به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «آیتالله العظمی حاج سید محمد مفتیالشیعه موسوی» از علمای متخلّق و مراجع معظم تقلید قم بعدازظهر امروز در منزلشان دار فانی را وداع گفتند.
ایشان که از شب گذشته دچار سرماخوردگی شده بودند امروز در حالی که مشغول نوشتن پاسخ استفتای مقلدان خود بودند، دچار ایست قلبی شده و در سن 82 سالگی رحلت کردند.
آیتالله مفتیالشیعه که متولد سال 1307 هجری شمسی در شهر اردبیل بودند از محضر علمای بزرگی نظیر امام خمینی(ره)، علامه طباطبایی و آیتالله خوئی بهره برده و آثار متعدد فقهی، اصولی، فلسفی و اخلاقی از خود به یادگار گذاشته اند.
برنامه مراسم تشییع
«حجتالاسلام والمسلمین سید حسن موسوی» فرزند آن مرحوم در گفتگو با خبرگزاری ابنا گفت: «آیتالله مفتیالشیعة که به امور مردم بسیار اهتمام میورزیدند علیرغم کهولت سن و نیز کسالتی که از شب قبل داشتند، امروز در دفترشان حضور یافته و پاسخگوی مراجعات مردم بودند؛ تا اینکه بعد از نماز ظهر و بر اثر حمله قلبی جان به جانآفرین تسلیم کردند».
وی درباره مراسم تشییع و تدفین نیز اظهار داشت: «پیکر مطهر این مرجع فقید، ساعت 17:30 فردا پنجشنبه 30 اردیبهشت از مسجد امام حسن عسکری(ع) قم به سمت حرم حضرت فاطمه معصومه(س) تشییع خواهد گردید».
همچنین فردا صبح مراسم عزاداری و روضهخوانی در منزل و دفتر آن عالم فقید (واقع در قم، خیابان بهار، کوچه جنب هتل الزهراء) برقرار است.
.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
زندگینامه مرجع فقید (به نقل از سایت دفتر ایشان)
نام ، نسب و ولادت
«سید محمد بن محمدتقي بن مرتضی موسوي» که نسب مبارکش به «سيد ابراهيم اصغر» ملقب به مرتضی فرزند امام همام موسی بن جعفر (عليهما السلام) منتهي ميشود در دهم ماه رجب سال 1347 هـ. ق (سال 1307 هـ.ش.) در شهر "اردبيل" ديده به جهان گشود.
پدر ، مادر و جدّ
والد ايشان «آية الله العظمي سيد محمدتقي مفتيالشيعه اردبيلي» از مراجع تقليد وزعيم منطقه بوده وداراي تاليفات متعددي در فقه واصول و دو رساله ي عمليه بنامهاي (شجرة التقوي) و (ذخيرة العقبي) مي باشد. رساله ي اول در 18 ذي الحجه سال 1336 هـ ق بچاپ رسيده ورساله ي دوم در سال 1344 هـ ق به زيور طبع آراسته شد. ايشان از شاگردان آخوند خراساني, سيد كاظم يزدي, وسيد محمد فشاركي اصفهاني بودند.
جدّ ایشان «آية الله العظمي سيد مرتضي خلخالي اردبيلي» از مراجع تقليد عصر خود بود كه پس از مراجعت از نجف اشرف حوزه ي علميه ي عظيمي تاسيس نمود وشمار زيادي از بزرگان منطقه در اين حوزه تحصيل نموده وبه مراتب عاليه نائل گرديده اند. آوازه ي شهرت اين حوزه آنچنان زبانزد مردم بود كه علاوه بر آذربايجان از بلاد ديگر نيز مانند قفقاز, بادكوبه, شيروان, سليان, ايروان, نخجوان ولنكران, تشنگان علم ومعرفت, راهي اين حوزه ي پر بركت مي شدند.
بيشتر اين علما وبزرگان از مناطقي بودند كه كمونيستها وحكومتهاي ماركسيستي بر آن تسلط داشتند, ومساجد, حسينيهها ومدارس ديني را تخريب وعلما را قتل عام يا تبعيد مي نمودند. سيد مرتضي خلخالي از شاگردان شيخ مرتضي انصاري (قدس سره) بوده وصاحب كرامات باهره بود. ايشان در سال 1317 هـ ق درگذشت ودر مقبره ي خانوادگي خود واقع در تپه ي تاريخي يكي از بناهاي قديمي اردبيل بنام (مسجد جمعه) بخاك سپرده شد.
