به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ سمیه الغنوشی پژوهشگر تونسی مقیم لندن در مقالهای در روزنامه القدس العربی نوشته است:
رژیم آلسعود این روزها خود را در محاصره انقلابها مییابد و برای برونرفت از این حصار، تقلای زیادی به خرج میدهد؛ در حالی که این تقلاها بیفایده است و روزی دامن این رژیم را خواهد گرفت.
در غرب عربستان کشور مصر قرار دارد با انقلابی که پیروزیاش این روزها حلاوت و شیرینی گفتار مردم عرب شده است؛ شمالش سوریه و اردن هستند که مردم به هیجان آمده و علیه نظامهای خود دست به اعتراض زدهاند؛ در جنوب عربستان یمنی قرار دارد که انقلابش به روزهای پایانی خود نزدیک میشود و این روزهاست که دیکتاتور آن از این کشور رخت بربندد؛ همچنین پادشاهی عمان از دیگر کشورهای دیکتاتوری جنوب عربستان است که خیزشها و اعتراضات بیسابقهای مدتی بر این کشور سایه انداخته بود؛ در شرق نیز کشور کوچک بحرین با انقلاب شیعیان آن در همسایگی استان شیعهنشین عربستان قرار دارد که اگرچه سعودیها به شدت سعی دارند آن را آرام کنند، اما باز هم ترس از ازبینرفتن آرامش مناطق نفتخیز خود، آرامش را از آنها زدوده است.
حقیقتا باید به این مسأله اعتراف کرد که سرایت انقلاب به سعودی، امری ناگزیر است. تنها چند روز پس از رفتن زینالعابدین بنعلی دیکتاتور تونس پیرمردی 65 ساله در اقلیم جیزان سعودی که در نزدیکی یمن است در اعتراض به تبعیضات و کمبودهای اقتصادی خود را به آتش کشید که سرمنشأ سلسله اعتراضاتی خیابانی در این کشور شد. یازده مارس را به عنوان روز خشم در این کشور اعلام کردند که در فیسبوک به تنهایی 26هزار نفر عضو آن صفحه شدند. اعترضات و خواستههای آنها بیشتر سیاسی و حول اصلاح نظام از جمله بازگرداندن حقوق اولیه و ازدسترفته زنان به آنها، آزادی زندانیان سیاسی، آزادی رسانهها، کوتاه شدن دست شاهزادگان از مناصب و امکانات حکومتی و ... بود.
در مقابل این اعتراضات مسالمتآمیز، رژیم سعودی جدای از اینکه از معترضان با گلولههای پلاستیکی و گاز اشکآور استقبال کرد، با دستگیر کردن بیش از هشتهزار نفر، زندانها را مملو از زندانیان سیاسی کرد؛ فیصل عبدالاحد یکی از تنظیمکنندگان راهپیماییها را به قتل رساند؛ محمد صالح البجادی از فعالان حقوق بشر، مبارک بنزعیر وکیلی که پدر و برادرش سالهاست بدون تفهیم اتهامی در زندانند و جهاد خضر مبارز هفده سالهای که مدتهاست از او خبری در دست نیست، به زندان افتادند.
البته دامنه این اعتراضات و درخواستها برای ایجاد اصلاحات در کشور به سال 1992 برمیگردد که در آن ده تن از فرهیختگان و دانشگاهیان این کشور در نامهای به پادشاه وقت خواستار انجام اصلاحاتی در کشور شدند؛ نامهای که هر ده تن را به زندان فرستاد! چند سال بعد یکی از اعضای خاندان سلطنتی ـ ترکی الفیصل ـ که در حال حاضر وزیر خارجه است، در همایشی اقتصادی در جده خواستار انتخاب اعضای مجلس شورای سعودی با رأی مردم شده بود نه انتصاب از سوی پادشاه!
به طور کلی رژیم فعلی عربستان مورد حمایت کامل آمریکاست و روابط ویژه ریاض ـ واشنگتن مانع از آن است که اعتراضات مردمی با حمایت کشورهای خارجی روبهرو شود؛ حمایتی که میتواند تا سالها بقای این رژیم را تضمین کند! با این حال باید گفت نظام سعودی، از سوی پروردگار که حمایت نمیشود تاماندگاریاش حتمی باشد؛ اما سؤال این است که آیا این انقلاب و تغییر رژیم به زودی انجام خواهد شد یا خیر؟ و اگر به زودی است، ماهیت آن چیست و با چه هدفی و از سوی چه گروههایی به دست میآید؟
......................
پایان پیام/ 144