خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

شنبه ۳ آذر ۱۴۰۳
۲۱:۴۹
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
چهارشنبه
۲۶ خرداد
۱۳۸۹
۱۹:۳۰:۰۰
منبع:
مهر
کد خبر:
184142

استاد دانشگاه کلمبیا؛

دین از نیازهای ضروری زندگی اجتماعی است

استاد دانشگاه کلمبیا و از بنیانگذاران مکتب واقعگرایی تدافعی معتقد است که دین یکی از نیروهای اصلی و سازنده در جهان اجتماعی است و توان و ظرفیت ایجاد تغییرات گسترده سیستمی را دارد.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل بیت ـ ابنا ـ پروفسور جک اسنایدر، استاد روابط بین‌الملل و علوم سیاسی دانشگاه کلمبیا در مورد این موضوع که دین چه جایگاهی در تعیین هویت افراد و جوامع دارد، گفت: پس از حوادث 11 سپتامبر دین به یک مؤلفه مهم در سیاست بین‌الملل تبدیل شده است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

وی افزود: به رغم این موضوع دین به عنوان یک متغیر هنوز در نظریه‌های روابط بین‌الملل مفهوم بندی نشده است.

مؤلف کتاب "اسطوره امپراتوری" افزود: یکی از دلایلی که دین در نظریه‌های روابط بین‌الملل مورد غفلت واقع شده،  حاکمیت جریانی اصلی در نظریه‌پردازی بوده که نظریه‌پردازان آن ادغام دین و موضوعات مرتبط با دین را در چارچوب مفهومی خود سخت و دشوار می‌یافته‌اند.

این نظریه‌پرداز برجسته معاصر با بیان اینکه دین یکی از نیروهای اصلی و سازنده در جهان اجتماعی است افزود: در حال حاضر توجه زیادی به مفهوم "دین" شده است. یکی از علت های این موضوع را باید این دانست که تقاضا برای مشارکت سیاسی عموم مردم بیشتر شده است. در جوامع سکولار و در دنیای توسعه یافته صنعتی، دین به عنوان نیازی اجتماعی مورد توجه جنبش ها واقع شده است. این جنبش ها عامل دین را در جهت پاسخگویی دولت ها در نظر می‌گیرند. این جنبش ها این دیدگاه را به سیاست بین‌الملل نیز تسری داده‌اند.

وی نقش دین را در ساخت ها و نهادهای اجتماعی یادآور شد و گفت: باید اذعان کرد که دین یکی از نیروهای اصلی و سازنده در جهان اجتماعی است. دین تنها یک متغیر فراموش شده نیست و تنها نقش یک متغیر را ندارد.

اسنایدر افزود: دین توان و ظرفیت ایجاد تغییرات گسترده سیستمی را دارد؛ چرا که دین ورای مرزهای واحدهای اجتماعی حرکت می‌کند و دلالت هایی برای همه نهادها و ایده‌های اجتماعی دارد. این تصادفی نیست که منشأ نظام دولت های مستقل با عامل دین تسریع شود. به عنوان مثال انقلاب دینی و اصلاحات پروتستانی در قرن 16 میلادی شاهدی بر این مدعاست.

....................

پایان پیام/135