به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ "عباس كميلي " يكي از شخصيت‌هاي برجسته سياسي پاكستان و روحاني اهل تشيع در كراچي ضمن عرض تسليت به مناسبت ايام عزاي محرم الحرام خواستار خاتمه دادن به نسل كشي و كشتار شيعيان در پاكستان شد.
وي ترور پسر هفده ساله علامه كمال حسين الحسيني در پارا چنار را بشدت محكوم كرد و گفت: دولت مركزي اين كشور چندين بار به شيعيان پاكستان قول داده كه براي حفظ جان شيعيان منطقه كرم ايجنسي عمليات عليه شبه نظاميان طالبان در اين منطقه را آغاز خواهد كرد.
عباس كميلي افزود: زماني كه ارتش منطقه كرم ايجنيسي از وجود شبه نظاميان پاكسازي نمي‌كند، اين‌گونه فاجعه پيش مي آيد.
رئيس ائتلاف جعفريه از وزارت كشور پاكستان خواست كه براي امنيت عزاداران حسيني در مراسم تاسوعا و عاشورا نيروهاي پليس با عزادارن حسيني همكاري داشته باشند.
عباس كميلي در اين گفت‌وگو با اشاره به آمار بالاي شهداي شيعيان در سراسر اين كشور از جمله در شهرهاي "ديره اسماعيل خان، هنگو، پاراچنار، كرم ايجنسي، ديره غازي خان، بهكر، كويته و كراچي " خاطر نشان كرد: انتظار مي‌رود كه دولت حزب مردم به منظور جلوگيري از كشتار شيعيان توسط سازمان تروريستي موسوم به "سپاه صحابه " و "لشكر جنگوي " مستقيم وارد عمل شود.
اين روحاني شيعه تصريح كرد: فرقه گرايي، برخورد افراطي، كشتار اجتماعي و گروگان گيري از شيعيان در سراسر اين كشور بالاخص در ايالت سرحد به اوج رسيده و همه اينها به ضرر كشور است.
علامه كميلي ضمن ابراز تأسف از برخورد ناشايست نيروي انتظامي شهر ديره اسماعيل خان با شيعيان گفت: پليس در ديره اسماعيل خان تحت تاثير تروريستهاي سپاه صحابه و لشكر جنگوي است و از آنها حمايت و به منازل شهداي شيعه حمله مي‌كند و افرادي كه براي تسليت گفتن به خانه‌هاي شهدا جمع مي شوند را دستگير و مورد شكنجه قرار مي دهد.
تروريستهاي سپاه صحابه با همكاري طالبان و لشكر جنگوي در ايالت سرحد قوانين سنگين غير انساني براي تحت فشار قرار دادن شيعيان وضع كرده‌اند كه ادامه زندگي براي شيعيان را با مشكل مواجه كرده است.
زعماي تروريست كه خود را رهبر سني‌هاي منطقه مي‌دانند، اعلام كرده‌اند كه شيعيان كافرند و سه راه بيشتر ندارند؛ يا اينكه دست از مذهب خود بردارند و مسلمان شوند(يعني افراطي گري را انتخاب كنند)، يا ماهيانه مبلغ ثابتي را به عنوان جزيه بپردازند و سوم اينكه از اين مناطق كوچ كنند در غير اينصورت كشته خواهند شد.
علت اصلي شهادت شيعيان در شهر ديره اسماعيل خان و بطور اعم در ايالت سرحد مقاومت در برابر اين شرايط است و در سال 2007 فقط بيش از 200 تن از شيعيان بدين منظور به شهادت رسيده‌اند و بيش از دهها خانوار نيز مجبور شده اند زندگي خود را ترك كنند و به شهر پنجاب كوچ كنند.
طالبان حتي براي افرادي كه مجبور مي‌شوند خانه و كاشانه خود را ترك كنند شرط گذاشته‌اند كه حق ندارند حتي وسايل زندگي را با خود ببرند و بايد با يك دمپايي و پيراهني كه بر تن دارند، شهر ديره اسماعيل خان را ترك كنند كه به همين دليل شيعيان زيادي از اين شهر در شهرهاي ديگر اين ايالت پنجاب همچنان آواره‌اند و هيچ امكاناتي به همراه ندارند.
آدم‌ربايي با هدف دريافت غرامت از شيعيان بنا بر خوي جنايتكارانه گروهك‌هاي مدعي پيروي از اسلام و قرآن از چند ماه پيش در تمام مناطق ايالت سرحد رواج يافته و تروريستهاي موسوم به طالبان تاكنون "دهها ميليون روپيه " بابت آزادي شيعيان ربوده شده دريافت كرده‌اند.
وهابت در ميان اهل تسنن واقعي نيز جايگاهي ندارند، معاملات مربوط به آدم‌ربايي توسط زعماي وهابيت كه خود را اهل تسنن معرفي مي‌كنند و دولت پاكستان انجام مي‌شود و اين بدان معنا است كه هم دولت و هم زعماي وابسته به دولت با تروريست ها آشنايي دارند و گاهي به نظر مي رسد كه شايد آنها نيز سهمي از اين غرامت را از آن خود مي نمايند.
شيعيان ايالت سرحد نيز از ترس جان عزيزانشان از هرگونه اقدام قانوني عليه آدمربايان خودداري مي‌كنند و در برخي مواقع مجبور مي شوند خانه و كاشانه و حتي زمين كشاورزي خود را بفروشند تا بتوانند عزيزان خود از دست آنها آزاد كنند.
شيعيان ديره اسماعيل خان با بدترين وضع ممكن روبرو هستند و تعداد كثيري از آنها نيز به شهرهاي مختلف پنجاب مهاجرت كرده اند، مردم ديره اسماعيل خان هيچگونه وسيله‌اي براي دفاع از خود ندارند در حالي تروريست‌ها انواع اسلحه را در اختيار دارند و در مواردي محله‌هاي شيعي را با موشك‌هاي كاتيوشا هدف قرار داده‌اند.
توطئه آمريكا و صهيونيست‌ها در همكاري با سپاه صحابه، لشكر جنگوي، طالبان و وهابيت، كوچاندن شيعيان از اين شهر است و در اين شهر يك برنامه حساب شده براي كوچاندن شيعيان به پنجاب در حال اجرا است، همانگونه كه در هنگو و پاراچنار نيز همين سياست با تاكتيك‌هاي متفاوت اجراء مي شود و دولت پاكستان چشم خود را بر اين جنايات غير انساني بسته است.
.....................................
پایان پیام/104