به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ آيت‌الله عبدالله جوادي آملي در ديدار مديران و نويسندگان مركز اسناد و تحقيقات دفاع مقدس سپاه با بيان اينكه سيره نويسي و روايت‌گري نوعي حمل و نقل جنگ است و سبقه علمي ندارد، اظهار داشتند: سيره نويسي يعني آنچه كه اتفاق افتاد و شخصي آن را مشاهده كند و بنويسد، اما علم آن است كه حوادث جنگ تحميلي را از يك سو و آنچه كه در ايران، خاورميانه و خاور دور و نزديك مي‌گذرد را درون كاوي، جمع بندي و تحليل كند و در مسئله دفاع مقدس نيز بايد بررسي و تحليل شود كه چه كسي دستور اين جنگ را ارائه داد و دليل اين دستور چه بوده است.
استاد حوزه علميه جنگ عراق عليه جمهوري اسلامي را نوعي جنگ جهاني دانستند و افزودند: معناي جنگ جهاني اين نيست كه همه كشورها با همديگر بجنگند. در جنگ تحميلي همه كشورهاي قدرتمند جهان از طريق نيروي انساني، ادوات جنگي، تبليغات و... عليه جمهوري اسلامي بسيج شدند و راه كشورمان را بستند و راه عراق را گشودند.
آيت‌الله جوادي آملي تصريح كردند: در آن زمان فقط تعداد معدودي از كشورها از جمله سوريه، مراكش، ليبي و الجزاير، چشمشان به جمهوري اسلامي ايران بوده است.
ایشان با ذكر مثالي در همين رابطه اظهار داشتند: كسي كه از طريق عكس تشخيص مي‌دهد روده بيمار ورم دارد، كار علمي نكرده است؛ اما طبيبي كه زمينه پيدايش اين ورم و راه علاج آن را تشخيص دهد كار علمي كرده است.
ایشان افزودند: در گذشته سن و سابقه تحصيلي جوانان اجازه نمي‌داد كه مطالب مربوط به جنگ به صورت وسيعي ارائه شود، اما در حال حاضر چون سطح علمي و سن افراد جامعه بالا رفته است توقع براي توجه بيشتر به مباحث جنگ بيشتر شده است.
اين مرجع تقليد وابستگي ايران به اجانب در گذشته را يكي از علل پيشرفت نكردن آن عنوان كردند و گفتند: در وقايعي همچون جنگ جهاني اول، جنگ جهاني دوم و كودتاي ننگين 28 مرداد هر چه از ايران خواستند، تحويل آنها داده شد اما در دفاع مقدس كه دستاوردهاي زيادي داشت، هر چه خواستيم گفتيم و هر چه مي‌خواستيم گرفتيم.
آيت‌الله العظمی جوادي آملي اظهار داشتند: در گذشته هميشه دست ما در برابر بيگانگان براي تسليم بالا بود و برده آنها بوديم و هر چه آنها گفتند بايد اطاعت مي‌كرديم، اما در جنگ تحميلي و جريان 17 شهريور و امثال آنها با وجود اينكه شهداي زيادي تقديم كرديم اما وابسته به بيگانگان نبوديم.
ایشان در بخش ديگري از فرمايشات خود به تشريح كودتاي ننگين 28 مرداد 1332 پرداختند و خاطرنشان كردند: در آن زمان مصدق با راهنمايي مرحوم آيت‌الله كاشاني مردم را روشن كردند كه نفت به عنوان سرمايه مردم توسط بيگانگان غارت مي‌شود، از اين رو مردم قيام كردند و شعار «مرگ بر شاه» از آنجا به عنوان شعار رسمي مردم تهران مطرح شد.
اين استاد حوزه ادامه دادند: از صبح روز 28 مرداد كه مصدق و اعضاي هيئت دولت به زندان منتقل شدند شعار مرگ بر شاه توسط مردم در تهران بيان مي‌شد، اما همين مردم در ساعت دو بعدازظهر شعار «جاويد شاه» سر مي‌دادند، ولي وقتي دين در جامعه مطرح شد با اينكه تعدادي زيادي از مردم در روزهاي 16 شهريور، 17 شهريور و 18 شهريور و ساير روزهاي قبل از پيروزي انقلاب اسلامي به شهادت رسيدند اما شعار «مرگ بر شاه» ادامه داشت.
ایشان با تاكيد بر توجه به انديشه و انگيزه ديني مردم اظهار داشتند: اين انديشه و انگيزه ديني بايد مثل گلاب معطر به تاريخ دفاع مقدس دميده شود.
آيت‌الله العظمی جوادي آملي با اشاره به تبعات سوء بي‌توجهي به اين دو مقوله مهم تصريح كردند: اگر انديشه و انگيزه ديني در بخش نظر و عمل از جامعه گرفته شود اين جامعه نوعي تفاله است و از آن جز تسليم در برابر بيگانگان كاري ساخته نيست.
ایشان دفاع مقدس را به دو بخش جنگ داخلي و خارجي تقسيم كردند و در همين رابطه يادآور شدند: پس از پيروزي انقلاب اسلامي، ايران حدود دو سال درگير جنگ داخلي بود و در واقع دفاع مقدس را بايد دفاع 10 ساله دانست.
آيت‌الله العظمی جوادي آملي گفتند: انديشه و انگيزه ديني دو عنصر كليدي است كه هم انقلاب اسلامي را به پيروزي رساند و هم موجب پيروزي رزمندگان اسلام در جنگ تحميلي شد و اگر اين عناصر كليدي را از انقلاب اسلامي برداريم چيزي جز تفاله از آن باقي نمي‌ماند.
ایشان بر لزوم بررسي و تحليل دقيق و حسابشده جنگ تحميلي تاكيد كردند و افزودند: اگر ما تاريخ جنگ را ننويسيم، دشمنان به دلخواه خودشان اين تاريخ را مي‌نويسند، بنابراين تاريخ‌نويسي جنگ بايد مستقل و حساب شده باشد و محتواي آن در دانشگاه‌ها تدريس شود و اين مطالب به صورت رقيق‌تر در مقاطع پايين‌تر تحصيلي از جمله دبيرستان، راهنمايي و دبستان ارائه شود.
اين مرجع تقليد افزودند: ما موظفيم آثار همه افرادي كه مؤمن هستند و از اين دنيا رخت بربستند را زنده كنيم؛ ولي برخي از اين آثار ذهني است كه از سوي بعضي افراد بيان مي‌شود اما مهم‌تر از آن، آثار شهيدان عيني است كه بايد به ذهني تبديل شود.
.............................
پایان پیام/133