والده ایشان، صبيّهي «سيد العلماء سيد باقر اردبيلي نجفي» كه در سال 1325 هـ ق به دريافت اجازهاي نيكو از استاد بزرگوارش مرجع بزرگ ديني شيخ محمد تقي شيرازي (قدس سره) فرزند مرحوم آية الله سيد حيبب الله اطهاري اردبيلي از نوادگان سيد حسين مجتهد بزر:ك پسر خواهر محقق كركي عاملي نزيل اردبيل وشيخ الاسلام اردبيل در زمان شاه طهماسب صفوي بود.
اصالت خانوادگي
اين خانواده يكي از خانواده هاي قديم واصيل مي باشند كه در بسياري از اماكن مشهور اسلامي مانند نجف اشرف, قم, ارديبل, قزوين, خلخال, رشت, تهران وغيره مسكونند. خانواده أي اصيل كه در نيل به فضائل معنوي پيشرو ودر طلب علم وتجارب ادبي موفق بوده اند. آنچه كه باگذشت ايام ومرور زمان در اين خانواده مشاهده مي گردد گروهي زياد از فقيهان, اديبان, شاعران, وسياستمداران بزرگ است كه زعامت ديني ودنيوي را بعهده داشته وبسياري از آنان در علوم مختلف از جمله علوم نفساني به مرتبه ي والايي رسيده اند. بنابر اين جاي شگفت نيست اگر در كتابهاي معجمي وسيره, شرح حال بسياري از رجال واديبان اين خانواده مشاهده مي شود, وصفحات زيادي به تقدير وتكريم از فضائل وآثار فكري اين بزرگواران اختصاص يافته است.
عموهاي ایشان یکی فقيه كامل «آية الله سيد احمد مجتهد» بود که از شاگردان شيخ حسن مامقاني وفاضل شربياني, كه با دورانديشي وحسن تدبيرش در روزگاري كه اوضاع واحوال بر مؤمنين سخت شده بود آنها را سامان ميداد و دیگری «آية الله سيد موسي فقيه مرتضوي» عارف عابد و زاهدي بود كه به دريافت اجازات اجتهاد از اساتيد بزرگ خود ومراجع عظام همچون آية الله سيد ابو الحسن اصفهاني ومحقق نائيني ومحقق عراقي نائل گرديد.
دوران جواني
پس از اينكه در 29 ذي القعده 1361 هـ ق روز شهادت امام محمد تقي (عليه السلام) والد معظم له به رفيق اعلي پيوست, در سوگ ايشان عزاي عمومي اعلام شده وتا چهل روز مجالس ترحيم برقرار بود. در آخرين روز اين مجالس, معظم له به پوشيدن لباس پيامبر گرامي اسلام (صلي الله عليه وآله) مفتخر گشته وبه دست مرجع ديني آية الله العظمي سيد يونس اردبيلي (قدس سره) ملبس گشتند. سيد يونس در آن هنگام در اردبيل مقيم بود, وسپس به مشهد الرضا(عليه السلام) منتقل گشت.
.
در سال 1363 هـ ق به اذن عموي فقيه ايشان, سيد موسي فقيه مرتضوي, امامت مسجد والدش كه معروف به <مسجد بازار> بود ونيز اممت (مسجد سيد احمد) را بعهده گرفت. از آنجا كه ايشان جواني خوش كردار وخليق بود واز خانواده أي علمي واصيل شمرده مي شد, مردم نماز جماعت ايشان را به گرمي استقبال مي نمودند وبراي وي احترامي خاص قائل بودند, وجهت حل مشكت خود يا خانواده بدو رجوع مي نمودند.
معظم له همچنان كه در بين مردم به تقوا وعفت مشهور بود, در بين علما ومحصلان نيز به فضيلت وعدالت معروف بود.
دوران تحصيل
فقیه مرحوم در تحصيل علم, وفهم ظرا