خبرگزاری اهل بیت (ع) / ابنا: قول برخی فقها مبنی بر عدم جواز شرکت زن در جنگ، محدود و منحصر به جنگ مستقیم و تن به تن است؛ نه در اصل حضور زن در جهاد. بنابراین بر فرض پذیرش آن، طبق روایات تنها یک مصداق جهاد از زنان برداشته شده است.
زنان موظفند برای برخی از امور خدماتی مانند مداوا و پرستاری مجروحان و بیماران و آشپزی و تهیۀ پوشاک برای رزمندگان در جبهه ها شرکت کنند.
آیات و روایات مربوط به جهاد و فضیلت جهادگران، به مردان منحصر نیست؛ بلکه کاملا با بیانی عام و مطلق آمده اند و در بسیاری از منابع اسلامی، مواردی یافت می شود که با اندکی تفسیر، وجوب یا استحباب جهاد زن نیز از آن ها استنباط شدنی است.
مرد و زن در برابر خطاب های شرعی تکلیف آور برابرند و در موضوع جهاد نیز، خطاب های شرعی به شکل عام آمده است و روا نیست که کسی را بدون دلیل معتبر استثنا کنیم.
همچنین در منابع تاریخی، گاه از زنانی نام برده شده است که در عملیات جنگی مسلمانان صدر اسلام به طور مستقیم شرکت می کرده اند.
جهاد بر زنان نیز واجب است؛ به علاوه این مؤید که پیامبر (ص) زنان را به جهاد می برده اند. که آن جهاد با شرایط دنیای امروز و پیشرفت های عظیم علمی و نظامی نیز سازگاری دارد.
مثلا استفاده از ادوات پیشرفته و تنظیم بردهای الکترونیکی بر روی دستگاه های مجهز نظامی که صدها فرمان را انجام می دهند و طراحی سیستم های بدون سرنشین که با کنترل از راه دور هزاران کیلومتر مساحت را طی می کنند و کار هزار سرباز و جنگنده را انجام می دهند.
این ابزار همراه با کودتاها و شنودها و جاسوسی های وسیعی که امروزه در سطح جهان صورت می گیرد، شرکت زنان را در جنگ موجه می کند.
سیره پیامبر (ص) نیز مؤیدی بر وجوب جهاد بر زنان است؛ حضور زنان در جبهه های جنگ در عصر پیامبر نشان می دهد که زنان در تقویت روحیه جبهه اسلام، نقش بسیار مهمی داشته اند.
با توجه به حضور زنان در عصر پیامبر در عرصۀ جهاد، میتوان گفت که زنان در امر جهاد و دفاع از حریم دین و ارزش های اسلامی، نقشی همانند مردان داشتند.
و اگر حضور زنان در آن شرایط نبود، بدون تردید سرنوشت امت اسلامی به خطر می افتاد، زیرا زن می تواند در بخش مهمی از امور مربوط به جهاد حضور یابد، چرا که جهاد، تنها به معنای در سنگر بودن و تیراندازی نیست، زن می تواند در بخش مهمی از امور جهاد حضور و شرکت داشته باشد، از این رو در جهاد دفاعی، اگر زن فرمانده لشکر زنان بشود، نه تنها جایز، بلکه گاهی واجب است.
_____________________________________________________________________________
پی نوشت ها و منابع:
1- رئوف، هبه (1999). مشارکت سیاسی زن، دیدگاهی اسلامی، تهران: قطره.
2- خامنه ای، سید علی (1012 ق). أجوبه الاستفتائات، بیروت: دارالحق.
3- جوادی آملی، عبدالله (1998). زن در آیینة جلال و جمال، قم: مرکز نشر فرهنگی رجاء.