به گزارش خبرگزاري اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ حضرت آیت الله مکارم شیرازی ظهر امروز در جلسه تفسیر خود که هر روز در حرم حضرت معصومه(س) برگزار می شود، با بیان اینکه درک شبهای قدر و شرکت در عزای امیرالمومنین علی(ع) از بزرگ ترین نعمت های الهی است که باید قدر آن را دانست، گفتند: خوشا به حال کسانی که در این شبها با ولایت علی(ع) بیشتر آشنا می شوند و سعی می کنند برنامه زندگی شان را با برنامه آن حضرت تنظیم کنند.
ایشان در ادامه بحث تفسیر با بیان اینکه قوم صالح طلبکارانه جواب وی را دادند که چرا مانع از پرستش میراث نیاکانمان می شوی، گفتند:تقلید قوم صالح از نیاکانشان همان مسئله تقلید کورکورانه است و تقلید از جاهل است که یکی از بزرگترین اشتباهات است .
این مرجع تقلید با بیان اینکه مسئله تقلید دارای چهار صورت تقلید جاهل از جاهل، عالم از جاهل، عالم از عالم و جاهل از عالم می باشد، گفتند:کسی که چیزی را نمی داند باید از کسی که می داند پیروی کند نه اینکه به جاهل رجوع کند، این مسئله ای است که تمام عقلاء می پسندند و اینکه بعضی می گویند چرا در مسائل دینی باید تقلید کرد به این دلیل است که همان طورکه انسان در هر مسئله ای به متخصص آن رجوع می کند و در طبابت به پزشک رجوع می کند باید در مسائل دینی هم باید به متخصص آن رجوع کند.
ایشان با بیان اینکه آنچه که زشت است تقلید جاهل از جاهل است،تصریح کردند: در طول تاریخ تمام اقوام بت پرست دلیلشان بر اصرار بر بت پرستی تقلید از نیاکان بوده است و تمام خرافات در میان ملت ها به واسطه تقلید جاهل از جاهل است،در حالی که ما باید آداب و رسوم نیاکان را در ترازوی عقل بگذاریم و هرآنچه را عقل می پسندد را انجام دهیم و آنچه را رد می کند، کنار بگذاریم.
استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم با بیان اینکه قوم صالح حتی با دیدن معجزه پیامبرشان دست از لجاجت برنداشتند، گفتند:شتری که به قدرت لایزال الهی از دل کوه بیرون آمده بود و سند حقانیت صالح بود وقتی در ابادی حرکت می کرد باعث می شد مردم با دیدن آن به صالح ایمان بیارورند و بت پرستان تحمل دیدن این وضعیت را نداشتند وبا اینکه صالح خواسته بود به آن آسیبی نرسانند، بت پرستان تصمیم به از بین بردن آن شتر گرفتند.
ایشان در ادامه افزودند: سرانجام بت پرستان یک فرد قصی القلب و بی رحم را برای از بین بردم شتر انتخاب کردند وآن شخص شتر را پی کرد و وقتی به زمین افتاد او را کشتند و صالح وقتی از کار آنها مطلع شد گفت به شما گفته بودم این کار را نکنید حال که انجام دادید منتظر عذاب الهی که سه روز دیگر نازل می شود، باشید.
این مرجع تقلید با بیان اینکه سرانجام عذاب الهی صادر شد و به دستور خداوند صالح و مومنان از شهر خارج شدند تا از عذاب در امان باشند، گفتند:صاعقه ای از از آسمان نازل شد و همه آنها را از بین برد و وقتی مومنان برگشتند دیدند بدنهای بی جان بت پرستان بر روی زمین افتاده است و همه ثروتشان اتش گرفته است و چنان شده که گویا اصلا کسی در آنجا زندگی نمی کرده است.
ایشان در ادامه با بیان اینکه اگر یک نفر جنایتی را در غرب عالم انجام دهد و شخصی در شرق به عمل او راضی باشد، در گناه او شریک است به بیان نکته ای از مولی علی(ع) در این زمینه اشاره کردند و گفتند: به فرموده علی(ع) ناقه ثمود را یک نفر پی کرد ولی قرآن آن را به همه نسبت داد و این به دلیل این است که دیگران هم چون راضی به فعل او بودند در گناهش شریک شدند.
این مرجع تقلید در بخش دیگر از سخنانشان با تاکید بر لزوم آشنایی جوانان با نهج البلاغه به خطبه 201 اشاره کردند و گفتند:در این خطبه مولی می فرماید اگر در مسیر هدایت گام برمی دارید و دیدید هم سفرهایتان کم هستند و عده زیادی به بیراهه می روند، وحشت نکنید و بعد می فرمایند گروههایی در جامعه تشکیل می شوند که با یکدیگر اختلاف دارند و تنها راضی بودن به یک برنامه می تواند آنها را با هم متحد سازد.
ایشان با بیان داستانی از "غزوه العشیره" گفتند:عمار یاسر نقل می کند در این جنگ با علی(ع) برای استراحت روی خاکها خوابیده بودیم که پیامبر صدایمان زد و گفت دونفر در تاریخ شقی تری مردم هستند؛ اشقی الاولین کسی بود که ناقه صالح را پی کرد و مانع هدایت دیگران شد و خطاب به علی(ع) گفت اشقی الاخرین هم کسی است که فرق نازنین تو را می شکافد و اجازه نمی دهد مردم از هدایت و نورانیت تو استفاده کنند.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی در پایان گفتند : علی(ع) در روز 13ماه مبارک رمضان بالای منبر بودند و صحبت پیامبر را که در روز غزوه العشیره گفته بودند را به خاطر داشتند و مردم را نصیحت می کردند وحسنین هم حضور داشتند که از امام حسن (ع) پرسیدند چند روز از ماه سپری شده که جواب دادند 13 روز و از امام حسین(ع) پرسیدند چند روز از ماه باقی مانده که حضرت جواب دادند 17 روز و علی(ع) روبه مردم کردند و گفتند:" به همین زودی محاسن من را به خون فرقم رنگین می کنند" و کار به جایی رسید که علی(ع) آرزوی مرگ می کند و وقتی شمشیر بر فرق مبارکش فرود می آید فزت و رب الکعبه می گوید.
.........................
پایان پیام/135 ـ 141