خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

چهارشنبه ۱۰ مرداد ۱۴۰۳
۹:۰۸
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
دوشنبه
۱۱ بهمن
۱۳۸۹
۲۰:۳۰:۰۰
منبع:
ایکنا
کد خبر:
223717

نشست "تشيع و اسلام در اسپانيا" برگزار شد

نشست "تشيع و اسلام در اسپانيا: تأكيد بر رويكردها و سياست‌های فرهنگی ايران در اين كشور" در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل‏بیت(ع) ـ ابنا ـ "سيداحمدرضا خضری"، رايزن سابق ايران در اسپانیا، در ابتدای اين نشست كه قرار بود با عنوان "اسلام و تشيع در اسپانيا؛ گذشته، حال و آينده" برگزار شود، به ذكر تاريخچه‌ای از نحوه ورود اسلام به اسپانيا پرداخت و گفت: برای شناخت وضعيت كنونی مسلمانان و شيعيان اسپانيا بايد وضعيت اسلام و مسلمانان را در گذشته اين كشور بررسی كنيم.

وی با اشاره به دلايل ورود مسلمانان به اسپانيا و نيز وضعيت كنونی اسلام در اين كشور علی‌رغم فرمانروايی هشتصد ساله در اين سرزمين، يادآور شد: مسلمانان از شمال آفريقا(جنوب اسپانيا) وارد شبه جزيره "ايبری" شدند؛ می‌توان از شهرت‌طلبی، مقام‌طلبی، منفعت‌طلبی و كسب غنيمت به عنوان‌ انگيزه‌های مسلمانان برای فتح اندلس نام برد.

خضری تأكيد كرد: فاتحان اندلس از منطق و سياست امويان پيروی می‌كردند و به همين دليل ساكنان اسپانيا از همان روز نخست درصدد بودند اين سرزمين را از مسلمانان باز پس گيرند؛ حتی در خطبه‌های اوليه "طارق بن زياد" نمی‌توان دو جمله يافت كه در آن از اهداف الهی و دينی و گسترش اسلام و هدايت مردم برای وورد به اين سرزمين سخن گفته باشد؛ مردم اسپانيا اين ادبيات را درك كرده بودند و بدين ترتيب اتحاديه‌هايی برای بازپس‏‌گيری اندلس شكل گرفت؛ با شكل‌گيری اتحاديه‌های مسيحی برای بيرون راندن مسلمانان، آنان پس از هشتصد سال از همان نقطه‌ای كه وارد اسپانيا شده بودند، بيرون رانده شدند.

رايزن فرهنگی سابق ايران در اسپانيا، دلايل ناتوانی مسلمانان در حفظ اين سرزمين استراتژيك را در سه عامل الف)طبيعی ـ جغرافيايی يا ژئوپوليتيكی منطقه، ب) عوامل درونی جامعه مسلمانان و ج) عوامل بيرونی برشمرد و توضيح داد: در آن زمان تمام سرزمين‌های اسلامی به صورت پيوسته به هم متصل بودند (از كاشغر در شمال غرب چين تا غربی‌ترين نقطه آفريقا) و تنها سرزمين جدا از بلاد اسلامی، شبه جزيره ايبری بود و به همين دليل بعد از مدتی از پيكره اسلام جدا شد و اقتدار سياسی ـ فرهنگی اسلام از آنجا رخت بربست، بنابراين انقطاع ژئوپوليتيكی از عوامل مهم در تزلزل استقرار مسلمانان بود.

وی با اشاره به استبداد و فساد اخلاقی حكمرانان اندلس افزود: انگيزه‌های فتح اندلس خالصانه و مبتنی بر اعتقادات دينی نبود و مسيحيان با دانستن اين موضوع، نه تنها به مسلمانان به چشم منجی نمی‌نگريستند؛ بلكه آنان را بيگانه و قومی غارتگر قلمداد می‌كردند، ابتذال فكری و معنوی مسلمانان نيز طی سال‌های بعد آنان را خيلی زود در دام فساد انداخت تا جائی كه "ابن خلدون" را تحمل نكرده و او را وادار به مهاجرت و خروج از اسپانيا كرد.

خضری با بيان اينكه مسلمانان هرگز نتوانستند سلطه كامل مسيحيان را در اندلس از بين ببرند، تصريح كرد: پيدايش جنگ‌های صليبی در ايجاد خودباوری در مسيحيان شمال اندلس به عنوان عامل بيرونی بازپس گيری اين منطقه بسيار مؤثر بود؛ سرانجام در سال 1085 ميلادی مطابق با 479 هجری قمری اين شهر از مسلمانان باز پس گرفته و خودباوری مسيحيان دو چندان شد؛ پس از آن، اهل تسنن نيز همچون شيعيان راه تقيه را در پيش گرفتند و سياست پنهان‌كاری دينی صد و اندی سال به طول انجاميد.

دكترای تاريخ فرهنگ و تمدن اسلامی با بيان اينكه هم‌اكنون آمار دقيقی از مسلمانان اسپانيا در دست نيست، گفت: حتی آماری كه خود مسلمانان اعلام می‌كنند با آمار دولت اسپانيا مغايرت دارد؛ طبق اعلام جامعه مسلمانان اسپانيا، يك ميليون مسلمان در اين كشور زندگی می‌كنند كه از اين تعداد، 600 هزار نفر مهاجران الجزايری، تونسی، مراكشی، ايرانی و غيره تشكيل می‌دهند.

عضو هيأت علمی دانشگاه تهران در ادامه، يادآور شد: هشتاد درصد از جمعيت دو شهر مهم مليله"(Melilla) و "سِبته"(Ceuta) اسپانيا مسلمان هستند و اتحاديه‌های اسلامی در شهرهای مختلف از جمله "گرانادا" وجود دارد؛ همچنين رئيس "مجامع اسلامی اسپانيا" يك اسپانيائی به نام دكتر "منصور اسكودو" است كه در سال 1979 و تحت تأثير انقلاب اسلامی ايران و شخصيت امام خمينی(ره) مسلمان شده است.

وی گفت: نسبت شيعيان به مسلمانان اسپانيا نسبت بسيار نابرابری است؛ اگر نسبت كل شيعيان به تعداد مسلمانان جهان را يك هشتم بدانيم، اين نسبت در اسپانيا يك سی‌ام خواهد بود و از يك ميليون نفر مسلمان بيش از 50 هزار شيعه وجود ندارد؛ مسلمانان اسپانيا از نظر مراكز فرهنگی و دينی وضعيت خوبی دارند البته شيعيان حتی يك مسجد و يك مركز فرهنگی و يا حسينيه هم ندارند.

خضری همچنين با معرفی مقاله "حموديان و تشيع در اندلس" كه در فصلنامه "مطالعات تاريخ اسلام" منتشر شده، گفت كه در آن مقاله دلايل عدم گسترش تشيع در اسپانيا را به تفصيل شرح داده است.

رايزن فرهنگی سابق ايران در اسپانيا در پايان وهابيت را آسيب جدی برای اسلام و مسلمانان در اسپانيا دانست و نيز خاطرنشان كرد: ايرانی‌ها به عنوان مردمانی با فرهنگ و فهيم نزد مردم اسپانيا شناخته می‌شوند.

وی همچنين به چاپ كتاب "الإسلام شيعی" از سوی انتشارات دانشگاهی با همكاری دانشگاه "كمپلوسنته" اسپانيا كه به سرعت مورد توجه جامعه علمی آن كشور قرار گرفته است، اشاره كرد.

.......................

انتهای پیام/161