به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ جلسه هفتگی درس اخلاق آیت‌الله العظمی جوادی آملی امروز (چهارشنبه) در مسجد اعظم قم به‌صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد.
در این جلسه، آیت‌الله العظمی جوادی آملی به ادامه شرح حکمت ۱۴۷ نهج‌البلاغه پرداختند.
آیت‌الله العظمی جوادی آملی در ادامه شرح نهج بیان داشتند: مولا امیرالمؤمنین در این حکمت می‌فرماید: «يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا، فَاحْفَظْ عَنِّي مَا أَقُولُ لَكَ، النَّاسُ ثَلَاثَةٌ: فَعَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ.» مولا امیرالمؤمنین در این خطبه دو کار بی‌سابقه کردند: یکی اینکه حقیقت علم را معرفی کردند و دوم اینکه دل را که ظرف علم است، معرفی کردند. آنگاه معلوم شد که هیچ عالمی در حوزه و هیچ دانشمندی در دانشگاه جای کسی را تنگ نمی‌کند.
ایشان اظهار داشتند: هرگونه اختلافی در جهان و جامعه رخ بدهد، از حوزه و دانشگاه نیست و از مرکز علم نیست، چون حقیقت علم آن است که جا باز می‌کند و حقیقت دل آن است که جا برای دیگران تهیه می‌کند.
معظم له با بیان اینکه علم واقعی مانع تنگ‌نظری‌ها و اختلافات است، اظهار داشتند: هرگز اختلاف از حوزه و دانشگاه نیست، هرگز تنگ‌نظری، محدودنگری و جانب‌نگری کار حوزه و دانشگاه نیست. اگر این رذایل برای شخصی پیش آید، معلوم می‌شود که این صاحب علم حقیقی نیست، بلکه جهل است به صورت علم!
ایشان با بیان اینکه قرآن حرف تازه‌ای برای انسان آورده است. اظهار داشتند: تعبیر ﴿وَ يُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ﴾ یک تعبیر عادی است، اما خداوند در یک آیه دیگر به شخص پیامبر می‌فرماید: ﴿وَيُعَلِّمُكُمْ ما لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ﴾. این یعنی اگر اینجا یاد نگیری، در جای دیگری نمی‌توانی یاد بگیری؛ اینگونه نیست که بدون ما بتوانی وحی یاد بگیری و به جامعه بشری منتقل کنی. اینها حرف‌های تازه‌ای است که قرآن و وحی بر پیامبر نازل کرده و این حرف‌های تازه را ائمه علیهم السلام از قرآن دارند.
آیت الله العظمی جوادی آملی در ادامه بیان داشتند: امیرالمومنین در ادامه حکمت خود می‌فرماید مردم چند دسته‌اند؛ یک عده عالم ربانی هستند، یعنی هم هرچه خدا گفت، خوب یاد می‌گیرند و هم شاگرد خوبی هستند و هرچه یاد گرفتند را خوب به مردم منتقل می‌کنند. این عالمان ربانی، جز اولیای الهی‌اند!
ایشان در بیان ویژگی های اولیای الهی در کلام امیرالمومنین، اظهار داشتند: امیرالمومنین در حکمت ۴۳۲ نهج‌البلاغه در بیان ویژگی‌های اولیای الهی می‌فرمایند: «إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ هُمُ الَّذِينَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ الدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ النَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا». دوستان خدا کسانی‌اند که به باطن دنیا می‌نگرند، در حالی که دیگران به ظاهر آن می‌نگرند. آنان به کار آخرت می پردازند، در حالی که دیگران به کار دنیا مشغول‌اند. اولیای الهی عمیق نظرند، هم ظاهر دنیا را می‌بینند و از تاریخ باخبرند، هم باطن دنیا که در قیامت ظاهر می‌شود و به فکر آینده‌اند که در آینده چه خواهد شد. آینده دنیا، آخرت است و آخرت انسان در دنیا ساخته می‌شود.
معظم له بیان داشتند: این وظیفه ماست که تمام کوشش و تلاش خود را انجام دهیم تا جهنمی را که قرآن ما را از آن می‌ترساند یا به بهشتی که ترغیب می‌کند، بیابیم که کجاست. در هیچ کجای قرآن نیامده که ما از چوب جنگل، هیزم آتش جهنم را می‌آوریم، بلکه فرمود هیزم جهنم خود ظالمان هستند؛ این سارقان و اختلاس‌گران و نجومی‌گیران هیزم آتش جهنم‌اند، خودِ اینها آتش جهنم را تأمین می کنند و مواد خام برای آتش جهنم هستند.
ایشان همچنین اظهار داشتند: باطن مال مردم‌خوری کثیف است، لذا بیان می‌کنند کسی که زیرمیزی می‌گیرد و زیرمیزی می‌دهد، کسی که رشوه می‌گیرد و رشوه می‌دهد، مانند این است که از چاه کثیف می‌خواهد آب زلال دریافت کند!
................
پایان پیام/ ۲۱۸