خبرگزاری اهل بیت (ع) / ابنا: تشکیل کانونى به
نام خانواده اهمیت شایان توجهى دارد زیرا براى هر کسى یک بار در طول زندگیش این
فرصت پیش مى آید و هر کدام از دختر و پسر مى خواهد براى خود شریکى در مسیر زندگى
خویش برگزیند که تا پایان عمر با وى خواهد بود و از همه اسرار و رموز او باخبر
خواهد گردید.
شریکى که مادر فرزندان، و مربّى کودکان است و یا آن که پدر و مسؤول و
مدیر خانواده است و در صورت انتخاب درست، به اعتبار، عزت و آبروى طرفین افزوده
خواهد شد، بنابراین عقل و برهان چنین قضاوت مى کند که درباره ى همسر آینده باید
بررسى هایى بعمل آورد. از این جهت حضرت امام رضا (ع) فرموده اند: «النکاحُ رِقٌ
فاذا انْکَحَ اَحَدُکُمْ ولیْدةً فَقَدْ ارقّها فلْینْظُرْ اَحَدَکُمْ لِمَنْ
یَرُقُّ کریمته. »(1)
براساس این روایت نورانى کسى که دختر خویش را شوهر مى دهد در واقع او را از حوزه ى اختیار خویش بیرون مى آورد و در اختیار دیگرى قرار مى دهد بنابراین باید خانواده ها بررسى کنند که دختر خویش را به چه کسى مى دهند و پارهاى از حیات خود و محصول تلاش ها، تربیت هاى خویشتن را به دست چه فردى مى سپارند. بنابراین دختر و پسر قبل از ازدواج باید از روحیات، عادات، اخلاق و سلامت فیزیکى و روانى یکدیگر در حد ضرورت باخبر باشند. از این جهت است که رسول اکرم (ص) تأکید نموده اند با افراد داراى حسب و نسب وصلت کنید زیرا تمامى خصال و صفات والدین به فرزندان انتقال مى یابد.(2)
خانواده ها مراقب باشند دختر با ایمان خود را به جوانى که اهل حق و حقیقت نمى باشد و خود در باتلاق انحراف دست و پا مى زند ندهند و براى جوان پاک خود دخترى را که به ارزش ها و فضایل پشت پا زده است انتخاب نکنند. حضرت امام رضا (ع) مسلمانان را از وصلت با شرابخواران نهى کرده اند: «و ایّاکَ انْ تُزَوَّجَ شارِبَ الَخَمْر فان زَوَّجْتهُ فکانما قَدّتْ الى الزّنا؛(3) اجتناب کن از این که دختر خود را به شرابخوارى بدهى که اگر او را به چنین تبهکارى شوهر دهى گویا آن که آن پاکدامن را به زنا داده اى؟!» آرى آن که پاى بند واجبات الهى نمى باشد و از ارتکاب فسق و فجور پروا ندارد و از حسنات اخلاقى بى بهره است نباید به عنوان همسر آینده برگزیده شود زیرا بنا به فرمایش ائمه هدى آثار حرام و گناه در نسل آشکار مى گردد.(4)
در منابع اسلامى آمده است خداوند زیبا آفرین جمال و زیبایى را دوست دارد و مى خواهد آثار این نعمت را در بندگان خود ببیند و چون بانوان مظهر این صفت هستند زینت برایشان زیبنده تر است البته در مسایل خانواده دستورات براى نظافت و آراستگى ظاهر و ایجاد جذبه، متقابل است و این فکر که مرد نیازى به زینت ظاهر و رعایت نظافت ندارد، مورد قبول نمى باشد چنانچه حضرت امام رضا (ع) مى فرمایند: «لقد ترک النساء العّفة لترک ازواجهن التهیة لهُنّ ؛(5) چه بسا که بى توجهى مرد به آراستگى ظاهر سبب گردد که زن از پاکدامنى فاصله بگیرد (و این فضیلت عفت را از دست بدهد)
حضرت
امام رضا (ع) تأکید فرموده اند: «من اخلاق الانبیاء التّنظُفُ ؛(6) پاکیزگى از خلق
و خوى انبیاست. »
با
توجه به این روایت زن و شوهر باید طهارت و پاکیزگى در بدن، لباس و حتى منزل و
لوازم آن را مورد مراعات قرار دهند و در این زمینه مرد باید به همسرش کمک کند و بر
زن هم لازم است با رعایت نظافت در امور خانه و آراستگى ظاهر موجبات خشنودى
پروردگار و شادمانى همسر خود را فراهم کند تا از این راه سلامت روحى و روانى
خانواده تأمین گردد آنان باید به این معنا توجه داشته باشند که گام نهادن در این
قلمرو با ثواب توأم است و نوعى عبادت به حساب مى آید. حضرت امام رضا (ع) از پدران
بزرگوار خود روایت نموده اند: «زنان بنى اسرائیل از عفت و پاکى دست برداشتند و این
مسئله هیچ سببى نداشت جز آن که شوهران آنان، خود را نمى آراستند. »سپس آن حضرت
افزودند: انّها تشتهى منک مثل الّذى تشتهى منها؛(7) (زن هم از مرد همان انتظارى را
دارد که مرد از او دارد) از آن سوى زن مجاز نمى باشد براى غیر شوهر آرایش کند.
رسول اکرم (ص) از این که زن در خارج خانه لباس جذّاب بپوشد به صورتى که نظر دیگران را به سوى خود جلب نماید، نهى فرموده و از این که زیور با خود بردارد منع کرده اند.وقتى آرایش و پیرایش براى یکدیگر صورت گیرد علاوه بر ایجاد روابط پسندیده ى اخلاقى و روانى و ازدیاد عواطف قلبى موجبات اطمینان زوجین نسبت به هم را پدید مى آورد و این که هر دو به این باور برسند که تمامى علاقه و ارادت خویش را در راه رضایت هم بکار گیرند. اینجاست که نه زن به مردى غیر از شوى خویش نظر خواهد داشت و نه مردى نسبت به زن دیگرى اندیشه مى نماید و امنیتى که از این رفتار متقابل بدست مى آید همه ى ابعاد زندگى زن و مرد را تحت پوشش قرار مى دهد و هر گونه بدبینى و بى اطمینانى در روابط خانوادگى را محو مى کند و بدین گونه پایه هاى نظام خانواده بر اساس حُسن روابط و سلامت روحى استوار خواهد شد و این همان است که قرآن مى فرماید: «هُنّ لباسٌ لَکُمْ و انتم لباسٌ لَهُنّ ؛ یعنى در واقع هر کدام حافظ امنیت دیگر و مایه ى زینت و افتخار همسر مى گردد.»
_________________________________________
پی‌نوشت‌ها:
1- وسایل الشیعه، شیخ حرّ عاملى، ج 14، ص52. 2
2- مکارم الاخلاق، طبرسى، ص 196. 3
3- بحارالانوار، ج 79، ص 142. 4
4- وسایل
الشیعه، ج 17، ص 81.
5- مکارم
الاخلاق، ص 489.
6- میزان
الحکمه، ج 10، ص 95.
7- بحار
الانوار، ج 100، ص 249.