به گزارش خبرگزاري اهل بيت (ع) – ابنا – به نقل ازمهر، در پیام آیتالله جوادی آملی آمده است: از ذات اقدس الهی مسئلت میکنم روح متعالی این بزرگوار را با انبیا و اولیا(ع) محشور بفرماید و به همه علاقمندان وی اجر صابران را عطا کند. بحث در شخصیت بزرگواری مانند آیتالله بهجت(ره) کار دشواری است زیرا این بزرگوار جزء جوامع الکلم عصر ما بود. هر انسان صالحی کلمه الهی است و کلمات الهی یکسان نیستند و هر کدام از هر نامی از نامهای پر برکت خدا هستند ولی جوامع الکلم مظهر نامهای برترند. آنچه جوامع الکلم اصیل و کامل است انسان معصوم است ولی شاگردان انسان معصوم در سایه علم صائب و عمل صالح سهمی از این جوامع الکلم دارند.
در بخشی دیگر از این پیام آمده است: حضرت آیتالله بهجت(ره) که عمری قریب به یک قرن را با طهارت و صداقت پشت سر گذاشت جزء جوامع الکلم عصر ما بود و کسی جزء کلمه جامع هست که نه تنها بین معقول و منقول جمع کند بلکه جامع بین معقول و منقول و مشهود باشد.این بزرگوارعلوم عقلی، علوم نقلی و علوم وارستگی که طهارت روح را به همراه دارد و آن علم شهودی که به طهارت روح و نزاهت خود برمیگردد را فرا گرفت. او جامع بین معقول، منقول و مشهود بود. کسانی که در معقول کار میکنند سفرشان یک بعدی است که از جهل به علم، از علم به مراحل بالاتر علم حرکت میکنند و بالاخره در مدار مبهوم و علوم اصولی سیر را ادامه میدهند. کسی که در منقول کوشش میکند از جهل به علم و از بدیهی به نظری حرکت میکند، از بیّن به مبیّن میرسد و در رشته خود عالم و اعلم میشود و کسانی که جامع بین معقول و منقولاند در مدار علم حصولی با آن مفهوم ذهنی و تلاشها و کوششهای درونی به مقصد میرسند.
در ادامه پیام آیتالله جوادی آملی آمده است: مرحوم آیتالله بهجت(ره) در اثر وارستگی که داشت تعلمش، عمل به تعلم و تعلیمش در سالیان متمادی برای رضای خدا بود. مرحوم آیتالله العظمی بهجت(ره) از جمله کسانی بود که وقتی میگفت «وجعلنا للمتقین اماما» تنها آرزوی صرف نبود بلکه واقعاً امام متقیان بود و متقیان هم به امامت او اقتدا میکردند. نماز جماعت حضرت آیتالله بهجت(ره) در حقیقت اقامه ستون دین بود و کسانی که با نماز جماعت او مأنوس بودند از برکات آن جماعت آثار فراوانی نصیبشان شده بود، چون آیتالله بهجت(ره) عمود دین را با طهارت روح اقامه میکرده است. چنین روح ملکوتی هم در زمان حیات و هم بعد از ارتحال امام متقیان است. الان باید از فیض و فوض آن بزرگوار بهره جست و از روح متعالی او استمداد کرد.
........................................
پايان پيام/104