به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ آيت‌الله‌العظمی سبحانی در بيانيه‌ای به مناسبت برگزاری كنگره بزرگداشت آيت‌الله ميرزا جواد تهرانی، تصریح کرد: این فقيد سعيد در سخن گفتن با مخالفان، حتی مخالفانی مانند پاپ و بها و كسروی، آن چنان ادب اسلامی را رعايت می‌كرد كه تحمّل ادب او ما را به شگفت می‌آورد و اين خود برای همه درسی است آموزنده و اسوه‌ای است كه بايد از آن پيروی كنيم و در عين اين‌كه از عقايد خود سر سوزنی كنار نرويم، در عين حال احترام طرف را حفظ كنيم تا سخن ما نافذ باشد.
به گزارش روابط عمومی آستان مقدّس حضرت عبدالعظیم الحسنی علیه السّلام، متن این بیانیّه که در همایش بزرگداشت آيت‌الله ميرزا جواد تهرانی، در تالار شیخ صدوق(ره) در حرم مطهر قرائت شد، به اين شرح است:
" سخن گفتن درباره شخصيّت‌های بزرگ و فرهيخته كه علوم و دانش‌های اسلامی را در خود جای داده و به فضايل اخلاقی و سجايای انسانی آراسته شده‌اند، آن هم در يك فرصت كوتاه بسيار مشكل است، زيرا هر برگی از حيات علمی و اخلاقی آنان برای خود سخنی می‌طلبد و لذا ما فقط به گوشه خاصی از زندگی ايشان اشاره می‌كنيم و آن، اسوه و الگو بودن فقيد سعيد در زندگی علمی و اجتماعی است.
امروز برای هدايت مشتاقان راه كمال و فضيلت راه‌های فراوانی هست، اما يكی از آن راه‌ها وجود الگوی مجسم در جامعه انسانی است كه زندگی آنان می‌تواند برای هگان سرمشق، و عملا هدايت‌گر باشد.
قرآن مجيد، پيامبر گرامی(ص) را اسوه می‌خواند و می‌گويد: «لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ» پيامبر(ص) نمونه بارز كمال و جمال حق در جامعه، رفتار او نيز به سان گفتارش، راهنما و هدايت آفرين بود.
عالم ربانی، مفسر گرانسگ، مرحوم آيت‌الله ميرزا جواد آقا تهرانی به حق نمونه كامل اخلاق و فضايل و برجستگی بود. گوينده اين سخن كه با چند نخ خواسته است در رديف خريداران يوسف قرار بگيرد، قريب چهار ماه در مجلس خبرگان نخست در سال 58 با ايشان مأنوس بوده و از نزديك كمالات معنوی و روح بلند او را احساس می‌كرد.
امير مؤمنان(ع) در تفسير آيه «رِجَالٌ لَّا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَن ذِكْرِ اللَّهِ» مردانی كه در آيه به آنها اشاره شده، چنين می‌ستايد: «ما برح‌الله، عزت آلاؤه، فی البرهة بعد البرهة و فی ازمان فترات، عباد ناجاهم فی فكرهم و كلهم فی ذات عقولهم، فاستصبحوا بنور يقظة فی الابصار و الاسماع و الافئدة يذكرون بايام الله و يخوفون مقامه بمنزله الادلة فی الفلوات»(نهج‌البلاغه خطبه 222).
آيت‌الله تهرانی در عين بهره‌گيری از عالمان معاصر خود چه در نجف اشرف و چه در مشهد مقدس، از عالم بالا نيز فيوضات و يافته‌هايی داشت و مصداق بارز «عباد ناجاهم فی فكرهم و كلهم فی ذات عقولهم» بود، و لذا اين نورانيت در سخنان و نگارش‌های او ، كاملا هويدا است. او در عين حالی كه از برون كسب آگاهی كرده ولی از درون نيز حقايقی را درك نموده است، و در سايه پيمودن راه عبوديت و بندگی و مهار نفس، سراپا تسليم اوامر الهی بود و می‌كوشيد كه لحظه‌ای از ياد حق غافل نباشد و در حقيقت نشانه‌های پرهيزكاران در او جلوه‌گر بود و مصداق گفتار امير مؤمنان(ع) به همّام به شمار می‌آمد كه: «غضو ابصارهم عما حرم‌الله عليهم و وقفوا اسماعهم علی العلم النافع لهم. هم و الجنة كمن قد رآها و هم فيها منعمون و هم و النار كم قد رآها و هم فيها معذبون».
فقيد سعيد در سخن گفتن با مخالفان، حتی مخالفانی مانند پاپ و بها و كسروی، آن چنان ادب اسلامی را رعايت می‌كرد كه تحمل ادب او ما را به شگفت می‌آورد و اين خود برای همه درسی است آموزنده و اسوه‌ای است كه بايد از آن پيروی كنيم و در عين اين‌كه از عقايد خود سر سوزنی كنار نرويم، در عين حال احترام طرف را حفظ كنيم تا سخن ما نافذ باشد.
بيت خاندان او در تهران مركز علما و دانشمندان و خطيبان ارجمند بود. برادر بزرگ ايشان مرحوم حاج آقا رضا ترخانی مورد احترام قاطبه تهرانی‌ها بوده تا آنجا كه من در خاطرم هست، مرحوم آيت‌الله‌العظمی بروجردی، ايشان را به عنوان امين عام در ساخت مسجد اعظم قرار داده بود و او با وجود تمكن مالی به سان يك كارگر در مسجد حضور می‌يافت و عمليات ساختمانی را سرپرستی می‌كرد و گاهی در سلام بر ما پيشی می‌جست. برداره‌زاده ايشان كه اخيرا درگذشت، شاخه‌ای از اين شجره طيبه بود كه در كليه كارهای خير شركت می‌نمود و مسجد امام قم را احيا كرد، تو گويی اين خاندان مصداق بارز اين آيه مباركه است كه «أَلَمْ تَرَ كَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَیِّبَةً كَشَجَرةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء تُؤْتِی أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا».
ما اين ضايعه علمی و اخلاقی را به حضرت ولی عصر(عج الله تعالی فرجه الشريف) و علما و آيات عظام و حوزه علميه مشهد و وابستگان دور و نزديك تسليت گفته و سخن خود را با اين جمله پايان می‌بخشم كه «وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا».
قم ـ جعفر سبحانی، 29/2/1389 "
سرويس خبرنگاران / معصومه علیمردانی
.........................
پایان پیام/ 118