به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حکومت طالبان در هفدهم سپتامبر سال 2021، یعنی درست یک ماه پس از تسلط بر افغانستان، دختران دانش‌آموز بالاتر از کلاس ششم را از رفتن به مدرسه منع و بعد از این اقدام، درب دانشگاه‌ها را نیز بر روی دختران دانشجو بستند.
هرچند طالبان پس از این اقدامات اذعان کردند که مخالف آموزش دختران نیستند و در صدد تامین محیط مصون برای دختران هستند، اما از این ممنوعیت آموزش سه‌ونیم سال می‌گذرد و تاکنون خبری از ادامه تحصیل دختران نیست.
علی رغم این اظهارات، در طول این مدت از جانب رهبر طالبان که با صدور فرمان او درب مدارس بر روی دختران بسته شد، هیچ‌گونه صحبتی در مورد تحصیل دختران نشده است.
«زهرا موسوی» که با قدرت‌گیری طالبان دانش‌آموز کلاس یازدهم بود، به خبرنگار ابنا می‌گوید که اگر منع آموزش دختران در افغانستان اجرا نمی‌شد، اکنون دانشجوی سال دوم دانشگاه بود.
زهرا چهار خواهر و دو برادر کوچک‌تر از خود دارد و با اینکه پدرش در منطقه «کوته سنگی» شهر کابل مغازه دارد، به خاطر بالا بودن مخارج زندگی در کابل، او نیز برای حمایت مالی از خانواده و همچنین گذراندن این روزهای توأم با نا امیدی، به کار «بافتنی» مشغول است.
وی می‌گوید که در یک مدرسه خصوصی در غرب کابل مشغول تحصیل بود و پس از وضع ممنوعیت آموزش، او و تعداد دیگری از دختران این مدرسه، یک سال دیگر را به دور از چشم طالبان درس خواندند و کلاس دوازدهم را به اتمام رساندند.
موسوی نگرانی‌های هم در این زمینه داشت: با اینکه با هزینه شخصی و با قبول خطر، کلاس دوازدهم را به پایان رساندیم، اما مشکل این‌جاست که مدرک اتمام این دوره را نمی‌توانیم دریافت کنیم و این مانع بزرگی برای دریافت بورسیه تحصیلی برای دخترانی مثل ما است.
به گفته زهرا، خانواده‌اش تلاش دارد تا راهی برای ادامه تحصیل او پیدا کند و در صورتی‌که زمینه بورسیه تحصیلی فراهم شود، با هر قیمتی، هزینه آن را فراهم خواهند کرد.
زهرا با بیان اینکه دختران افغانستان مملو از استعداد و توانایی هستند، از دولت‌مردان جهان خواست که بورسیه‌هایی را برای ادامه‌ی تحصیل دختران تخصیص دهند و اجازه ندهند که آینده دختران با این‌گونه بی‌رحمی نابود شوند.
«کوثر فاضلی» که هم‌کلاسی زهرا بوده است، می‌گوید که خانواده‌اش از تحصیل دختران حمایت می‌کند و به همین خاطر امکانات آموزشی را در محیط خانه برای او فراهم کرده است.
خانواده کوثر که ظاهرا از وضعیت اقتصادی مناسب‌تری برخوردار هستند، برای او امکاناتی از قبیل اینترنت، لپ‌تاپ و فایل‌های تصویری آموزشی فراهم کرده است و در پلتفرم‌های آنلاین نیز ثبت نام کرده و تلاش دارند تا دخترشان از سواد کافی برخوردار شود.
با وجود حمایت خانواده، اما شرایط کنونی جامعه افغانستان روح و روان کوثر را آشفته کرده و بعید می‌داند که همانند کلاس نهم و دهم مشتاقانه موضوعات درسی را فرا بگیرد.
کوثر معتقد است که ممنوعیت آموزش دختران آسیب جدی را به جامعه‌ی افغانستان وارد خواهد کرد و جبران آن برای مسئولان مربوطه ناممکن خواهد بود.
این دانش‌آموز می‌گوید که بستن درب مدارس بر روی دختران از سوی امارت اسلامی طالبان، هیچ‌گونه توجیه اسلامی ندارد و این موضوع بارها از طریق علما مطرح شده است و اینکه امارت اسلامی چه دلیل و منطقی برای این کار دارد را کسی نمی‌داند!
ممنوعیت آموزش دختران با اینکه واکنش‌های شدید بین‌المللی را به همراه داشته، اما طالبان به تقاضاهای مکرر جامعه بین‌المللی نه تنها پاسخ مثبت نداد بلکه در آخرین اقدام، حدود یک ماه قبل دختران را از ادامه تحصیل در چند رشته پزشکی که اجازه تحصیل داشتند نیز منع کرد.
منع آموزش دختران در مراکز بهداشتی، آخرین میخی بود که از سوی طالبان به تابوت تحصیل دختران افغانستان کوبیده شد.
....................
پایان پیام/