به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ به همت دفتر امور مطالعات، تحقیقات و پژوهش معاونت علمی - فرهنگی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) و با همکاری معاونت پژوهش مجتمع آموزش عالی زبان، ادبیات و فرهنگ‌شناسی و خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع)، پیش‌نشست علمی همایش بین‌المللی «مناسبات زبانی، فرهنگی و تمدنی ایران با شرق آسیا» با عنوان «فرایندهای تمدنی در اندیشه سید محمد نقیب العطاس» پیش از ظهر امروز ـ دوشنبه هفدهم دی ماه 1403 ـ در سالن جلسات خبرگزاری ابنا برگزار شد.
دکتر «رسول نوروزی» استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی قم در این نشست اظهار داشت: مالزی در سال 1958 میلادی از استعمار انگلیس آزاد شد اما نیاز به تحول و توسعه برای شهروندان مالزی ایجاد نشده بود و این امر برای آنان اهمیت نداشت در حالی که برای کشورهای هند، ایران و عثمانی، توسعه مهم بود.
وی ادامه داد: از دیدگاه ماهاتیر محمد علت عدم اهتمام شهروندان مالزیایی، ازدواج‌های درون قبیله‌ای بود لذا سطح فکری آنان بالاتر نمی‌رفت. مالزیایی‌ها به دلیل نعمت‌های فراوان، حتی به غصب کشورشان از سوی هند و چین اهمیت نمی‌دادند.
این استاد دانشگاه، با بیان اینکه بعد از پایان استعمار، توسعه در مالزی آغاز شد، افزود: مالزی دچار عمیق‌ترین خواب در مسعتمره‌ها بود اما سریع‌ترین پیشرفت در این کشور آغاز شد. در این راستا، اندیشمندان مالزیایی به جای اینکه به دیگری بپردازند، به خودشان توجه کردند. به عبارت دیگر، شناخت خود را آغاز کردند که البته نقدهایی به غرب هم دارند.
وی درباره ویژگی‌های سید محمد نقیب العطاس اظهار داشت: نقیب العطاس به غرب می‌رود و در غرب به احیاء تراث منطقۀ خود می‌پردازد. وی پس از بازگشت به مالزی، از نظامی‌گری استعفا کرد و به تدوین زبان و ادبیات مالای پرداخت. چون مالزی، زبان واحد نداشت و نقیب العطاس برای این کشور، چارچوب و قواعد ادبیات مالاییِ استاندارد را نوشت. او برای این هدف، دانشکده‌ای تأسیس کرد. چون معتقد بود که تا زبان مالایی ایجاد نشود، نمی‌توانیم تمدن ایجاد کنیم.
دکتر نوروزی با بیان اینکه نقیب العطاس برای ایجاد هویت تمدنی از آثار عبدالرحمن جامی الهام گرفت، افزود: او اعتقاد داشت که بدون عرفان و تصوف نمی‌توانیم تمدن ایجاد کنیم لذا آثاری به زبان مالایی بر اساس جنبه‌های عرفان و تصوف این کشور نوشت.
وی ادامه داد: نقیب العطاس شخصیت شجاعی بود، ابتدا زبان مالایی را مستقل کرد و در ادامه به دنبال اسلامی‌سازی علوم رفت.
این پژوهشگر، درباره اندیشه‌های نقیب العطاس گفت: وی معقتد است که ما دچار مشکل هویتی شده‌ایم و مشکل ما نه سخت‌افزار، بلکه سخت‌افزار است. ما دچار شناخت خویشتن هستیم و ریشه‌اش نداشتن ادب است. اگر ادب نداشته باشیم، هویت خود را از دست می‌دهیم و اگر هویت خود را از دست دادیم، دیگر چیزی نداریم. لذا نظام آموزشی ایجاد کرد تا ادب را به جامعه برگرداند و فضلیت از طریق تربیت ایجاد شود.
وی ادامه داد: نقیب العطاس پس از تأسیس ادبیات مالایی، هنرهای اسلامی را در جامعه جاری کرد و از دیدگاه او ریشه‌ی مشکلات سه مسئلۀ فقر، جهل و تفرقه است.
دکتر نوروزی افزود: نقیب العطاس ملیت‌سازی را با هویت‌سازی پیگیری کرد و اوج کارش بعد از پایان استعمار بود. او دین را به عنوان کلیت یکپارچه می‌دید و بر این اساس تلاش می‌کرد تا یک نظام تربیتی شکل دهد. در این راستا اعتقاد داشت که نظام تربیت و تعلیم باید اسلامی باشد و نباید به سمت تمدن غربی رفت. از سوی دیگر، این اندیشمند معتقد بود که می‌توان بسیاری از کارها را معادل‌سازی کرد.
وی در پایان گفت: از دیدگاه نقیب العطاس، مسائل تربیتی بر آموزش مقدم است و او پالایش را بر آموزش مقدم می‌داند. همچنین دستیابی به توسعه را بدون اخلاق ناقص می‌دانست و سنت‌گرای عمل‌گرا بود.
.................................
پایان پیام/ 167