به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابناـ آیت الله قاسم روحانی روز جمعه در خطبه نماز جمعه شهر دراز در ارتباط با وضعیت بحرین سخنانی بیان نمود.
نکاتی که ایشان در خطبه نماز جمعه ایراد نمودند، به شرح زیر است:
راه حل امني:آنچه راه حل امنیتی خوانده می شود، در حقیقت ساکت کردن از طریق امنیتی است.این روش در مرحله اجراء عملی و گسترده و همراه با سرکوب به اين معنا است كه تمام امور را كنار بگذاریم و با زبان زور و قدرت حکمرانی کنیم. به این صورت که ارزش های دینی، انسانی، عرف اجتماعی، قانون، پیمان ها، شریعت آسمانی، فطرت بشری ، آداب رفتاری و تقدیر را نادیده بگیریم . هرگز نمی توان زندگی و اجتماع را بر این اساس بنا کرد، ثبات را برقرار نمود و مردم را به سوی کمال هدایت کرد.این شیوه حکومت ممکن است باعث ویرانی زندگی، از بین رفتن جان ها، آشفتگی روان ها، نابودی اجتماع، فرو ریختن بنیان ها، وحشت جان ها و کینه توزی گردد. اما غیر ممکن است باعث یکپارچگی، از بین رفتگی دودستگی، رشد اقتصادی، دوستی و حیاتی آرام و با امنیتی پایدار و مشروع گردد.این منطق ممکن است تا مدت کوتاه یا بلندی صدای مخالف را کم یا خاموش کند ، اما مشکلات را عمیق تر، شکاف را وسیع تر، دوستگی را بیشتر خواهد کرد و عوامل انفجار خشم ملت را افزایش خواهد داد.این منطق نمی تواند باعث از بین رفتن حقوق و فراموش نمودن آن شود، همچنان که نمی توان درمان خطر بی اعتنایی به آن باشد، زیرا صدای طالب قانون را نمی توان مدفون کرد.نیاز به اصلاحات و ضرورت آن پابرجاست، همچنان که مطالبه آن از بین نخواهد رفت. در برابر بحران و فساد که در کشتار مردم و خونریزی ظاهرشده است، باید تصمیمی قاطع گرفت.در طول تاریخ و در سراسر دنیا این چنین بوده است که سرانجام فساد و اصلاح، اشتباه و درستی، درستکاری و انحراف، پیروی از حق و باطل هرگز یکسان نبوده است. در حقیقت هر راه و جریانی نتیجه و عاقبتی متفاوت خواهد داشت.ارزش کینه و دشمنی نیز با دوستی و محبت تفاوت دارد. در حقیقت با ظلم و توهین، کینه به وجود می آید و با نیکی و عدالت، دوستی ایجاد می شود. گاهی سختی و رنجی که در اثر ایجاد دشمنی میان دیگران متحمل می شویم، بسیار بیشتر از الفت و دوستی است، در حالی که بسیاری از مردم و دولت ها تصور متفاوتی دارند.دو مسأله وجود دارد که درک آن برای هیچ انسان عاقلی مشکل نیست. یکی این که سیاست خشونت و ترور هر دولتی علیه ملت خود باعث ایجاد دشمنی میان دو طرف می گردد. دوم این که این رابطه ی دشمنی هرگز منجر به بهبود امور ملت و حکومت ها نمی گردد و هیچ کدام از این دو آسایش را به خود نخواهند دید بلکه امنیت به کلی از کشور سلب خواهد شد.دولتی که رابطه خود با ملت را براساس دشمنی آشکار تنظیم کند، خود را نیازمند نیرویی خارجی خواهد دید، نیروهایی که تسلط ، قدرت، تصمیم و اراده ی آن دولت در گرو حمایت آن گروه است و هر