به گزارش خبرگزاري اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی ظهر امروز در ادامه جلسه تفسیر خود که در روزهای ماه مبارک رمضان در حرم حضرت معصومه(س) برگزار می شود، با بیان اینکه باید پایه های اعتقادی جامعه و دانشگاه ها صحیح باشد، گفتند: باید در مدارس و دانشگاه ها برنامه اعتقادی به صورت صحیح ارائه شود، بسیاری دانشجویان مومن و معتقد به برنامه های اسلامی هستند ولی بعضی دانشگاه ها هم هستند که رعایت نمی کنند و مردم از آنها شکایت دارند، من به دولت عرض می کنم اگر دانشگاه ها خراب باشند دانشجویی که از آن فارغ التحصیل می شود یا خارج می رود و به بیگانگان خدمت می کنند و یا اگرهم در داخل خدمت کند خیانت خواهد کرد.
ایشان در ادامه بحث تفسیر به داستان اصحاب الرس رسیدند و گفتند:شرح حال اصحاب الرس در سوره فرقان ذکر شده است وآنچه در روایات آمده است اینستکه اصحاب الرس جمعیتی بودند که در شامات و یا در شمال یا غرب ایران در12 شهر آباد زندگی می کردند وزندگی خوب و پررونقی داشتند اما عیب بزرگ آنان این بود که یک درخت صنوبر بزرگ و قدیمی را خدای خود می پنداشتند و آن رامی پرستیدند ودرمقابلش سجده می کردند.
این مرجع تقلید در ادامه گفتند:اصحاب الرس علاوه بر اینکه دست از پرستش آن درخت برنداشتند بلکه بعد از مدتی بذر آن درخت را هم در جایی دیگری کاشتند و و درختان کوچک صنوبر را نیز خدای خود فرض کردند و اجازه نمی دادند از نهری که با آن درختان صنوبر کوچک را آبیاری می کردند کسی آب بنوشد و می گفتند آن نهر مخصوص خدایان است.
ایشان با بیان اینکه اصحاب الرس علاوه بر بت پرستی دچار مفاسد اخلاقی نیز بودند، گفتند:آنها بدتر از بت پرستی مرتکب اعمال خلاف عفت می شدند و هرچند پیامبرشان به آنان می گفت شما از درختان برتر هستید و نباید آنان را پرستش کنید و این مفاسد اخلاقی را که باعث عذاب الهی می شود کنار بگذارید قبول نمی کردند.
ایشان در ادامه به آداب و رسوم اصحاب الرس اشاره کردند و گفتند: آنها 12 شهر به نام ماه های سال شمسی داشتند که در هر ماه در یکی از آن شهرها عید می گرفتند و آخر 12ماه هم جشن بزرگی می گرفتند و به هوسرانی و شهوترانی می پرداختند.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی در بخش دیگری از سخنانشان به بیان فضائل امیرالمومنین علی(ع) پرداختند وگفتند: به شهادت کتب شیعه و سنی در زمان خلفاء هر مشکلی پیش می آمد از علی(ع) کمک می گرفتند و به عنوان نمونه یک روز عده ای نزد خلیفه دوم رفتند و از او خواستند دعوای دو زن را که دریک شب در منزلی با هم دو نوزاد پسر و دختر بدون اینکه قابله ای آنجا باشد به دنیا آورده اند و بر سر آن اختلاف دارند را حل کند که او از این امر متحیر ماند و آن را به علی(ع) که در آن موقع در نخلستان مشغول آبیاری نخلها و تلاوت قرآن بود ارجاع داد، وقتی مسئله را به علی(ع) گفتند حضرت مشتی از خاک از زمین برداشت و گفت حل این مسئله از برداشتن مشتی خاک از زمین برای من ساده تر است، و حضرت آن دو زن را خواست وگفت به آنها دو ظرف بدهید تا شیر خودشان را در آن ظرفها بدوشند و وقتی چنین کردند ، حضرت دستور داد ظرفها را وزن کنند وگفتند زنی که شیرش کمتر و سبک تراست فرزند دختر از آن اوست به این دلیل که دختر لطیفتر است و غذایش هم سبکتر می باشد، اما زنی که ظرف شیرش سنگین تر است فرزند پسر برای اوست به این دلیل که پسر موجودی خشن تر و غذایش هم سنگین تر است.
ایشان در ادامه ذکر فضائل حضرت علی(ع) افزودند: ابن عباس در فضائل علی(ع) می گوید: شبی خدمت علی(ع) رفتم و از ایشان خواستم تفسیر "بسم الله الرحمن الرحیم" را به من بیاموزد، و علی(ع) از شب تا به هنگام طلوع فجر درباره "باء بسم الله" صحبت کرد و هنوز هم کلام مولی ادامه داشت.
......................
پایان پیام/135