به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) در مراسم قرائت دعای کمیل در نمایندگی جامعه المصطفی(ع) در بنگلادش، درباره جایگاه دعا در اسلام سخنانی ایراد کرد.
آیت الله «رضا رمضانی» با اشاره به معنای دعا اظهار کرد: دعا به معنای خواندن است و در دعا، مدعوّ خداوند است. برخی از کسانی که دعا می‌کنند، می‌خواهند حوائج مادی‌شان برطرف شود، این اشکال ندارد، امام معصوم گفت که حتی نمک غذای‌تان را هم از ما بخواهید. اما قسم دوم دعا این است که از خدا بخواهیم به ما روزی اخلاقی بدهد تا خوش اخلاق باشیم و از رذالت‌های اخلاقی همچون تکبر و کینه دور شویم و به فضایل اخلاقی آراسته گردیم.
وی ادامه داد: قسم سوم دعا کردن این است که خداوند را می‌خوانیم اما چیزی از او طلب نمی‌کنیم و می‌گوییم که فقط خود خداوند را می‌خواهیم. خود خدا به ما انسان‌ها اصرار می‌کند تا او را بخوانیم و با او حرف بزنیم. آن قدر خداوند به ما برای صحبت کردن اصرار می‌کند که انگار او به ما انسان‌ها محتاج است. آیا پیش یک سلطان، به کسی اجازه داده می‌شود که من بگوید؟ اما خداوند به ما اجازه داده است که به خودمان، من بگوییم و خدا را تو خطاب کنیم. نمونه‌هایی از سبکِ خطاب کردن خداوند در مناجات حضرت امیرالمومنین(ع) و دعای عرفه به چشم می‌خورد.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) افزود: در اوایل دعای کمیل، خداوند را به عظمتش قسم می‌دهیم. تا به اینجا می‌رسیم که من ضعیف هستم و به بدن ضعیفم رحم کن؛ چون تحمل عذاب تو را ندارد. اصل، تو هستی که سریع الرضا هستی و سخت نمی‌گیری. «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي أُجِيبُ دَعوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ». خداوند در قرآن کریم به پیامبرش فرمود که اگر درباره من از تو پرسیدند بگو: من نزديكم و دعاى دعاكننده را به هنگامى كه مرا مى‌خواند پاسخ مى‌دهم.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