به گزارش خبرگزاري اهلبيت(ع) ـ ابنا ـ نشست علمي "جایگاه خبر واحد در تاریخ و کلام نزد علمای امامیه " از سوی دفتر جنبش نرمافزاري و با حضور حجج اسلام مهریزی، محمودی و حسینیان، دکتر صفری و اندیشمندان ديگري از اين حوزه در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار شد.
در ابتدای این نشست حجت الاسلام محمد مهدی مهریزی بابیان اینکه در زمینه سنت دو بحث در حوزه ثبوت و اثبات داریم به بیان دیدگاهها در زمینه ثبوت پرداختند وگفتند:به نظر من عدم حجیت خبر واحد به چهار علت وابسته است كه باعث می شود ما احساس کنیم برخي روایات منصوب به پیامبر و ائمه نباشد.
وی ادامه داد: اولين دليل عدم حجیت خبر واحد به خاطر نقل شفاهی احادیث از ائمه است که بعد از مدتی مکتوب می شده و بنابر اين احتمال اینکه کلام معصوم عینا مکتوب نشده وجود دارد. اختلاف در کتابت ها که ابتدا کوفی و سپس به عربی تبدیل شده دليل ديگر است. نقل به معناي احاديث نيز مشکلي جدی است که احتمال می رود عبارت به گونه ای دیگر معنا شده باشد و دلیل آخر هم وجود جاعلین احادیث در سلسله سند می باشد.
ایشان ادامه دادند: دیدگاهی معتقد به عدم حجیت خبر واحد در غیر فقه است، مثلا علامه طباطبایی خبر واحد را در غیر فقه مطلقا حجت نمی دانند، دیدگاه دیگر عدم حجیت خبر واحد در اعتقادات است، به عنوان مثال شیخ طوسی در عده و شهید ثانی و در دوره معاصر سید احمد خوانساری در جامع المدارک به این مطلب اتفاق نظر دارند که اگر واحد عادلی ،خبر ارتداد فرد یا عده ای را بیاورد قابل قبول نیست، زیرا در اعتقادات و در دماء ونفوس خبر واحد حجیت ندارد.
وی در ادامه با اشاره به بحث حجیت و عدم حجیت خبر واحد در مسایل تاریخی و تکوینی گفت: مرحوم علامه سیره عقلا را در امور غیر تعبدی،حجت نمی داند، و ایرادی که اینجا وارد می شود این است که اگر بگوئیم در این موارد حجت نیست با مجموعه میراث تاریخی مان باید چه کنیم.
در ادامه دکتر محمودی گفتند: در مباحث تاریخ اسلام مواردی که ما را به واقع نزدیک می کنند به تعداد انگشتان دست هم نیستند.
دکتر صفری نیز با بیان اینکه در تاریخ نیاز به حجیت نیست گفت: تاریخ جزء علوم انسانی طبقه بندی شده است واینکه بدانیم درآن زمان چه گذشته است، درگزارش های تاریخی نیازي به علم قطعی به نحوي که احتمال خلاف نرود نيست بلكه ا اطمینان عرفی كفايت داردبنابر اين اگر خبر واحد را از تاريخ بگیریم، بخش اعظم تاریخ از دست می رود.
......................................
پایان پیام/135