به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ"مشرق عباس" امروز در تحلیلی برای روزنامه فرامنطقه ای الحیات بدون تفکیک دقیق مسائل و با آوردن بدون دلیل نام ایران در کنار آمریکا و برخی دیگر کشورها به عنوان حامیان سناریوهای خارجی تشکیل دولت در عراق آورده که اخیرا مشاهده شد پس از آنکارا، واشنگتن و تهران، دمشق نیز وارد جریان سیاسی درعراق شده است.
سوریه با برگزاری دیدار میان "ایاد علاوی" و "مقتدی صدر" رهبران فهرست العراقیه و جریان صدر، این دیدار را به جایگاهی برای انتقاد از ائتلاف دولت قانون به رهبری "نوری المالکی" تبدیل کرد. انتقاداتی که با واکنش مالکی مواجه شد.
از طرفی مجلس اعلای اسلامی و جریان صدر اخیرا از طرح آمریکا برای تقسیم قدرت میان مالکی و علاوی خبر داده بودند. در حالی که ائتلاف دولت قانون از زبان "علی الدباغ" سخنگوی خودش این مسئله را رد کرد.
در مقابل، فهرست العراقیه که از دیدار بایدن استقبال کرده بود، نسبت به سفر هیئت هایی از مجلس اعلا (به ریاست عمار حکیم) و حزب الدعوه (به ریاست مالکی) به تهران اعتراض کرد. اما حزب الدعوه و مجلس اعلا فشار ایران در این مسئله را تکذیب کردند.
در این میان دیدارهای مکرر"طارق الهاشمی" و دیگر رهبران فهرست العراقیه از ترکیه انتقاداتی را به همراه داشت. جریان های کرد، ائتلاف دولت قانون و ائتلاف ملی همگی با انتقاد از این دیدارها نقش آنکارا در تعیین مصالح عراق را رد کردند.
مقاله نویس الحیات در ادامه با عدم تفکیک دقیق مسائل چهار سناریوی خارجی تشکیل دولت عراق را به این صورت مطرح می کند:
- واشنگتن معتقد است در صورت تقسیم قدرت درعراق میان علاوی و مالکی می تواند نفوذ ایران را در این کشور متوقف کند و همچنین اعتقاد دارد که ائتلاف میان علاوی و مالکی به حل مسئله تروریسم درعراق کمک می کند.
- نویسنده در ادامه به زعم خود آورده تهران که خواهان جلوگیری از نفوذ آمریکا درعراق است همچنان بر عدم تغییر وضعیت حکومت در این کشور پس از سال 2003 تاکید دارد. بر این اساس، تلاش می کند تا ائتلاف اتحاد ملی میان شیعیان عراق (ائتلاف دولت قانون و ائتلاف ملی) حتی به قیمت قبول کردن نخست وزیری مالکی توسط مخالفین نتیجه دهد.
- ترکیه در واقع در پی ایجاد یک مرکز ثقل منطقه ای درعراق است. آنکارا با توجه به دیدگاههای سکولار جریان علاوی از طرفی و مشکلی که با کردها دارد، خواهان ایجاد حکومتی درعراق است که شکل گیری آن در جهت آرمانهای سرمایه گذاری و اقتصادی ترکیه باشد.
سناریو مورد نظر ترکیه در نزدیکی بیشتر میان علاوی و کردها و از طرفی نزدیک ساختن این دو به جریان صدر خلاصه می شود. علت تمرکز ترکیه بر جریان صدر آن است که این جریان هواداران بسیاری میان شیعیان عراق داشته و از سوی دیگر رابطه نزدیک و خوبی با آنکارا دارد.
البته آنکارا مشکلی با ائتلاف مالکی و علاوی که مورد نظر آمریکا است، ندارد. اما با موضع واشنگتن درقبال جریان صدر و طرفهای کرد چندان موافق نیست.
- اما دمشق از روابط راهبردی با تهران و آنکارا سود می برد، در موضع بقای مالکی [در پست نخست وزیری] با هر دوی آنها اختلاف نظر دارد. سوریه پس از مشکلات اخیر با دولت مالکی در زمینه تشکیل دادگاه بین المللی برای بررسی انفجارهای خونین بغداد دیگر جایی برای حضور مالکی در قدرت نمی بیند و بر خروج وی از صحنه سیاسی و حداقل از دایره تصمیم سازان سیاست تاکید دارد.
بر این اساس سوریه در پی ایجاد یک شراکت راهبردی میان علاوی و صدر است و البته مشکلی با توسعه دایره این همکاری با حضور مجلس اعلا، کردها و عناصر جدا شده از ائتلاف مالکی ندارد.
البته نویسنده این سرمقاله در ادامه به طرح مورد نظر اعراب نیز در مسئله تشکیل دولت در عراق اشاره می کند و می نویسد: کشورهای عربی شامل عربستان، کویت، مصر، اردن و برخی دیگر از کشورهای حاشیه خلیج فارس با پنهان نکردن حمایت خود از علاوی، درباره تشکیل دولتی فراگیر توافق نظر دارند.
اعراب البته در صورتی که مسئله تشکیل دولت به بن بست برسد با گزینه توافقی (برای پست نخست وزیری) مشکلی ندارند. آنها در نهایت سناریوی ترکیه را نسبت به سناریوی آمریکا ترجیح داده و فاصله خود را با سناریوی ایران حفظ می کنند.
البته لازم به ذکر است که نویسنده الحیات به نقش مخرب عربستان در تحولات عراق و حمایت از برخی گروههای خاص اشاره ای نکرده است.
.........................
پایان پیام/127