خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

سه‌شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۳
۹:۲۶
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
شنبه
۷ مهر
۱۴۰۳
۷:۲۶:۲۵
منبع:
ابنا
کد خبر:
1489101

نگاهی به پاراچنار و مشکلات آن

پاسخ به ۹ سوال مهم شما درباره پاراچنار و مسئله پیچیده شیعیان مظلوم این منطقه

شیعیان پاراچناری با مقاومت خود خار چشم افراط گرایان شده اند و اینک مهم‌ترین هدف افراط گرایان این است که با اعمال فشار بر شیعیان آنها را به کوچ اجباری مجبور کنند و عملا تمام منطقه را به تصرف خود درآورند. آنها با پشتیبانی از داخل افغانستان و مناطق مجاور پاراچنار در داخل پاکستان سعی می‌کنند که مقاومت چند دهه‌ای شیعیان مظلوم را بشکنند.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت (ع) ـ ابنا ـ محمدرضا کمیلی به ۹ سوال مهم شما درباره پاراچنار و مسئله پیچیده شیعیان مظلوم این منطقه پاسخ داده است.

۱-پاراچنار کجاست؟ پاراچنار منطقه‌ای کوهستانی با طبیعت زیبا و منحصر به فرد است که از اطراف توسط کوه‌ها محاصره شده است. این منطقه شیعه نشین در فاصله ۲۰ کیلومتری مرز افغانستان قرار دارد و در زمان دولت عِمران خان رسما تبدیل به بخشی از ایالت خیبرپختونخوا کشور پاکستان شد.

۲-جمعیت پاراچنار چند نفر است؟ طبق سرشماری صورت گرفته در سال ۲۰۱۷ جمعیت منطقه حدود ۲۰۰ هزار نفر بود و تخمین زده می‌شود که اینک حدود ۲۵۰ هزار نفر ساکن این منطقه باشند.

۳-پاراچنار از نظر جغرافیایی با چه چالش‌هایی مواجه است؟ منطقه شیعه نشین پاراچنار در دره واقع شده است وعلاوه بر اینکه همسایگان آن به دلیل قرار گرفتن در ارتفاع کاملا به آن اشراف دارند از یک سو با مرز افغانستان در ارتباط است که ساکنین آن قسمت از مرز را افراط گرایان تشکیل می‌دهند. نوشهره، خار کلی، صده و چمکنی نقاط مجاور پاراچنار در داخل خاک پاکستان هستند که تقریبا در تمام آنها افراط گرایان سکونت دارند. از این رو پاراچنار در محاصره کامل از سوی افراط گرایان قرار دارد؛ و پیش از سال ۲۰۱۰ زمانی بود که مردم پاراچنار برای سفر به دیگر نقاط پاکستان ابتدا باید به افغانستان سفر می‌کردند و سپس از مرز‌های جنوبی‌تر وارد خاک پاکستان می‌شدند و به شهر‌های مختلف می‌رفتند.

۴-آغاز چالش‌ها و مشکلات پاراچنار از چه زمانی بود؟ همزمان با شروع جنگ افغانستان و شوروی سیل مهاجرین افغانستانی وارد پاکستان شدند و تعدادی از آنها نیز از منطقه منگَل که در مجاورت پاراچنار است وارد پاکستان شدند. شهید عارف حسینی رهبر شیعیان پاکستانی که خود اهل پاراچنار بود از شیعیان خواست به مهاجرین پناه داده و آنها را اکرام کنند. ولی مهاجرین به سرعت چهره واقعی خود را نشان داده و با بستن آب به روی مردم پاراچنار (از نقاط بالادست) مدعی شدند که این مناطق متعلق به آنها است و شیعیان باید منطقه را ترک کنند.

۵-مرز دیورند و اختلافات آن چه اندازه روی پاراچنار تاثیر دارد؟ خط ۲۶۰۰ کیلومتری دیورند که حد فاصل بین پاکستان و افغانستان از سوی کابل به رسمیت شناخته نمی‌شود. افغانستان بر این باور است که این مرز عمری ۹۹ ساله داشته و مدت زمان آن به پایان رسیده است. در مقابل اسلام آباد با تکیه بر امضا ۳ پادشاه افغانستان و همچنین تائید سازمان ملل مدعی است که این مرز شکل رسمی و دائمی به خود گرفته است. افغانستانی با اشاره به غیر رسمی بودن همین مرز مدعی هستند بخش‌های زیادی از نقاط مرزی پاکستان و افغانستان از جمله پاراچنار متعلق به خاک کابل است.

۶-رفتار دولت پاکستان طی این ۴ دهه چگونه بوده است؟ در ابتدا دولت ضیاءالحق با پائین آوردن سطح مشکل از اختلافات عمیق مذهبی به درگیری‌های کوچک بر سر زمین اعلام بی طرفی کرد و عملا منتظر نشست تا شیعیان از مقاومت خسته شده و سرزمین‌های خود را ترک کنند که البته این اتفاق رخ نداد. در طول سال‌های بعد هم دولت‌های پاکستان هیچ گاه تلاشی جدی برای حل مسئله پاراچنار انجام ندادند.

۷-هدف تروریست‌ها از جنگ با شیعیان چیست؟ شیعیان پاراچناری با مقاومت خود خار چشم افراط گرایان شده اند و اینک مهم‌ترین هدف افراط گرایان این است که با اعمال فشار بر شیعیان آنها را به کوچ اجباری مجبور کنند و عملا تمام منطقه را به تصرف خود درآورند. آنها با پشتیبانی از داخل افغانستان و مناطق مجاور پاراچنار در داخل پاکستان سعی می‌کنند که مقاومت چند دهه‌ای شیعیان مظلوم را بشکنند.

۸-بهانه شروع نزاع‌های فعلی چیست؟ در حال حاضر بهانه بیشتر نزاع‌های موقت در پاراچنار اختلاف بر سر زمین است. معمولا قبائل شیعه و سنی با نزاع بر سر مالکیت یک زمین اختلافی جزئی را شروع می‌کنند که به سرعت تبدیل به جنگ‌های خانمان سوز با ده‌ها کشته و زخمی می‌شود.

۹-وظیفه ما در خصوص پاراچنار چیست؟ با توجه به عدم شناخت کافی از مسئله پاراچنار در داخل کشور اطلاع رسانی از طریق رسانه‌ها و اعمال فشار به دولت اسلام آباد برای حل بحران پاراچنار می‌تواند مهم‌ترین وظیفه کنونی ما در قبال پاراچنار باشد.

.........

پایان پیام/ ۲۱۸