى تو آورد بپذیر و اگر نه خود درخواست چیزى نداشته باش(1)».
3- امیر مؤمنان على (ع) باغ خود را به 12 هزار درهم فروخت و پول آن را بین فقرا و تهیدستان مدینه تقسیم نمود و با دست خالى به منزل برگشت. طبیعى است که انتظار فرزندان و همسر پس از فروش باغ این است که مقدارى غذا و میوه براى منزل تهیه شود .
فاطمه (س) پرسید: غذاى امروز ما چه شد؟ امام براى تهیه غذا بیرون مى رود، اما فاطمه ناراحت است با خود مى گوید: چرا سؤال کردم؟ و آن گاه این جمله را به زبان جارى کرد: «فانّى استغفراللّه و لا اعود ابداً ؛ من از خدا طلب آمرزش مى کنم و دیگر این رفتار را تکرار نخواهم کرد (2)».
گاه فشار و سختی هاى زندگى به حدّى
مى رسید که زهرا (س) مجبور مى شد گوشه هاى آن را با پدر مطرح نماید از جمله روزى
خدمت پدر عرض کرد: «من و پسر عمویم چیزى از مسائل رفاهى نداریم، مگر پوست گوسفندى
که شب ها بر روى آن مى خوابیم و روزها بر روى آن شتر خود را علف مى دهیم».
رسول گرامى اسلام (ص) فرمود: «یابنیّه اصبرى فانّ موسى بن عمران اقام
مع امرأته عشر سنین مالهما فراش الّا عباءة قطوانیّة ؛دختر عزیزم! صبر و تحمل
داشته باش، زیرا موسى بن عمران ده سال با همسرش (دختر شعیب) زندگى کرد و فرشى جز
یک قطعه عباى قطوانى نداشتند (4).
چه بسیار زندگی هایى که بخاطر یک لباس اضافى که در خواست شده و شوهر نتوانسته تهیه کند، و یا فلان وسیله زینتى و یا دکورى و... از هم پاشیده، و اگر در زندگی هاى امروزى مقدارى صبر و تحمل در مقابل کمبودها وجود داشت این همه آمار طلاق بالا نمى رفت و در سطح دنیا در رتبه چهارم قرار نمى گرفتیم، آمار بالاى طلاق در بین اقشارى مشاهده مى شود که با فقر فرهنگ دینى و معنوى از توقعات بالاى مادّى برخوردارند، که این حالت با فرهنگ شیعه بودن و فاطمه زهرا (س) و على (ع) را الگو قرار دادن سازگارى ندارد.
در یک کلام اگر آن گونه که زهرا (س) زندگى کرد و آن گونه که زهرا (س) به زنان مسلمان سفارش کرد رفتار شود، هم معنویات و آرامش زندگی ها بهتر و بیشتر مىشود و هم آمار طلاق ها و جدایى کم مى شود، و هم شیرینى و نشاط زندگى خانوادگى بیشتر و بهتر خواهد شد.
________________________________________________________
پاورقی‌ها:
1- بحارالانوار، ج 37، ص 103، تفسیر برهان، ج 1، ص 282.
2- بحارالانوار، ج 14، ص 197، احقاق الحق، ج 10، ص 314، البدایة و النهایه، ج 6، ص
111.
3- بحارالانوار، ج 41، ص 46، کتاب امالى صدوق، حدیث 10، ص 379.
4- سنن ابن ماجه، ج 2، ص 3، تذکرة الخواص، ص 316 به نقل از فرهنگ سخنان فاطمه (س)،
ص 217، حدیث 184.