به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ «آیت الله شیخ عیسی قاسم» روحانی بلندپایه بحرینی دیروز در نماز جمعه منامه تأکید کرد: "هر گفتگویی که برخلاف خواسته ملت ها باشد، هیچ ارزشی ندارد و راه حل بحران نخواهد بود".
این عضو شورای عالی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) که به نشانه آمادگی برای شهادت، به شکل کفن پوش خطبه می خواند با انتقاد از مدعیان جهانیس دموکراسی گفت: "کشورهایی که با شعار برقراری دموکراسی جنگ های بسیاری را افروختند، امروز به جای فشار بر دولتها، بر ملتهایی که علیه حاکمان ظالم خود برخاستهاند، فشار می آورند تا بتوانند آنان را ساکت و آرام کنند و حاکمیت مطلق را به نظام های حاکم برگردانند".
آنچه در پی میآید متن خطبه دوم آیت الله قاسم در نماز جمعه دیروز 13 اسفند 1389 (مطابق با 28 ربیع الاول 1432 ق. و 4 مارس 2001 م.) در مسجد جامع امام صادق(ع) در منطقه "دراز" شهر "منامه" بحرین است:
اولا: لازم است در رابطه با مذاکره با دولت مطالبی بیان کنم:
من نمیخواهم درباره "گفتگو" یا "عدم گفتگو" و یا "گفتگوها" حرف بزنم، بلکه سخن من از زاویهای دیگر است: اکنون دو جناح روبروی هم قرار دارند، جناح درخواستکننده که ملت است و جناح درخواستشونده که نظام و دولت است. این دو هستند که گفتگو یا عدم گفتگو را تعیین می کنند نه جناح دیگر. پس گفتگو نیاز به موافقت دو طرف دارد. بی اعتمادی یا جدی نگرفتن گفتگو از سوی یکی از دو طرف مانعی در راه گفتگو است.
هر گفتگویی که دور از خواسته ملت باشد، هیچ ارزشی ندارد و مشکلات را حل نخواهد کرد و منتهی به آرامش نمیشود. این گفتگو نیاز به استقبال و پذیرش ملت دارد. نمی توان با وجود اختلاف میان دو طرف گفتگو کرد. اکنون نیز که میان ملت با نظام اختلاف وجود دارد، چنین است و گفتگو بدون اجازه ملت امکان پذیر نیست.
نمایندگان موافق حکومت نمیتوانند نماینده مردم در گفتگو باشند، زیرا گفتگو میان ملت و دولت که با هم مخالف هستند، باید صورت گیرد. در حالی که دو طرف در این مسأله به توافق نرسیده اند.
نمایندگان ملت مؤسسات و گرایشهای مردمی است که اگر همه با هم یکپارچه خواستار گفتگو شوند، در آن صورت میتوان مذاکره کرد.
مسأله رأی گیری مسأله دیگری است. این حق همه ملت است، و حق مؤسسات و مذهبی خاص نیست و مخصوص حزب یا نماینده ویژه ای نیست.
ثانیا: به کارگیری زور:
استعمال زور در برابر هر تظاهرات یا هر نوع اعتراض صلح آمیزی و بدلیل اینکه مردم حقوق خود را مطالبه می کنند، ظلمی آشکار از دیدگاه دین و عقل و مخالف منطق وجدان بشری و حقوق بشر و مقررات سازمنان ملل متحد است.
ثالثا: این جنبش باید چگونه باشد؟
هدف این جنبش باید تحقق حلال و حرام خداوند باشد. یعنی باید به آنجا برسیم که احکام شرع و آنچه در آن جایز یا حرام است و عدالت خداوند بر آن حکم میکند، اجرا گردد.
رعایت مصلحت کشور و وحدت ملی نیز در این مرحله الزامی است. این قواعد و ضوابطی است که باید در انقلابها رعایت شود. این کار درستی نیست که به تفرقه افکنی و کینه انگیزی های مذهب گرایانه که میان شیعه و سنی اختلاف می اندازد، گوش فرا دهیم.
ما همچنان که از پوشش خبری وقایعی که در این کشور رخ می دهد، استقبال میکنیم؛ از آنها می خواهیم به اختلافات مذهبی میان معترضین و ملت بحرین دامن نزنند که این هیچ سودی به ملت نمی رساند، بلکه به آن ضربه میزند.
همه طرفها و جناحهای داخل باید بدانند که مسموم کردن مدارس و محافل اجتماعی به کینه، نفرت، فتنه، طائفهگرایی و مذهبگرایی، نابخشودنی و فاجعهای سهمگین در حق نسل حاضر و آینده است.
اگر کسی قصد دارد امنیت ملت را بر هم بزند و به نسل های آینده ضربه بزند این کار را انجام دهد که این گناهی بزرگ و بزرگترین بدی در حق آینده و حال ملت است.
رابعا: میدان لؤلؤه:
این میدان اکنون اهمیت زیادی در جنبش مردم برای رسیدن به اهداف خود دارد، و این به علت تجمع انبوه مردمی در آن است. این تجمعات با وجود نقاط مثبت و منفی خود، کمک زیادی در دست یافتن مردم به اهداف خود مینماید.
اما باید با دقت دشمنان این تجمعها و اهداف آنان شناسایی شوند تا باعث شکست و بدنام کردن این جنبش با بدترین و خبیثترین وسائل نشوند. یکی از این راه ها ایجاد اختلافات داخلی میان حاضرین میدان و گرایشهای آن است و این بوسیله نفوذی ها و دست نشاندگان و برخی افراد جاهل می باشد.
یکی از راههای دیگر دشمنان، به کارگیری برخی افراد است که دارای انحراف اخلاقی هستند، تا با رفتارهای ناشایست خود فضای سالم این تجمعات را آلوده جلوه دهند و آن را کدر کنند و نفرت دیگران را نسبت به آن برانگیزند.
لذا رهبران و بزرگان این تجمع ها و دیگر یاوران و غیرتمندان باید با آگاهی کامل و احتیاط مناسب با این رفتارهای تخریبی برخورد کنند و با حکمت و آگاهی و شناخت این جنبش را تا پیروزی نهایی یاری نمایند و مشکلات آن را با برنامه ریزی خود از میان بردارند.
ملت نیز باید این دسیسه ها را شناخته و این استثناها را بر تمام تجمع تعمیم ندهند تا باعث منصرف نمودن دیگران از حضور در این تجمع شوند.
خامسا: سخنی با مدعیان دموکراسی جهانی:
برخی کشورها که تاکنون شعار دموکراسی سر می دادند و خواستار دموکراسی برای همه کشورها بودند و با ادعای برقراری دموکراسی جنگ های بسیاری را افروختند، امروز در برابر خواسته مردم علیه دو