به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ اين مراسم با حضور شخصيت‌هاي علمی، فرهنگي و علاقمندان به امام خميني و انقلاب اسلامي از طبقات مختلف برگزار شد.
در این مراسم ابتدا دكتر « تيسير حميه » رئيس دانشكده كشاورزي دانشگاه لبنان اظهار داشت: هنگامي كه امام پيروز به تهران بازگشت همچون ساير رهبران انقلاب‌ها درون كاخ‌هاي باقي‌مانده از سران قبل اقامت نگزيد و براي چنين كاري بهانه نياورد و همانطوري زيست كه در نجف زندگي مي‌كرد. خداوند اين امام را عزت دنيا و آخرت بخشيد و او را در مقابل دشمنانش ياري نمود. امام چنانكه جدش اميرالمؤمنين فرمود، خدا در نظرش بزرگ بود و هر آنچه غير خدا در چشمش كوچك شمرده شد. با آن كه ميليون‌ها دلار وجوهات شرعي دريافت مي‌نمود ولي در خانه‌اي اجاره‌اي زندگي مي‌كرد و خرج روزانه‌اش در حد كمترين مبلغ ممكن بود.
سخنران در ادامه به سفر ادوارد شواردنادزه وزير خارجه شوروي به تهران و ديدار با امام خميني براي تحويل پاسخ گورباچف به نامه ايشان اشاره و تعجب شواردنادزه از سادگي زندگي امام و عدم وجود هيچگونه تشريفات و تجملات را توصيف كرد و افزود: امام مصداق آن كلامي است كه «دنيا او را مي‌خواست و او دنيا را نخواست» از هيچ قدرتي جز خدا هراس نداشت و نسبت به آنچه انجام مي‌داد اطمينان قلب داشت.
دكتر « تيسير حميه » در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به تيزبيني و آينده‌نگري امام، سخنان امام خطاب به صدام كه روزي مي‌رسد كه حاميانت، خودشان تو را سرنگون مي‌كنند و همچنين خطاب امام به سران كشورهاي خليج فارس (كه از صدام حمايت همه جانبه مي‌كردند) مبني بر اين كه روزي تركش صدام آنها را هم خواهد گرفت، گفت: گذشت زمان نشان داد امام چه دقيق آينده را همچون صفحه‌اي روشن در مقابل خود مي‌ديده است، همان‌طور كه آينده اتحاد جماهير شوروي را نيز پيش‌بيني كرد و طي نامه‌اي به گورباچف هشدار داد.
در این نشست وابسته فرهنگي ایران نیز با اشاره به ثبات و استمرار موضع امام خميني(ره)، عليه صهيونيستها از زماني كه به‌عنوان مرجع تقليد در حوزه علميه قم حضور داشتند تا پايان عمر شريفشان، فتواي امام خميني در سال 1968 در پاسخ به سؤال نماينده فتح با ايشان را يادآور گرديد كه در آن علاوه بر تجويز صرف اندازه كافي از حقوق شرعي به مجاهدين عليه صهيونيستها، از همه مسلمانان خواستند تمام نيرو و امكانات خود را در اين راه بكار گيرند.
سرویس خبرنگاران سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي/ سید جواد طباطبایی
...............
پایان پیام 132