خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا / سرویس صفحات فرهنگی:
این روزها خبرهایی درباره لزوم خروج یا اخراج مهاجران غیرقانونی در رسانههای کشور منتشر میشود اما برخی در سایتهای خبری و یا فضای مجازی، دانسته یا نادانسته درصدد ایجاد شکاف بین ملت ایران و افغانستان هستند.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر «مرتضی صانعی» عضو هیأت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در یادداشتی به این موضوع پرداخته است که تقدیم خوانندگان ابنا میشود:
**«خروج اتباع مسلمان از جمهوری اسلامی ایران آری یا نه؟»**
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به قلم: مرتضی صانعی
(عضو هیأت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی
امام خمینی(ره))
◀️ ۲۵ شهریور ۱۴۰۳
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در فرهنگ اسلام، مسلمانان امت واحده هستند که به عنوان برادر، کنار هم بنحو مسالمتآمیز زندگی میکنند. براساس این منطق سالیان زیادی است ایران اسلامی پذیرای اتباع کشورهایی نظیر افغانستان است که به دلیل مشکلات جنگی و ناامنی کشورشان به ایران پناه آوردند.
همگان میدانند که حضور اتباع خارجی آنهم بدون ورود سرمایه و سرمایه گذاری در کشور مقصد، هیچ توجیه اقتصادی ندارد به جز مواردی که کشور مقصد نیاز به نیروی کار داشته باشد.
خب، کشور ما به عنوان یک کشور اسلامی، از این قاعده مستثنی است و رویکردش در مواجهه با برادران افغانستانی همراهی و همدلی به منظور امنیتبخشی به آنها بوده است.
این روزها بحث اخراج اتباع خارجی مطرح شده و در فضای مجازی مباحثی نظیر «افغانی هراسی» در حال انتشار است که به نظر میرسد باید در این زمینه از سوی مسئولان ذیربط اطلاعرسانی درست و به موقع صورت بگیرد.
اما آنچه به ذهن حقیر می رسد آن است که در این حوزه، باید بین کسانی که سالیانی است به طور مجاز در ایران حضور دارند و کسانی که غیر مجاز حضور دارند تفکیک قائل شد.
حتی در میان کسانی که مجوز حضور دارند، باید میان افرادی که طلاب علوم دینی یا دانشجویان دانشگاه هستند و یا به اشکال گوناگون به اقتصاد و امنیت کشور خدمت می کنند و کسانی که به نیروی کار ایرانی فشار می آورند نیز تفاوت قائل شد.
اولاً: آنچه امروز تحت عنوان خروج اتباع خارجی مطرح است به نظر میرسد بر اساس سیاستهای بالادستی است.
ثانیاً: تصمیم خروج اتباع، شامل همهی برادران افغانستانی مقیم ایران نمیشود. بلکه در درجه اول شامل کسانی است که بویژه بعد از امارت طالبها به ایران آمدند و وضعیتشان به لحاظ امنیتی مشخص نیست و تهدیدهایی را برای نظام ایجاد کرده اند. فعلاً دولت دنبال اخراج اینهاست.
در درجه دوم اخراج شامل کسانی است که علیرغم سالها حضورشان، مجوز اقامت ندارند و اینها هم باید خاک کشور را ترک کنند.
در درجه آخر میماند کسانی که مجوز اقامت دارند ولی حضورشان به بحث اشتغال جوانان آسیب زده و باعث شده بدلیل هزینه پایین بکارگیری آنان، صاحبان کارگاههای کوچک و بزرگ و مشاغل دیگر بویژه کشاورزی و ساختمانسازی از آنها بیشتر استفاده کنند.
البته نسبت به اینها باید حساب شده عمل شود که هم فعالیت مراکز و مجموعههای اشتغالزا مختل نشود و هم بتوان به تدریج نیروی جویای کار خودمان را جایگزین کرد.
به نظرم در این بخش پایانی دولت باید مشوقهایی مثل تسهیلات برای این مجموعههای بهرهبردار در نظر گیرد تا در زمینه حقوقدهی بیشتر به نیروی کار ایرانی متضرر نشوند.
بنابراین به نظر میرسد انتشار پیام هایی که حسابشده یا حسابنشده باعث میشود علاوه بر ایجاد سوءظن از طرف برادران افغانستانی، تصمیمات کشور را در زمینه مهاجرت متزلزل و ناثبات کند، خلاف مصلحت ایده امت واحده اسلامی باشد.
......................................
پایان پیام/ 167