به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حضرت آیت‌الله عبدالله جوادی آملی از اساتید برجسته حوزه علمیه قم و مفسر قرآن کریم، چهار شنبه شب در نشست دوره ای اساتید سطوح عالی و خارج حوزه علمیه قم که در مدرسه آیت الله گلپایگانی برگزار شد، در سخنانی ابراز داشت: حوزه ای مستقل و آزاد است که در دو عنصر محوری خود یعنی تعلیم و تزکیه آزاد و مستقل باشد.
حضرت آیت الله جوادی آملی بیان داشت: اگر حوزه ای همه علوم اسلامی را در حد استقلال و آزادی فراگرفت و در بخش نزاهت نفس نیز به حد نصاب کامل رسید، این حوزه مستقل و آزاد است و از چنین حوزه ای مراجع و علمایی به جامعه تحویل داده می شوند که صیانت در نفس دارند.
این استاد برجسته حوزه علمیه قم با بیان اینکه معنای صیانت در نفس، استقلال و آزادی است ابراز داشت: کسی می تواند مرجع باشد که هم مطیع امر مولی، هم تارک هوی و هم از لحاظ مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نفوذ ناپذیر باشد.
حضرت آیت الله جوادی آملی تاکید کرد: مرجع وقتی نفوذ ناپذیر است که در حوزه نفوذناپذیر تحصیل کرده باشد و همچنین اساتید، معلمان و محققان زمانی صائنا لنفسه هستند که در حوزه صیانت شده و مستقل و آزاد رشد کرده باشند.
این استاد برجسته حوزه علمیه قم با تاکید بر اینکه در قرآن بر ملت اسلامی نوعا و بر رهبران فکری جامعه خصوصا دستور داده شده است که به گونه ای زندگی کنند که نفوذ ناپذیر باشند گفت: رهبران فکری ما باید به گونه ای زندگی کنند که دیگران بفهمند آنها سلسله جبال البرز هستند و حوزه ای می تواند آزاد و مستقل باشد که مرجع، محقق و رهبر آزاد تربیت کند.
این مفسر قرآن کریم با بیان اینکه باید همه علوم اسلامی مستقل باشد تصریح کرد: آن دینی که گفته طلب العلم فریضه، همان دین نیز گفته است چه چیزی را باید بخوانید، این گونه نیست که به طور کلی مطلبی را بیان کرده باشد ولی مصادیق و روش های آن را بیان نکرده باشد.
وی در ادامه یادآور شد: وقتی حوزه ما مستقل و آزاد است که علم آن تحقیقی و محققانه باشد، علمی را که انسان فرا می گیرد برای این است که بتواند آن را به دیگری منتقل کند و اگر فردی درسی را فرا گرفت ولی توان درس دادن و تدریس نداشت عمرش را تلف کرده است.
حضرت آیت‌الله جوادی آملی با بیان اینکه برای آزاد بودن باید پایگاه فکری درستی داشته باشیم تصریح کرد: حوزه ای که از نظر علمی پر نیست، نمی تواند شعار استقلال و آزادی بدهد.
وی با تاکید بر اینکه ما باید از نظر دیواره های علمی همچون سلسله جبال البرز باشیم تا بیگانه احساس نفوذ پذیری در ما نکند تصریح کرد: دشمن وقتی شبهه علمی در جامعه عرضه کرد و جوابی نشنید، یا اعتنایی نمی کند و یا خود را برای نفوذ آماده می کند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، خاطرنشان کرد: در بخش علمی ما زمانی می توانیم مستقل و آزاد باشیم که پایگاه عمیق علمی داشته باشیم.
استاد برجسته حوزه علمیه قم در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه بخش وسیعی از فقه تعبد است گفت: پیشرفت و پویایی فقه به برکت علم اصول است، علم اصول نیز از غنی ترین علوم اسلامی است، اما متاسفانه بنا به دلایلی به این روز سیاه نشسته و البته صد حیف که علم اصول به این حال و روز افتاده است.
استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه فقه مقدم بر اصول و اصول مقدمه فقه است بیان داشت: حوزه های علمیه زمانی می توانند داعیه آزادی و استقلال داشته باشند که از قول ثقیل برخوردار باشند.
وی اولین و مهم ترین رسالت حوزه های علمیه را پرورش رهبران، اساتید، مراجع، مؤلفان و محققان بزرگ برای آینده ذکر کرد و ابراز داشت: حوزه باید اول به این امور فکر کند بعد سراغ دیگر مسائل برود.
استاد حوزه علمیه قم در ادامه با اشاره به اهمیت ابعاد معنوی و اخلاقی، فاضل ترین افراد را کسانی دانست که نسبت به عبادت الهی عشق می ورزند و در این راه با هیچ کس جز ذات اقدس اله معامله نمی کنند.
حضرت آیت الله جوادی آملی تاکید کرد: درباره تزکیه نفس و تقوا بزرگان مطالب بسیار خوبی را ایراد کرده اند و ما باید حساب کنیم ببینیم با چه کسی می خواهیم معامله کنیم، اگر با خدا معامله کردیم می توانیم بگوئیم ما آزاد و مستقل هستیم و خروجی چنین حوزه ای حتما مراجع و رهبران مستقل و آزاد خواهند بود.
این استاد حوزه علمیه قم همچنین خاطرنشان کرد: این حوزه می تواند مستقل باشد، آنگاه حوزه آزاد و مستقل می تواند به نظام و جامعه خدمت کند و او را هم آزاد سازد.
وی از علما به عنوان ستون و عمود دین یاد کرد و با بیان توصیه هایی به اساتید سطوح عالی و خارج حوزه علمیه قم گفت: ما وقتی می توانیم داعیه دار باشیم که دستمان پر باشد و فاصله ها را کم کرده باشیم.
حضرت آیت الله جوادی آملی تاکید کرد: اگر اساتید چند دوره هم یک درس را تدریس کرده باشند باز هم باید برای درس گفتن مطالعه و تحقیق داشته باشند و اگر دو روز از عمر ما با هم مساوی بود دچار خسران بزرگی شده ایم.
......................
پایان پیام/133