بانوي خديجه ثقفي ، همسر گرامي حضرت امام خميني (ره) که پس از سال ها مجاهدت و همراهي با امام امت ، صبح امروز دعوت حق را لبيک گفت ، متولد سال 1294 هجري شمسي بود.
ايشان فرزند ميرزا محمد ثقفي تهراني از شاگردان آيت‌الله حائري يزدي بود.
خديجه خانم تا كلاس ششم تحصيل كرد و خانواده مادري براي ايشان معلمي خصوصي براي تدريس زبان فرانسه استخدام کرده بود كه بين شش ماه تا يك سال به ايشان فرانسه درس مي‌داد.
ميرزا محمد ثقفي تهراني در زمان تحصيل در شهر مقدس قم ، با حاج آقا روح الله مصطفوي خميني ( حضرت امام ) که در آن زمان 27 سال داشت آشنا شد که همين آشنايي، واسطه ازدواج امام خميني با بانو ثقفي در سال 1308 شمسي شد.
ثمره اين ازدواج تولد سيد مصطفي، فرزند اول آنان در آذر 1309 ؛ سيد احمد در 26 اسفند 1324 و خانم ها سيده فريده ، سيده زهرا و سيده صديقه بود.
در حال حاضر 15 نوه از فرزندان حضرت امام (ره) به يادگار مانده اند.
خانم ثقفي خود درباره نام خانوادگي‌اش گفته بود: « ثقفي به نام عشيره‌اي از اجدادمان باز مي‌گردد كه در كربلا در ركاب سيدالشهدا (ع) جنگيده بودند».
خانم ثقفي که حدود 70 سال با حضرت امام خميني (ره) زندگي کرد ، درباره خاطراتش گفته است: « حضرت امام به من خيلي احترام مي‌گذاشتند و خيلي اهميت مي‌دادند و حتي در اوج عصبانيت هرگز بي‌احترامي و اسائه ادب نمي‌كردند، هميشه در منزل ، جاي بهتر را به من تعارف مي‌كردند و تا من نمي‌آمدم سر سفره ، خوردن غذا را شروع نمي‌كردند و حتي حاضر نبودند كه من در خانه كار كنم ».
در خاطراتي از زندگي امام خميني (ره) نيز آمده است: حضرت امام منزل خود را به محلي براي تدريس تبديل كرده بودند و به همسر خود ، به عنوان شاگرد «جامع‌المقدمات» مي‌آموختند.
بانو خديجه ثقفي در مبارزات طولاني حضرت امام خميني (ره) همواره يار و مددکار ايشان بود.
دکتر هادي کاظمي ، رئيس بيمارستان خاتم الانبياء (ص) درباره درگذشت خانم خديجه ثقفي به خبرنگار ما گفت: ايشان که از چند ماه قبل در اين بيمارستان بستري بود ، دو روز قبل دچار سکته قلبي شد.
وي افزود: کليه هاي خانم ثقفي نيز از کار افتاده بود و با دياليز حمايت مي شد و از نظر مغزي نيز در بيهوشي بود و علائم حياتي نمايان نبود و با دستگاه تنفس مصنوعي حمايت مي شد.
دکتر کاظمي گفت : از ساعت 3 بامداد امروز با تشديد وخامت حال ايشان همه عمليات احياء صورت گرفت که بي نتيجه بود و ساعت 6 صبح درگذشت.
روحش شاد
پايان پيام/104