به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ دیروز تعدادی از شیعیان شهر "کراچی" پاکستان که از تشییع جنازه یک شهید باز میگشتند در منطقه "لیاقت آباد" مورد تیراندازی مستقیم نیروهای شبه نظامی مستقر در شهر قرار گرفتند. بر اثر این تیراندازیها 2 نفر شهید و 2 نفر دیگر زخمی شدند.
دو روز قبل یک نفر از شیعیان در منطقهی "رضویه سوسایتی" به ضرب گلوله تکفیریها به شهادت رسیده بود که به خاک سپرده شد و شیعیان از مراسم دفن او بازمیگشتند.
حملهی نیروهای دولتی و شبه نظامی به منطقهی شیعهنشین رضویهسوسایتی (آن هم با صدای تکبیر!) باعث درگیریهایی در بسیاری از مناطق شهر کراچی شد که در نتیجه آن بیش از 18 نفر از اعضای گروهها و سازمانهای مختلف کشته شدند. در این میان 4 نفر از شیعیان نیز به دست نیروهی شبه نظامی موسوم به "رنجرز" به شهادت رسیدند و تعداد شهیدان شیعه در دو روز اخیر در شهر کراچی به 7 نفر رسید.
براساس این گزارش «رحمان ملک» وزیر کشور پاکستان از نیروهای حملهکننده به شیعیان تقدیر به عمل آورده و برای هر یک از آنها جائزه و پاداش تعیین کرده است. این در حالی است که شیعیان پاکستان اعتقاد دارند که حمله به شیعیان کراچی همزمان با شیعیان پاراچنار به دستور مستقیم دولت مرکزی صورت گرفته است. لذا همانگونه که در کویته و پاراچنار نیروهای دولتی به حمایت از طالبان پرداخته و شیعیان را هدف قرار دادهاند در کراچی نیز این اتفاق افتاده است.
همچنین برخی ناظران معتقدند که نیروهای حملهکننده به شیعیان، طالبانی هستند که یونیفورم دولتی بر تن دارند و تحت امر فرمانده نیروهای رنجرز در کراچی فعالیت میکنند.
دلیل حملات مستقیم نیروهای دولتی به شیعیان در شهرها و مناطق مختلف بر کسی معلوم نیست. به نظر میرسد تروریستها که تحت امر "شرکت آمریکایی بلک واتر" و سازمانهای امنیتی داخلی پاکستانی علیه شیعیان فعالیت میکنند، نتوانستهاند از عهده انتظارات اربابان خویش بر آیند؛ بنا براین نیروهای دولتی در همه موارد به تکمیل اقدامات تروریستی تروریستهای موسوم به نامهای مختلف ـ از جمله طالبان ـ همت میگمارند.
از سوی دیگر حمله نیروهای دولتی و شبه نظامی به شیعیان با شعار الله اکبر، پدیده عجیبی بوده است که باعث بروز بسیاری پرسشها میشود.
شایان ذکر است که علمای شیعه پاکستان و نیز مجلس وحدت مسلمین این کشور طی کنفرانس مطبوعاتی این اقدام نیروهای دولتی را «تروریسم دولتی» نامیده و آن را بشدت محکوم کردند.
................................
پایان پیام / 101 ـ 110