به گزارش خبرگزاري اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام نجف لكزايي در نشست تخصصي سياست از منظر قرآن كه به همت دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم در هجدهمين نمايشگاه بين‌المللي قرآن كريم برگزار شد، گفت: سياست قرآني در راستاي شكوفايي جسم و روح انسان است ولي سياست غيرقرآني سياستي طاغوتي است كه در آن روح انسان پژمرده شده و به طبع آن جسم نيز فرسوده مي‌شود.
رئيس پژوهشكده علوم و انديشه سياسي پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي با بيان اينكه ما ابتدا بايد به اين پرسش كه «ماهيت امر سياسي چيست؟» پاسخ دهيم، اظهار داشت: اگر ماهيت امر سياسي را روشن سازيم مي‌توانيم به شكل دقيق‌تري بگوييم انتظار مباني سياسي از قرآن انتظار منطقي است.
وي ادامه داد: كانون امر سياسي در قرآن از بحث دوست و دشمن آغاز مي‌شود ولي در اين بحث متوقف نمي‌شود، قرآن بحث دوست و دشمن را به بحث ايمان و كفر، نور و تاريكي، نبوت انبيا الهي، رهبران الهي و طاغوت‌ها، فرعونيان و كساني كه در برابر رهبران الهي ايستاده‌اند، ارتقاء داده است.
رئيس پژوهشكده علوم و انديشه سياسي پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي با بيان اينكه يكي از سوره‌هاي جامع در حوزه سياست سوره مباركه اعراف است، خاطرنشان كرد: در سوره مبارك اعراف دو كلمه «اتبعو» و«ولااتبعو» آمده است، يعني اينكه تبعيت كنيد از آنچه خدا گفته است و تبعيت نكنيد آنچه وابسته به غير خداوند است.
وي با بيان اينكه جايگاه نخستين دوست و دشمن در وجود خود انسان است، تصريح كرد: هواي نفساني دشمن و حاكميت عقل به عنوان دوست معرفي شده است، جايگاه دوست و دشمن در قرآن كريم از خود فرد شروع مي‌شود و در سطح جامعه نيز مطرح مي‌شود.
حجت‌الاسلام لكزايي در بخش ديگري از سخنان خود با بيان اينكه تفاوت سياست قرآني و غير قرآني در چند محور خلاصه مي‌شود، اظهار داشت: تفاوت نخست در منابع است، منابع سياست قرآني در وحله نخست وحي است و اتكاي آن به لحاظ معرفت شناسي به وحي است و در وحله دوم سنت معصومين و فرمايشات پيامبر اكرم(ص) است.
وي با بيان اينكه تفاوت دوم در مباني است، خاطرنشان كرد: مباني انسان شناسي قرآني از غير قرآني متفاوت است و در قرآن شناخت انسان به گونه‌اي است كه با مرگ به پايان نمي‌رسد، ولي در سياست غير قرآني اينگونه نيست.
رئيس پژوهشكده علوم و انديشه سياسي پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي اضافه كرد: سومين تفاوت در هدف و غايت است، هدف اصلي سياست قرآني قرب به خداوند است و حكومت اسلامي تلاش دارد تا زمينه‌هايي فراهم كند تا عبادت خداوند براي انسان‌ها آسان‌تر شود.
وي بيان داشت: تفاوت چهارم در رهبران خلاصه مي‌شود، در سياست قرآني سياست‌مداران عبارتند از انبياء، اوليا، ائمه و معصومين(ع) و همچنين فقهاي جامع الشرايط ولي در سياست غيرقرآني اينگونه نيست.
رئيس پژوهشكده علوم و انديشه سياسي پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي با بيان اينكه سياست قرآني سياستي متعاليه است، بيان داشت: سياست قرآني در راستاي شكوفايي جسم و روح انسان است ولي سياست غيرقرآني سياستي طاغوتي است كه در آن روح انسان پژمرده شده و به طبع آن جسم نيز فرسوده مي‌شود.
...................
پایان پیام/146