به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ صدر درباره جزئيات ربوده شدن امام موسي گفت: چون اسرائيل از اجراي قطعنامه 425 شوراي امنيت و عقب‌نشيني از مناطق مرزي سر باز زده بود، امام موسي صدر وظيفه خود مي‌دانست که اوضاع بحراني لبنان و عمق خطر تهديدکننده جنوب لبنان را به اطلاع رهبران کشورهاي عربي برساند به همين منظور در الجزاير با "هواري بومدين" رئيس جمهور اسبق الجزاير گفت‌وگو کرد.
بومدين در پايان اين ملاقات که بسيار صميمانه بود، گفته بود: خواهش مي‌کنم سفري هم به ليبي داشته باشيد. چون قذافي اخبار ناصحيحي از جنگ لبنان دارد.
برادرم اين دعوت را پذيرفت ولي در مورد تعيين زمان سفر با تأمل برخورد کرد و حدود يک ماه بعد به کاردار ليبي اطلاع داد که مايل است سفر در تاريخ 25 /8/ 1978 انجام شود و ناگزير به ترک ليبي پيش از 1 /9/ 1978 است تا بتواند به همسر بيمارش که در حال درمان در فرانسه است، رسيدگي کند.
امام صدر روز جمعه 25 آگوست به همراه شيخ محمد يعقوب و عباس بدرالدين (مدير خبرگزاري لبنان) به ليبي سفر کرد و در هتل «الشاطي» طرابلس به عنوان ميهمان رسمي دولت ليبي اقامت گزيدند. تا پنج روز بعد کساني او را ديده‌اند اما از آن به بعد هيچ‌‌کس از او و همراهانش خبر ندارد. روز پنجم يک خودرو براي بردن آنها به ديدار سرهنگ قذافي به هتل آمد و بعد از رفتنشان تا به امروز هرگز خبري از آنها نشده است.
پس از اينکه تماسي با ايشان ميسر نشد، مجلس اعلاي اسلامي شيعي لبنان از کاردار ليبي در لبنان خواستار اطلاعاتي درباره وضع او شد اما کاردار از پاسخگويي طفره رفت.
چهار روز بعد مجلس، موضوع را با "سليم الحص" نخست وزير لبنان در ميان گذاشت و او فوري کاردار ليبي را فرا خواند و خواستار جواب رسمي و فوري شد. ظهر روز بعد وي پاسخ داد که «امام صدر و همراهانش روز 31 آگوست با هواپيماي خطوط هوايي ايتاليا، ليبي را به مقصد رم ترک گفته‌اند و بنابراين موضوع به آنها ربطي ندارد.
با مطرح شدن اين ادعا دولت لبنان يک هيات قضايي به ايتاليا اعزام کرد و اين هيات شکايتي در اين خصوص تسليم دادگاه ايتاليا کرد که دولت ايتاليا بعد از چند ماه پاسخ داد که امام صدر و همراهانش هرگز وارد ايتاليا نشده‌اند.
بعد از گذشت 4 ماه از ربوده شدن ايشان با پيگيري برادر امام موسي صدر و طي تماس با سطوح بسيار بالا و برخي از مسئولان کشورهاي عربي و غربي مشخص شد او محکوم به حبس ابد است چرا که با آزاد شدن امام خميني (ره) در آن زمان غرب بر اين باور بود که با وجود دو چهره فعال و محبوب سياسي، دنيا زير و رو خواهد شد.
در عين حال يکي از شخصيت‌هاي بزرگ سياسي نيز به ما گفت که اگر امام موسي صدر يک نقطه دورافتاده‌اي از دنيا را براي زندگي با خانواده‌اش انتخاب کند و هيچ کس هم از وي خبر نداشته باشد و اصلا هم در مورد سياست صحبت نکند، ممکن است آزاد شود اينها ناگفته‌هايي است که نشان از زنده بودن ايشان دارد.
.......................
پایان پیام/133