خبرگزاری اهل بیت (ع) / ابنا: کانون خانواده، جایى است که عواطف و احساسات باید در آن جا رشد و بالندگى پیدا کند؛ بچه ها محبت و نوازش ببینند؛ شوهر که مرد است و طبیعت مرد، طبیعت خامترى نسبت به زن است و در میدان خاصى، شکننده تر است و مرهم زخم او، فقط و فقط نوازش همسر است ـ حتّى نه نوازش مادر ـ باید نوازش ببیند.
براى یک مرد بزرگ، این همسر کارى را مى کند که مادر براى یک بچه کوچک آن کار را مى کند؛ و زنان دقیق و ظریف، به این نکته آشنا هستند. اگر این احساسات و این عواطف محتاج وجود یک محور اصلى در خانه ـ که آن، خانم و کدبانوى خانه است ـ نباشد، خانواده یک شکل بدون معنا خواهد بود. (1)
زن را به عنوان موجودى که مى تواند مایه اى براى صلاح جامعه با پرورش انسان هاى والا شود نگاه کنید، تا معلوم شود که حقّ زن چیست و آزادى او چگونه است. زن را به چشم آن عنصر اصلى تشکیل خانواده در نظر بگیرید؛ که خانواده اگرچه از مرد و زن تشکیل مى شود و هر دو در تشکیل خانواده و موجودیت آن مؤثّرند، اما آسایش فضاى خانواده، آرامش و سکونتى که در فضاى خانه است، به برکت زن و طبیعت زنانه است. با این چشم به زن نگاه کنند تا معلوم شود که او چگونه کمال پیدا مى کند و حقوقش در چیست.(2)
مسئله مادرى، همسرى و خانه و خانواده بسیار اساسى و حیاتى است. در همه طرح هایى که ما داریم خانواده باید مبنا باشد! شما اگر بزرگ ترین متخصص پزشکى (یا هر رشته دیگر) بشوید، ولى زن خانه نباشید، ناقص هستید.
شما مى توانید ضمن آن کارها زن و کدبانوى خانه هم باشید. اصلاً محور این است و اگر بخواهیم در این مورد یک تشبیه ناقص بکنیم، باید به ملکه زنبور عسل اشاره کنیم. کانون خانواده جایى است که باید در آن عواطف واحساسات وجود داشته باشد و رشد و بالندگى پیدا کند.(3)
بچه ها در آن کانون محبت و نوازش ببینند. طبیعت مرد در یک محدوده خاصى خام تر و شکننده تر از طبیعت زن است و لذا مرهم زخم او فقط نوازش زن است. حتى نوازش مادر هم براى او نمى تواند جایگزین نوازش همسر باشد.
یعنى همسر براى او کارى را مى کند که مادر براى بچه کوچک خود مى کند.
زن هاى دقیق و ظریف به این نکته آشنا هستند. احساسات و عواطف خانوادگى محتاج یک
محور اصلى است که آن خانم، خانه است و اگر او نباشد، خانواده شکل بدون معنایى
خواهد بود(4) .
شغل اصلى زن، شغل همسرى و مادرى است؛ ولى بعضى خیال مى کنند این اهانت به زن است. مهم ترین کارى که زن مى تواند بکند، کار مادرى است. البته در مواردى شاید کارهاى اجتماعى زنان واجب عینى و یا کفایى نیز باشد؛ اما در همه حال خانم ها باید فعالیت اجتماعیشان را با حفظ جنبه مادریشان بکنند و الگویشان حضرت فاطمه زهرا (ع) باشد. (5)
ما معتقدیم زن در نگاه نخستین، بزرگ ترین و اولین مسئولیت اداره کانون گرم خانواده را که ما آن را پایه تشکل اجتماعى خودمان مى دانیم بر عهده دارد که این به عهده مرد نیست و از مرد اصلاً بر نمى آید.
ما معتقدیم ترکیب آفرینش زن، او را براى برداشتن مسئولیت و مأموریت آماده مى کند. ما معتقدیم براى زن این افتخار نیست که وزیر یا نخست وزیر باشد بلکه افتخار این است که بتواند کانون محیط خانوادگى خودش را گرم اداره کند که البته اگر در آن حال توانست وزیر و نخست وزیر هم باشد هیچ اشکالى ندارد و این هم شرفى و افتخارى بالاتر و مضاعف خواهد بود.
هرگز زن را مجبور نمى کنیم که تو باید بروى شوهر کنى، بچه هایت را اداره کنى و یا خانواده اى را حفظ کنى. لذا اگر خود زن ترجیح داد خانواده نداشته باشد و خانه اداره نکند یا بچه هایش را به دایه یا پرورشگاه بسپارد و به شوهرش دستور دهد که از رستوران غذا بیاورد و خودش بیاید برود مدیر کل فلان اداره و وزیر فلان وزارتخانه، یا مسئول فلان گوشه کشور بشود دولت جمهورى اسلامى به او فشار نمى آورد که تو حق ندارى این کار را بکنى، بلکه حق دارد.
اما به عنوان یک ارزش در نظام ارزشى جمهورى اسلامى ترجیح را مى دهیم به آن کار اصلى زن یعنى حفظ کانون خانواده و گرم نگاه داشتن آن و از نظر ما این از ارزش بالاترى برخوردار است(6)
_______________________________
پی نوشت ها:
1- بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با اعضاى شوراى فرهنگى، اجتماعى
زنان، جمعى از زنان پزشک متخصص، و مسؤولان اولین کنگره حجاب اسلامى، به مناسبت
میلاد حضرت فاطمه زهرا علیها السلام، 4/10/70.
2- بیانات رهبر معظم انقلاب در دیداربا جمع
کثیرى از بانوان کشور، 26/9/71، آیینه زن، ص 29.
3- به ضمیمه شماره 6 با عنوان «افتخار مادر
بودن» مراجعه کنید.
4- بیانات رهبر معظم انقلاب در دیداربا جمعى
کثیرى از بانوان کشور، 24/9/71. آینه زن، ص 127.
5- بیانات رهبر معظم انقلاب در دیداربا گروهى
از خواهران، 21/12/63، آیینه زن، ص 130.
6- مصاحبه با نشریه نامه انقلاب اسلامى،
اسفند 60، آیینه زن، ص 128.