به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ در آغاز این نشست، حجتالاسلام دکتر فیرحی، با بیان این که اگر ما بخواهیم تاریخ اندیشه سیاسی در ایران معاصر را از زاویه آن چه امروزه نظریه سیاسی گفته میشود، دنبال کنیم علی القاعده ما با مسئلهای به نام کالایی دیدن اندیشه سیاسی مواجه هستیم و معنای کالایی دیدن اندیشه سیاسی عبارت از این است که اندیشه سیاسی ایران معاصر، اندیشه معاصر است و بر سرمایه اجتماعی تکیه کرده که این اندیشه را تولید کرده است.
به گفته دکتر فیرحی، این بحث به ما این امکان را میدهد که به اندیشه از زاویه دیگر که همان مطالعات درجه دوم است نگاه کنیم.
سپس ایشان ادامه داد که اموری از جنس اندیشه سیاسی تاکنون خیلی مورد بحث قرار گرفته است و تلاش شده تا برهانی شود؛ اما حتی قوی ترین این افرادی که سعی کردهاند این امر برهانی شود باز هم برهان در اندیشه سیاسی خیلی کم پدید آمده است، و خصلت اصلی آن را جدل و امور جدلی به معنای دیالکتیک تشکیل میدهد.
به گفته دکتر فیرحی، پرسش این است که این اندیشه سیاسی از کجا و کی تدارک دیده شده و عناصر آن چگونه جمع شده است. برای این که از نزدیک، این پرسش را دنبال کنیم باید بدانیم این پرسش به کدامین پرسشها تجزیه و حوزه های مناقشه در کجاها شکل می گیرد؛ بنابراین ما چاره ای جز آناتومی و تحلیل نداریم یعنی آن چه هست را باید به چیزهای کوچکتر و متمایزتر تقلیل دهیم.
ایشان سپس به بحث در رابطه با نظریههای مربوط به تحول دولت و قانون در گذشته و دوران معاصر پرداختند و گفتند برای این که تصوری از دولت مدرن پیدا شود میبایست سه مرحله توضیح داده شود: 1. از مشروطه تا سال 1320؛ 2. از 1320 تا سال 1357 و در نهایت3. از سال 1357 به بعد.
...................................
پایان پیام/133-151