خبرگزاری اهل بیت (ع) / ابنا: اصل همکاری لازمه یک زندگی مشترک است و موجب استحکام خانواده می گردد.
اکثر تحولات حقوق خانواده در پنجاه سال اخیر، تحت تأثیر فشارهای جنبش فمینیستی از یک سو و نهادهای بین المللی طرفدار حقوق زن از سوی دیگر قرار گرفته اند و رویکرد آن ها تقویت موضع زن نسبت به مرد بدون توجه به حفظ ثبات خانواده بوده است.
بسیاری از تعارضات و تناقضات نیز ناشی از عدم توجه به این اصل است. هنگامی که حقوق همه اعضای خانواده به صورت یک کل در نظر گرفته شود، تأثیر متقابل حقوق همگان لحاظ می شود و حق هر یک از اعضا، تکلیف دیگری و بالعکس، در نظر گرفته می شود و لذا هیچ حقی بدون تکلیف نمی ماند. به عبارت بهتر، تناقضی باقی نمی ماند.
در زندگی ای که زوجین فقط به میزان وظیفه خود مبادرت به انجام کارها می کنند و با این استدلال که این کار وظیفه من نیست، به همسر خود کمک نمی کنند، در واقع، به زندگی مشترکی که خود نیز در آن ذینفع محسوب می شوند، خدشه وارد آورده اند.
به عنوان مثال، وقتی زوجین با یکدیگر توافق کرده اند که رسیدگی به امور بهداشتی منزل بر عهده خانم باشد، اگر به دلیلی خانم نتوانست وظیفه توافقی خود را انجام دهد، مرد نباید با این تفکر که در این زمینه وظیفه ای ندارد، از انجام این کار سر باز زند؛ زیرا این اختلال به مصالح کل خانواده خلل وارد می کند.
خانواده مجموعه ای متشکل از زوجین و فرزندان است که منافع آنان به یکدیگر مرتبط است.
یا مثلاً در برخی خانواده ها، زنان متناسب با توانایی و فرصتی که دارند، اگرچه وظیفه ای ندارند، بدون آنکه به آرامش خود و خانواده لطمه ای وارد آید، در زمینه تأمین معاش به همکاری با همسر خود می پردازند.
وقتی هر یک از زوجین، خود را همراه و همکار دیگری می داند، به طوری که همکاری در انجام وظایف مشی و شیوه عملکرد زوجین قرار گیرد، در مواردی که مثلاً خانم احساس می کند وظیفه سنگین تری نسبت به مرد بر عهده دارد، این تفاوت با همکاری مرد جبران می گردد.
نکته دیگر اینکه مفهوم همکاری را می توان شامل حوزه وسیعی دانست و حتی همکاری در رسیدن به اهداف متعالی زوجین را نیز مصداق اجرای اصل همکاری دانست از دیدگاه اسلام زن و مرد یار و یاور یکدیگر هستند.
این دو با تشکیل خانواده می خواهند در کنار هم به تعالی روحی و سعادت دنیوی و اخروی دست یابند. از این رو، خانواده برای آنان میدان رقابت و برتری جویی نیست؛ بلکه زمینه ای برای تعاون و همکاری و همبستگی برای تعالی روح و شکوفایی استعدادهای انسانی است. (1)
__________________________________________________
پی نوشت ها:
1- چراغی کوتیانی، اسماعیل (1388). خانواده اسلام و فمینیسم. قم : مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)