به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام «احمد قادری» یکی از مبلّغان عرصه‌‌ی بین‌الملل حوزه علمیه قم است که پس از یادگیری زبان پرتغالی در دو مرکز جامعه‌المرتضی علیه‌السلام و موسسه نسیم رحمت، مدتی را به تبلیغ اسلام در شهرهای «گویانیا» و «گوارانتا» برزیل پرداخته است.
وی در یکی از یادداشت‌های خود که به مناسبت سالروز میلاد با سعادت مولود کعبه، امیرالمومنین علی علیه‌السلام، آماده نموده؛ به بیان خاطره خود از برپاییِ جشن ولادت مولای متقیان در برزیل و الگوگیری کشیش برزیلی از شیوه تبلیغی او پرداخته است.
این یادداشت به شرح زیر است:
با دوستان، در خیابان‌های شهر گوارانتا (Guarantã do norte) که یکی از شهرهای ایالت آمازون در برزیل بود، به دنبال خرید لوازمِ مورد نیاز برای جشن میلاد امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام بودم. خیلی دوست داشتم مثل داخل ایران، همه وسایل مورد نیاز جشن را به‌راحتی بتوانم تهیه کنم؛ ولی آنجا برزیل بود و شرایط خاص خودش را داشت. مثلاً برای تزئینات جشن، نیاز به یک یا چند ریسه لامپ رنگی بود که چنین چیزی اصلاً آنجا استفاده نمی‌شد؛ نهایتاً برای جشن کریسمس، ریسه‌لامپ‌های کوچکی داشتند که از همان هم نگذشتیم و خریدیم. همچنین تعداد زیادی بادکنک‌های رنگی، پارچههای رنگی، شکلات‌های متنوع و نهایتاً پاکت‌های پلاستیکی کوچک خریداری شد تا در جشن مولا امیرالمؤمنین علیه‌السلام استفاده شود؛ اما یک چیز کم بود و آن هم، احادیثی که باید زینت‌بخش بسته‌های شکلات می‌بود.
برای این کار با دوست خوبم، «ناصر خزرجی» در مرکز اسلامی شهر سائوپائولو برزیل تماس گرفتم تا از محصولات آماده مرکز استفاده کنم. بعد از طرح موضوع با وی، اتفاقاً با روی باز، از این پیشنهاد استقبال کرد و طرح‌ها را که شامل عکس‌نوشته‌های زیبا از جملات امام علی علیه‌السلام بود را برای من ارسال کرد؛ من هم فایل عکس‌نوشته‌ها را داخل فلش ریختم و به مغازه لوازم‌التحریری که در نزدیکی محل اقامت بود، بردم و در ابعاد کوچکی که داخل بسته‌های شکلات جا شود، پرینت رنگی گرفتم.
در آن سال (۱۳۹۸)، اتفاقاََ میلاد امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، با عید نوروز و سال تحویل مصادف شده بود و من هم شور و اشتیاق خاصّی داشتم؛ ابتدا تصمیم داشتم که به همین مناسبت، در کنار تزئینات جشن، سفره هفت‌سین هم آماده کنم؛ اما وقتی دیدم دسترسی به لوازم و امکاناتی مثل سنجد و سمنو و ...، ممکن نیست، صرف نظر کردم؛ دُرست خاطرم هست که در نیمه شب ۱۳ رجب که فردای آن روز، هم عید میلاد بود و هم لحظه سال تحویل، بعد از هماهنگی با مدیر هتل «flor da mata» شهر گوارانتا، با یکی دو نفر از دوستان، در سالن غذاخوریِ هتل، مشغول بسته‌بندی شکلات‌ها شدیم. شکلات‌ها را روی میز ریختم و با گوشی موبایل، صدای ماندگار آخرین اجرای مرحوم محمد‌رضا آغاسی را که نوای زیبای «یا علی مدد حق حق، یا علی مدد هو هو» در بین دانشجویان دانشگاه کاشان سر می‌داد را در فضای سالن رستوران پخش کردم و با دوستان، شکلات‌ها را بسته‌بندی می‌کردیم. همه، حال و هوای خاص و معنوی‌ای داشتیم.
به لطف امیرالمومنین علیه‌السلام، در همان چند ساعت، صدها بسته شکلات آماده شد؛ بعد از تجمیع بسته‌ها، مشتاقانه برای استراحت، به اتاق رفتم تا فردا به یاد مولا، برنامه‌ای در دیار غربت بگیرم. بالاخره صبح میلاد فرا رسید و ما بلافاصله بعد از نماز، مشغول تزئینات شدیم؛ چون پرچم ایران نداشتیم، از پارچههای سبز و سفید و قرمز که از قبل تهیه کرده بودم، استفاده کردیم تا نمادی از ایران اسلامی در تزئیناتمان وجود داشته باشد؛ سپس بادکنک‌های رنگی را در همان به اصطلاح «ایستگاه صلواتی»، که محل رفت و آمد برزیلی‌ها بود، نصب کردم و از تعدادی گلدان گل هم استفاده کردم؛ بعد، قاب عکس زیبایی از چهره مبارک امام راحل و حضرت آقا را، وسط دکور گذاشتم که همین، زیبایی خاصی به فضا داد.
خب تا اینجا همه چیز تکمیل بود؛ اما ایستگاه ما، هیچ نام و نشانی نداشت! به همین خاطر، با استفاده از برچسب‌های رنگی حروف لاتین، در سمت راست نوشتیم:
«FELIZ ANIVERSARIO IMAMALI» یعنی: جشن تولد امام علی مبارک باد و در سمت چپ نوشتیم: «ANO NOVO IRANIANoS» یعنی «سال نو ایرانی‌ها»، که البته همین دو جمله، هویت خاصی به فضا داد. بعد، سینی‌های پُر از بسته‌های شکلات را که مزیّن به کلام امیرِبیان، حضرت علی علیه‌السلام به زبان عربی و پرتغالی بود را روی میز قرار دادم و هر کدام از برزیلی‌ها که می‌آمدند، با شکلات‌هایی خوشمزه‌ای که واقعاً باب میل‌شان بود، پذیرایی می‌شدند.
حال و هوای دکور، پارچههای سبز و سفید و قرمز، عکس امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری و جملاتِ نوشته شده با حروف لاتین، توجه برزیلی‌ها را جلب می‌کرد و سؤالاتی پیرامون حضرت علی علیه‌السلام و سال نو می‌پرسیدند که به آنها، پاسخ می‌دادم. خلاصه برزیلی‌ها می‌آمدند و ضمن برداشتن شکلات، عکس یادگاری می‌گرفتند و می‌رفتند.
چند روز بعد از این اقدامِ ما، یعنی ایجاد غرفه شکلات (یا همان ایستگاه صلواتی خودمان) و توزیع بسته‌های شکلات که درون آن جملات حکیمانه امیرالمؤمنین علیه‌السلام بود، خبر به گوش کشیش کلیسای بزرگ شهر گوارانتا رسید تا اینکه در جلسه‌ای، آن کشیش مرا دید و ضمن تشکّر بابت توزیع شکلات که آن را به نوعی، اقدامی ابتکاری و انسان‌دوستانه می‌‌دانستند، گفت: «چه کار جالبی برای تبلیغ دین‌تان کردید و چه کلمات با ارزشی داخل آن قرار دادید! ما هم از کار شما الگو می‌گیریم و در کلیسا همین کار را خواهیم کرد.»
................................
پایان پیام |۳۴۸
