به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ دهم ربیع‌الثانی ـ مصادف است با ایام رحلت حضرت معصومه(س)، روزی که برای تمام مردم ایران به‌خصوص مردم شهر مقدس قم گرامی است و سراسر شهر نیز در غمِ از دست دادن اُخت‌الرضا(س)، سیاهپوش می‌شود.
ایشان که تحمل فراق امام رضا(ع) را نداشتند، راهی ایران شدند و در این مسیر عشق به قم رسیدند. پایان سفر ایشان به مشهد ختم نگردید و در نهایت، شهر قم به عنوان پایگاه دیگری برای پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) شد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین «فلاحی قمی» استاد حوزه علمیه قم، در گفت‌وگویی با خبرگزاری ابنا به ابعاد مختلف زندگی این بانوی بزرگوار پرداخت و گفت: امام کاظم علیه‌السلام فرزندان متعددی داشتند، چه پسر و چه دختر. اما در بین فرزندان امام کاظم علیه‌السلام، یکی علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) شد و دیگری حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها.
وی ادامه داد: گاهی اوقات تصور می‌شود که اگر پدری و مادری خوب باشند، تعجبی ندارد که فرزندانشان نیز به جایگاهی برسند؛ اما اگر دقت کنیم، می‌بینیم که از همین پدر و مادر نیز فرزندان دیگری به دنیا آمده‌اند، اما این جایگاه را ندارند. پس معلوم می‌شود که غیر از پدر و مادر، عوامل دیگری نیز در جایگاه فرزندان نقش دارد. چنانچه به پیامبر خدا(ص) هم نسبت می‌دهند که حضرت رسول(ص) و حضرت خدیجه(س)، فرزندان دختر دیگری هم داشتند؛ اما تنها یک نفر حضرت زهرا(س) شد؟
حجت‌الاسلام «فلاحی قمی»، لقب حضرت معصومه(س) را «فاطمهِ صغری» معرفی کرد و بیان داشت: ایشان اول ذی‌قعده سال 173 به دنیا آمدند و 27 سال در مدینه بودند، درگذشت ایشان نیز دهم ربیع‌الثانی سال 201 بود و مدت عمر ایشان هم 28 سال بوده است.
استاد حوزه علمیه قم، ابراز داشت: ایشان تا پایان عمر شریف خود، ازدواج نکردند؛ چه بسا ازدواج نکردن حضرت معصومه(س)، به‌خاطر این بوده که عظمت روحی و جایگاه الهی والایی داشتند، لذا کفو و همتایی برای ایشان پیدا نشد. ایشان اولین دختر خانواده بودند که به نام «فاطمه» نامگذاری شدند؛ پدرشان امام کاظم(ع) و مادرشان نجمه خاتون(س) بود.
وی به سفر امامزادگان و منسوبین به اهل‌بیت(ع) به کشور ایران پرداخت و گفت: بعد از تبعید امام رضا(ع) به مرو، حضرت معصومه(س) تنها کسی نبودند که به سمت قم حرکت کردند. آن‌طور که در تاریخ نوشته شده است، دوازده هزار و ششصد نفر از منسوبین به اهل‌بیت(ع)، امامزادگان و بستگان آن حضرت، به سمت خراسان حرکت کردند. حضرت معصومه(س) که به سمت قم تشریف آوردند، حدود چهارصد نفر همراه ایشان بودند که بخشی از آنان نیز سادات بودند. در نزدیکی‌های قم بود که حکومت وقت، متعرض این کاروان می‌شود، لذا بخشی همان جا شهید و از دنیا می‌روند و بخشی دیگر نیز حضرت معصومه(س) را تا قم همراهی می‌کنند و در قم از دنیا می‌روند. حضور این سادات معظم و ارادت مردم به خاندان اهل‌بیت(ع)، سبب تقویت شیعه و تکثیر آن گردید.
حجت‌الاسلام «فلاحی قمی»، به انگیزه‌های سفر حضرت معصومه(س) به ایران پرداخت و بیان داشت: اول اینکه ایشان نمی‌توانستند دوری امام را تحمل کنند، دوم اینکه وظیفه تبلیغی داشتند و باید مظلومیت امام معصوم را به دیگران منتقل می‌کردند. یکی از وظایفی که حضرت معصومه(س) برای خودشان دیدند و به حق آن وظیفه را انجام دادند، اعلام مظلومیت امام رضا(ع) بود؛ چه‌بسا برخی فکر می‌کردند که امام(ع) برای رسیدن به جایگاه کسی که او را دعوت کرده، به ایران تشریف آورده‌اند!
استاد حوزه علمیه قم، اعتراض به عملکرد حاکمان عباسی و تبعیت ایشان از امام رضا(ع) را از دیگر انگیزه‌های سفر بانوی کرامت(س) به ایران دانست.
وی، هجرت حضرت معصومه(س) به قم را مایه تقویت و انسجام شیعه معرفی کرد و ابراز داشت: هنگام ورود ایشان به شهر قم، بزرگ خزرجیان به خارج از شهر می‌رود و امتی که در قم بودند نیز به استقبال حضرت می‌روند. حضور چنین اشخاصی، تفرقه پیروان اهل‌بیت(ع) را به اتحاد تبدیل می‌کرد و مردم نیز شمعی پیدا می‌کردند که به دور آن بچرخند.
حجت‌الاسلام «فلاحی قمی» تبیین کرد که جایگاه روایت حدیث، از اهمیت بالایی نزد شیعیان و مسلمانان برخوردار است و ادامه داد: حضرت معصومه(س) نیز در سلسله راویان برخی احادیث قرار دارند. گرچه روایاتی که حضرت معصومه(س) در سلسله سند آن قرار دارند، اندک است؛ اما عموما محتوای روایات پیرامون ولایت، امامت، محبت به خاندان وحی و موضوع غدیرخم می‌باشد.
استاد حوزه علمیه قم، افزود: ازجمله روایاتی که حضرت معصومه(س) نقل کردند، روایت «اللهم ارحم خلفائی بعدی» است که سند آن به پیامبر اکرم(ص) منسوب است، روایت دیگر «من کنت مولاه فعلی مولاه» و دیگری نیز «الا من مات علی حبّ آل محمد» می‌باشد.
وی به جایگاه والای حضرت معصومه(س) نزد امام رضا(ع) اشاره کرد و گفت: امام هشتم به ایشان لقب معصومه دادند و فرمودند که «من زار معصومه بقم کمن زارنی؛ یعنی هر کسی خواهرم را در قم زیارت کند، گویا من را زیارت کرده است». در روایت دیگری نیز آمده که ایشان به حضرت معصومه(س) می‌فرماید: «فان لک عندالله شأنا من الشأن» که حکایت از جایگاه ویژه ایشان نزد خداوند داشت. در روایتی دیگری نیز می‌فرمایند: «من زارها عارفا بحق‌ها فله الجنه؛ یعنی اگر کسی حضرت معصومه(س) را زیارت کند و به حق چنین امامزاده‌ای عارف و آگاه باشد، خداوند بهشت را به او ارزانی می‌بخشد». همچنین امام صادق(ع) در روایتی در مستدرک‌الوسائل می‌فرمایند: «فاطمه بنت موسی تدخل بشفاعتها شیعتنا الجنة باجمعهم»؛ حضرت معصومه(س) چنین جایگاهی دارند که امام صادق(ع) می‌فرمایند که شیعیان ما با شفاعت این خانم به بهشت وارد می‌شوند.
................................
پایان پیام | ۳۴۸
