اُسقف مسیحی:اطلاعات ما نسبت به اسلام محدود است

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «پیرجیاکوموگرامپا»، مسئول گفت‏وگوی بین فرهنگی و بین دینی کشور سوئیس، ظهر امروز در سومین نشست علمی «کرامت انسانی از دیدگاه اسلام و مسیحیت»، که با حضور شخصیت‏های برجسته حوزه علمیه قم و در تالار اندیشه دانشگاه قم برگزار شد، اظهار داشت: کلیسا باید به صحبت و مذاکره با دنیایی که در آن زندگی می‏کند تن دهد، چرا که این مهم باعث روشن شدن حقایق خواهد شد.

وی افزود: مذاکرات بین دینی در گذشته مسیر رشد خود را طی کرده و امروز به دست ما رسیده است و از این رو باید با آهستگی توأم با موفقیت این گفت‏وگوها را به حد بلوغ برسانیم.

مسئول گفت‏وگوی بین فرهنگی و بین دینی کشور سوئیس، خاطرنشان کرد: اگر چه ممکن است سرعت کار ما پایین باشد، اما باید به کیفیت مطلوب گفت‏وگوها و نتیجه بخش بودن آن‏ها بیندیشیم.

وی تأکید کرد: کلیساها باید بدون تأخیر از تمامی گفت‏وگوهای بین ادیان و به ویژه گفت‏وگوی مسیحیان و مسلمانان پشتیبانی کنند، چرا که هیچ یک از ادیان ابراهیمی دشمن کلیسا محسوب نمی‏شود.

وی با تأکید بر این که در گفتوگوهاست که حقیقت برای افراد روشن می‏شود، گفت: در برخی موارد سخت است که انسان حقیقت را درک کند، اما نباید بگذاریم که این سختی‏ها انسان را از حرکت حقیقت جویی خود باز دارد.

این عالم مسیحی، افزود: گرچه این راه سخت است، اما این تنها راه رسیدن به حقیقت است و مبارزه با خشونت‏هایی است که با نام دین و ادیان مختلف صورت می‏گیرد.

وی، گفت: نمی‏توان ادعای رسیدن به تکامل را داشت و شناختی از اطرافیان و ادیان دیگر نداشت.

پیرجیاکوموگرامپا، با بیان این که هیچ کسی را نباید از گفت‏وگو دور کرد، اظهار داشت: گفت‏وگو زمانی مطلوب خواهد بود که در آن آزادی وجود داشته باشد و اجباری در طرفین برای بیان مطالب نباشد.

وی خاطرنشان کرد: حضرت عیسی(ع) برای احیاء گفت‏وگوی آزادانه، تلاش کرد و در طول دوران زندگی خود به هیچ نوع خشونتی دست نزد.

مسئول گفت وگوی بین فرهنگی و بین دینی کشور سوئیس، تأکید کرد: نفاق و دروغ، ریشه گفت‏وگو را می‏خشکاند و گفت‏وگو زمانی به تکامل خواهد رسید که طرف مقابل ما، حق شنیده شدن را پیدا کند.

وی در پایان گفت: نباید با این تصور به گفت‏وگو وارد شد که طرف مقابل حتما از سخنان ما قانع شود؛ باید این شجاعت را داشت که فقط با عنوان کسب تجربه به گفت‏وگو نگاه کرد.

...................

پایان پیام/146