خبرگزاری اهل بیت (ع) / ابنا: یکى از چیزهایى که انسان را، زن و مرد را به محیط خانواده علاقه مند و وابسته مى کند، این است که غریزه جنسى او، شهوات او که یکى از ارکان وجودى انسان است در خانه برآورده شود.
اگر مرد و زن در غیر محیط خانواده، در محیط اجتماع، در محیط تحصیل، در محیط کار، در محیط هاى غیرقانونى به لذات جنسى و تمتعات جنسى خود سرگرم و مشغول شوند؛ بزرگترین ضایعه اى که به وجود مى آید، این است که پیوند قوى میان زن و مرد و میان خانواده پاره مى شود و از بین مى رود.
آن مردى که تشنگى شهوات جنسى خودش را در خارج از محیط خانواده تأمین مى کند و سیراب مى کند یا آن زنى که این حالت را دارد، خانواده براى او آن جاذبه اى را ندارد که براى یک زن و مرد عفیف و معصومى که آن مرد هیچ زنى را جز زن خودش و آن زن هیچ مردى را جز مرد خودش نمى شناشد دارا است.
این است که وقتى فساد در جامعه رایج شد، وقتى بى بندوبارى جنسى در جامعه به وجود آمد، زن و مرد به محیط خانواده علاقه اى نخواهند داشت. جوان به تشکیل خانواده رغبتى ندارد. دختر و پسر به ازدواج دیگر علاقه اى ندارند.
همان طور که شما ملاحظه مى کنید در دنیاى امروز و در فرهنگ غربى امروز مطلب این چنین است. البته فرهنگ غربى، ناشى از شیوه هاى خبیث و پلید سرمایه دارى غربى است. اما متأسفانه در همه جاى دنیا حتى در کشورهاى غیر سرمایه دارى و کشورهاى جهان سوم کشانده شده است.
آنجاها به صورت یک فرهنگ رایج شده است ودر آنجاها شما ملاحظه مى کنید که دختر و پسر به ازدواج چندان رغبتى ندارند. سنین ازدواج سنین دیرى است؛ در حالى که در اسلام سنین ازدواج سنین زودى است.
این براى همین است که اگر در جامعه فساد به وجود آید، خانواده ضعیف مى شود و اگر خانواده قوى بود فساد در جامعه زمینه رشد پیدا نمى کند. این یکى از مهم ترین انگیزه هاى اسلام است براى این که در سطح جامعه بى بندوبارى جنسى و برآمدن شهوات به صورت آزاد و بى قید و شرط وجود نداشته باشد.
این یک نکته براى حفظ خانواده است و خانواده به عنوان کانون آرامش و
آسایش براى هر زن و مردى لازم است. (1)
در بعضى از کشورهاى دنیا که پیشرفت علم و تمدن هم خیلى
سریع است، زندگى بر آنها این طور تحمیل کرده که اعضاى خانواده به هم چندان کارى
ندارند. پدر یک جا مشغول، مادر یک جا مشغول؛ نه همدیگر را مى بینند، نه براى هم
غذا مى پزند، نه براى هم محبتى و عاطفه اى نثار مى کنند، نه از هم دلجویى مى کنند،
نه با هم کار واقعى دارند.
آن وقت براى اینکه به سفارش روانشناسان امور کودکان عمل کرده باشند، با هم قرار مى گذارند یک ساعت معینى را، پدر و مادر بیایند خانه و یک محفل خانوادگى داشته باشند. براى اینکه بتوانند این اجتماع خانوادگى را که در یک خانواده سالم به طور طبیعى وجود دارد، اینها به صورت تصنعى براى خود به وجود بیاورند.
آن وقت این خانم یا آقا مرتب ساعتش را نگاه مى کند که ببیند این ساعت کى تمام مى شود، چون مثلاً ساعت 6 یک جاى دیگر قرار دارد. این طورى محفل خانوادگى درست نمى شود و بچه ها هم احساس انس نمى کنند.(2)(3)
خانواده ها، آن جا گرم نیستند. خانواده اصلاً آن جا واقعیت ندارد. یک
مرد و زن با هم توى یک فضایى زندگى مى کنند اما از هم جدایند. آن نشست و برخاستهاى
خانوادگى، آن محبتهاى خانوادگى، آن انسهاى فراوان به هم، اینکه مرد خودش را محتاج
به زنش ببیند و زن خودش را محتاج به شوهرش ببیند، اینها دیگر نیست. دو نفرند به
صورت قراردادى که فقط در یک خانه اى زندگى مى کنند. اسمش هم هست که [زندگى شان] با
عشق شروع مى شود! (4)
__________________________________________
پی‌نوشت ها:
1-
بیانات رهبر معظم انقلاب در خطبه هاى نماز جمعه، 19/7/65، آیینه زن،
ص 107.
2- بیانات رهبر معظم انقلاب در خطبه عقد،
مورخه 22/4/79. مطلع عشق، ص 39
3- به ضمیمه شماره 1 با عنوان «بى توجهى
روزافزون به کودکان در آمریکا» و ضمیمه شماره 2 با عنوان «خانواده در بحران» و
ضمیمه شماره 3 با عنوان «تأثیر تغییرات ساختارى دهه هاى 60 و 70 بر ساختار خانواده
در آمریکا» مراجعه کنید.
4- بیانات رهبر معظم انقلاب در خطبه عقد،
مورخه 2/9/73. مطلع عشق، ص 40