خبرگزاری اهل بیت (ع) / ابنا: حضرت زهرا (ع) در تمامی ابعاد فردی، خانوادگی، اجتماعی و عبادی فعال بوده اند و اين جز با مديريت زمان امكان پذير نيست.
حضرت زهرا (ع) عهده دار وظایف بسیار زیادی در ابعاد گوناگون بودند، از جمله خانه داری، همسرداری، مراقبت و تربیت فرزندان، وظایف اجتماعی. این مطلب را نیز باید لحاظ کرد که در آن زمان، این امور به مراتب بسیار دشوارتر از زمان حاضر بوده است.
همچنین حضور نداشتن حضرت علی (ع) در منزل به دلیل شرکت در جنگ ها و مأموریت های مختلف، موجب افزایش بار مسئولیت بر ایشان شده بود. افزون بر آنکه حضرت زهرا (ع) پاسخگوی سؤالات دینی مردم نیز بوده اند.
حضرت زهرا (ع) بخش ویژ های از زمان خود را به انجام کارهای منزل، حضور در جمع خانواده و تربیت فرزندان اختصاص می دادند. انجام دادن امور منزل به قدری زیاد و سخت بود که حضرت درخواست خادمه نمودند.
حضرت زهرا (ع) برای فرزندان خود وقت می گذاشتند و با فرزندان خود صحبت می کردند و به ویژه مفاهیم اخلاقی را آموزش می دادند.
حضرت زهرا (ع) فقط به خانوادۀ خود توجه نمی کردند؛ بلکه نیازها و حوائج دیگر افراد جامعه نیز مدنظرشان بود و برای آن زمان صرف می کردند. حضور حضرت در فعالیت های سیاسی نیز در سیرۀ ایشان مشهود است.
ایشان به پیروی از پدرشان، زمان خود را برای خدا، خانواده و خدمت به خلق و جامعه تقسیم می کردند. همچنین حضرت فاطمه (ع) زمانی را جهت آراستگی خودشان صرف می کردند، مانند بافتن موهایشان (1)
استفاده بهینه از زمان، نیازمند برنامه ریزی است یعنی استفادۀ بیشتر از زمان در مدت زمانی کمتر؛ با رعایت موارد زیر به دست می آید:
1- داشتن برنامه و نقشه برای کارها به صورت پیوسته؛
2- در نظر گرفتن زمان مناسب برای هر کار
3- ترتیب و چینش کارها به گونه ای باشد که بین آنها فاصله زیادی نباشد و فرصت هدر نرود. (2)
انجام دو کار همزمان و ادغام امور در یکدیگر از جمله رو شهای مدیرت زمان است حضرت زهرا (ع) نیز از این اصل انجام چند کار به صورت هم زمان استفاده می نمودند. رسول خدا (ص) حضرت زهرا (ع) را را در حالی دید که عبایی از پوست شتر پوشیده و با یک دست مشغول آسیا کردن و با دست دیگر مشغول شیر دادن به فرزندش بود. چشمان رسول خدا (ص) از مشاهده این صحنه، پر از اشک شد و فرمودند: دخترم! سختی ها و تلخی های دنیا را در مقابل حلاوت و شیرینی آخرت قرار بده (3). حضرت در آن شرایط با کمبود زمان روبه رو بودند که مجبور شدند، این دو کار را به طور همزمان انجام دهند.
شاید نیاز به آرد برای پختن نان از یک سو و گرسنگی فرزند از سوی دیگر سبب انجام این دو کار به صورت همزمان شده بود. اگر در شرایط عادی به سر می بردند فرزندشان را هنگام شیر دادن نوازش می نمودند و با او سخن می گفتند؛ زیرا امروزه ثابت شده است آرامش مادر و نوازش نمودن فرزند در حین شیر دادن بر فرزند اثر مثبت دارد. گریان شدن رسول خدا (ص) با مشاهدۀ این صحنه قرینه ای بر همین مطلب است که حضرت از سر ناچاری به انجام این دو کار به صورت هم زمان پرداختند.
___________________________________________
پی نوشت ها:
1- مجلسی، ١۴٠٣ ق، ج ۴٣ ،
ص ۶
2- مطهری، ١٣٨۶ ، ج
٢، ص ١٩
3- طبرسی، ١۴١٢ ق، ص ١١٧