به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ روایتی از فضیلت حضرت زهرا(س) در کتاب کشاف زمشخری از منابع اهل سنت ذکر شده است.
زمشخری می نویسد: روزی رسول خدا(ص) به امیرالمومنین علی علیه‌السلام اطلاع داد که می خواهم برای ناهار به منزل شما بیایم! این در حالی بود که حضرت رسول(ص) مطلع بود که امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) از جهت گرسنگی وضعشان خیلی شدید است.
امیرالمومنین فوراً خودشان را به حضرت زهرا(س) می رسانند و می‌فرمایند: رسول خدا(ص) می‌خواهند برای ناهار تشریف بیاورند. ایشان عرض می‌کنند که شما می‌دانید چند روزی است هیچ چیزی در منزل نیست و هر چه هست، در آن تو را بر حسنین مقدم کرده‌ام! از روایات معلوم می‌شود بچه‌ها از گرسنگی چنان وضعشان وخیم بوده که شکایت به پیامبر(ص) می‌کردند که در منزل گرسنگی دارند، گاهی حضرت زهرا(س) بچه‌ها را می‌خواباند که غذا طلب نکنند!
وقتی حضرت زهرا(س) قضیه را به امیرالمومنین(ع) توضیح می‌دهند ایشان می‌گویند که چرا به من نگفتی؟ حضرت پاسخ می‌دهد از خدا حیا می‌کنم که چیزی از تو بخواهم که می‌دانم تو بر آن قادر نیستی، یعنی نمی‌خواهم در برابر من منفعل شوی و بشکنی؛ «انی استحیی من ربی ان اکلفک ما لا تقدر» پدرم هنگام آمدن من به خانه تو به من گفته است چیزی که علی به آن قادر نیست از وی طلب نکن.
چقدر این رابطه آرمانی بوده است! می‌دانیم که علی(ع) از مهاجرین بود و هرچه ثروت داشت در مکه مانده بود و چیزی نداشت و دست خالی مدینه آمده بودند و منزلی هم که داشتند بیرون مدینه گوشه نخلستان یک چیزی درست کرده بودند.
امیرالمومنین می‌گویند: من با پیامبر برای ناهار آمدم و حضرت زهرا یک سینی غذا جلوی ما آورد، غذایی که غذای آن موسم و فصل نبود. رسول خدا با تعجب پرسید زهرا جان «انی لک هذا» این از کجاست؟ حضرت زهرا(س) پاسخ دادند «من عند الله»
یعنی تنها یک اراده کرده است و با عنایت خداوندی این غذا برای ایشان حاضر شده است یعنی خداوند راضی نشد حضرت زهرا در برابر رسول خدا و امیر المومنین بشکند. نفس ناطقه انسان باید به چنین درجه‌ای از اعتلاء برسد و یک چنین قربی در محضر حضرت احدیت پیدا کند. آیا ما در انصار و مهاجرین چنین کسی را سراغ داریم که خدای متعال این گونه برای او حساب باز کند؟ کیست کسی که یک لحظه از خدا عطیه بخواهد و برایش فراهم شود؟ وقتی انسان نعم العبد می شود، خداوند هم در برابر او نعم المجیب می گردد. اگر اصحاب از امیرالمومنین می‌خواستند که زهرا گریه نکند این نه به خاطر (نعوذ بالله) همسایه‌آزاری بود، بلکه به خاطر این بود که حضرت زهرا را مستجاب الدعوه می‌دانستند و از تبعات گریه‌های حضرت زهرا می‌ترسیدند.
بخشی از مقاله فضائل حضرت زهرا(س) در منابع اهل سنت به قلم آیت‌اله سیدحسن عاملی
...............................
پایان پیام