به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ استان بامیان از مناطق مرکزی افغانستان است که بیش از ۹۰ درصد جمعیت آن را شیعیان این کشور تشکیل می دهند. بزرگان و علمای شیعه استان بامیان به تازگی با معاون سیاسی نخست‌وزیر حکومت طالبان در کابل دیدار داشتند.
مولوی عبدالکبیر، معاون سیاسی نخست‌وزیر طالبان ادعا کرد که بزرگان و علمای شیعه استان بامیان افغانستان در این دیدار، خواستار حضور جوانان شیعه در ارتش طالبان و استخدام علمای اهل تشیع در وزارت‌خانه امر به معروف و نهی از منکر طالبان شده‌اند.
در بیانیه مطبوعاتی دفتر معاون سیاسی نخست وزیر حکومت طالبان درباره این دیدار آمده است که بزرگان و علمای شیعه بامیان از بازسازی و تامین امنیت سراسری افغانستان توسط طالبان، قدردانی کرده اند و نیز در مورد هرگونه همکاری با هیات حاکمه فعلی نیز اطمینان داده‌اند.
اما رئیس شورای علمای شیعه استان بامیان روایت دیگری را از این دیدار با معاون سیاسی نخست وزیر حکومت طالبان، مطرح کرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدنصرالله واعظی، رییس شورای علمای شیعه بامیان در گفت‌وگو با خبرنگار ابنا گفت که در این دیدار از برکناری علما و محتسبین استان بامیان به این مقام طالبان شکایت شده است.
وی ادامه داد: ۴۸ عالم و محتسب شیعه در استان بامیان حدود چهار ماه پیش توسط وزارت امر به معروف حکومت طالبان، اخراج شدند، صحبت هایی برای پیگیری این موضوع با مقامات طالبان صورت گرفت، اما نتیجه ای در پی نداشت.
واعظی افزود: علمای شیعه با وزیر امر به معروف طالبان صحبت کردند تا او در خصوص اخراج علما و محتسبین شیعه از اداره امر به معروف استان بامیان، تجدید نظر کند، اما او به خواست علمای شیعه افغانستان، پاسخ نداد و بنابراین ضروری بود که این موضوع به معاون سیاسی نخست وزیر حکومت طالبان، منتقل شود.
رئیس شورای علمای شیعه استان بامیان خاطرنشان کرد: بزرگان و علمای شیعه استان بامیان در دیدار با مولوی عبدالکبیر به صورت صریح از او خواستند که شیعیان در ادارات دولتی استان بامیان به تناسب جمیعت خود حضور داشته باشند. شیعیان باید در هر جایی که لازم باشد چه در ادارات و چه در ارتش، استخدام شوند.
شایان ذکر است که مولوی عبدالکبیر معاون سیاسی نخست حکومت طالبان در دیدار با بزرگان و علمای شیعه استان بامیان گفت که ادارات دولتی طالبان به پیشنهادات بزرگان و علمای شیعه، توجه خواهند کرد.
.............................
پایان پیام/ ۲۶۸
